ED

Tag: paroc

  • Załatać dziury cieplne w dachu!

    Załatać dziury cieplne w dachu!

    Sezon dociepleniowy w pełni, o czym świadczą nie tylko niższe temperatury, ale też widoczne od dłuższego czasu inwestycje realizowane zarówno przez właścicieli domów jednorodzinnych, jak i spółdzielnie mieszkaniowe starające się podwyższyć standard energetyczny obiektów z wielkiej płyty. Aby termomodernizacja wiekowych budynków miała jednak sens, należy podchodzić do niej w sposób kompleksowy, a więc z uwzględnieniem nie tylko ścian zewnętrznych, ale i konstrukcji stropodachów wentylowanych czy poddaszy nieużytkowych. Rozwiązaniem idealnie dopasowanym do owych potrzeb jest wdmuchiwana wełna kamienna w granulacie PAROC BLT 9.

    Niepalna izolacja w formie luźnej wełny granulowanej PAROC BLT 9 doskonale nadaje się do izolacji termicznej stropów w poddaszach nieużytkowych, stropodachów wentylowanych, a także innych miejsc trudnodostępnych, w których nie będą na nią oddziaływać dodatkowe obciążenia, a także zachowane zostaną otwory i szczeliny wentylacyjne. Produkt tworzy jednolitą warstwę izolacyjną, która skutecznie wypełnia puste przestrzenie pomiędzy legarami, a konstrukcjami dachowymi. Granulat tworzy ponadto optymalną izolację akustyczną murowanych ścian warstwowych, podłóg drewnianych na legarach w poddaszach użytkowych, a także stropów między kondygnacjami i nad przejazdami.

    Pewna ochrona przez cały okres eksploatacji

    Izolacja z wełny granulowanej jest sucha, nie wchłania wilgoci z otaczającego powietrza, nie podciąga wody kapilarnie, nie osiada i nie kurczy się nawet w trakcie długoletniej eksploatacji budynku. Zbadana nasiąkliwość wodą przy całkowitym zanurzeniu granulatu wynosi mniej, niż 2%. Wysoka paroprzepuszczalność wyrobu umożliwia szybki odpływ pary wodnej z przestrzeni wentylowanej, co w obliczu dużych oporów dyfuzyjnych, charakterystycznych dla betonowych stropów w dachach wentylowanych, pozwala na pominięcie folii paroizolacyjnych.

    Dobre parametry termiczne

    Co więcej, produkt PAROC BLT 9 może pochwalić się bardzo dobrymi parametrami izolacyjności termicznej. Ze względu na łatwość zastosowania w trudno dostępnych miejscach, granulat skutecznie zapobiega powstawaniu mostków termicznych, ograniczając straty ciepła nawet do 35% w przypadku stropodachów wentylowanych. W zależności od sposób zastosowania, produkt osiąga następujące wartości przewodności cieplnej:

    • Poddasze nieużytkowe (gęstość nasypowa: ≥40 kg/m3): 0,041 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
    • Betonowe stropodachy wentylowane (gęstość nasypowa 45 ± 15% kg/m3): 0,040 W/mK zgodnie z AT-15-7547/2015
    • Konstrukcje szkieletowe skośne ≤45° (gęstość nasypowa: ≥60 kg/m3): 0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
    • Konstrukcje szkieletowe skośne >45° (gęstość nasypowa: ≥70 kg/m3): 0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
    • Konstrukcje szkieletowe poziome (gęstość nasypowa: ≥60 kg/m3):0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)

    Poniższe obliczenia poziomu oporu cieplnego RD przy danej grubości zasypu granulatem wykonano w oparciu o normę europejską EN 14064-1: 2012, przy uwzględnieniu efektu osiadania granulatu (wartość 5% dla gęstości nasypowej ok. 45 kg/m3):

     

    Szybko, łatwo, nieuciążliwie

    Granulat PAROC BLT 9 wdmuchuje się na trzy sposoby: poprzez nawiercone w dachu otwory technologiczne, kratki wentylacyjne w bocznych ścianach budynku lub od środka przez operatora znajdującego się wewnątrz przestrzeni stropodachu. Odpowiednia konsystencja materiału pozwala na szybkie wykonanie zasypu granulatem – do 900 kg/h, zależnie od wydajności agregatu. Metoda ta jest nieuciążliwa dla mieszkańców budynków, a także bezpieczna dla wykonawców, gdyż nie wymaga wysokich rusztowań.

  • Poradnik wykonawcy: czym i jak ocieplać fundamenty?

    Poradnik wykonawcy: czym i jak ocieplać fundamenty?

    Fundamenty, dosłownie i w przenośni, stanowią podstawę funkcjonowania każdego budynku. Nawet najgrubsza warstwa ocieplenia na fasadach i w dachu nie spełni do końca swoich zadań, jeżeli w pierwszej kolejności nie zadbamy o prawidłową izolację ścian i stropów piwnicznych. Jakość ocieplenia konstrukcji znajdujących się częściowo lub w całości pod ziemią ma duże przełożenie na standard energetyczny całego obiektu, bowiem ściany gruntowe mogą odpowiadać nawet za ¼ wszystkich strat ciepła w budynkach mieszkalnych. Wraz z ekspertem Paroc podpowiadamy, na co zwrócić szczególną uwagę podczas wykonywania izolacji fundamentów.

    Zacznijmy od obalenia pewnego mitu. Wśród inwestorów i wykonawców nierzadko jeszcze pokutuje stwierdzenie mówiące, iż w budynkach pozbawionych piwnic izolację ścian fundamentowych można pominąć. – zdarza się, że w takim przypadku ociepla się jedynie podłogę na kondygnacji „zerowej”. Przekonanie prawdopodobnie wynika z przepisów, które dopuszczają możliwość braku izolacji dla ściany fundamentowej na głębokości do jednego metra poniżej poziomu gruntu. To, że coś jest dozwolone, nie zawsze jednak oznacza, że jest przy tym korzystne. Ta stara prawda znajduje swoje odzwierciedlenie w przypadku fundamentów.

    – Podczas długotrwałych, tak typowych dla polskiej zimy mrozów, grunt zachowuje temperaturę dodatnią jedynie poniżej strefy przemarzania, a więc zazwyczaj od 80 do 140 cm poniżej poziomu gruntu. Jeśli fundament pozostanie niezaizolowany, ciepło z wnętrza co prawda „zatrzyma się” na ociepleniu ścian zewnętrznych oraz pod podłogą, lecz następnie przemieści się wzdłuż konstrukcji ściany, by ostatecznie uciec do gruntu przez mur fundamentowy – przestrzega Adam Buszko, Szef Wsparcia Sprzedaży Paroc Polska. – Najważniejszą zasadą przy ocieplaniu tego typu konstrukcji jest więc otoczenie całej bryły budynku ciągłą warstwą izolacji. Prawidłowa izolacja fundamentu, łącząca się z ociepleniem ściany zewnętrznej, skutecznie zapobiega wydatnej ucieczce ciepła – dodaje.

    Zacznijmy od początku – jak ocieplić strop fundamentowy?

    Zanim postawimy i zabezpieczymy ściany fundamentowe, powinniśmy wykonać poziomą warstwę izolacji na ławach fundamentowych. W tym celu możemy wykorzystać papy na lepiku bitumicznym, ewentualnie izolacyjne folie budowlane. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia z podatnym na akumulację wilgoci podłożem glinowym, mułowym bądź drobnym piaskiem, jako izolację powinniśmy zastosować rozwiązanie o optymalnych parametrach termicznych, mechanicznych oraz wilgotnościowych. – W tym celu należy wybierać materiały charakteryzujące się niską nasiąkliwością wody i wilgoci – podpowiada Adam Buszko. – W te potrzeby idealnie wpisuje się wełna kamienna, która posiada niskie podciąganie kapilarne. Inwestorom i wykonawcom szczególnie polecamy wodoodporne płyty gruntowe PAROC GRS 20, które skutecznie zapobiegają podsiąkaniu wody zarówno w zewnętrznej warstwie fundamentu, jak i pod nim – dodaje.

    Aby izolacja spełniła swoje zadanie, jedna strona płyty powinna stykać się z ciepłą konstrukcją, na przykład podłogą, a druga – z podłożem gruntowym. W celu uniknięcia mostków termicznych, płyty układamy na mijankę, czyli w taki sposób, by ich narożniki nigdy nie stykały się w jednym punkcie. Elementy zbrojenia podpieramy na powierzchni co najmniej 100 x 100 mm, uważając, by nie zostały one wciśnięte w warstwę izolacji. Przed zalaniem betonem, wszelkie elementy instalacji kanalizacyjnej zabezpieczamy we właściwych pozycjach i opieramy na przygotowanej wcześniej warstwie drenażowej. Po zalaniu szalunków rury drenażowe układamy tak, by ich krawędzie znalazły się minimum 150 mm pod ławą fundamentową. Na dalszym etapie prac zasypujemy obszar wokół drenażu i ław materiałem drenażowym do poziomu 300 mm powyżej górnej krawędzi rur.

    Idziemy do góry – jak ocieplić ściany fundamentowe?

    Sposób ocieplenia ścian fundamentowych w sporej mierze zależy od rodzaju konstrukcji samej elewacji. Jeżeli ściany zewnętrzne mają być wykonane w technologii trójwarstwowej, ściany fundamentowe zazwyczaj tworzy się w dokładnie ten sam sposób, zapewniając tym samym ciągłość ocieplenia. Fundament, monolityczny czy murowany, ocieplamy wówczas od zewnątrz, wyprowadzając izolację ponad styk podłogi parteru z murem w taki sposób, aby jej warstwa nachodziła na część osłonową ściany. W przypadku ścian jedno- i dwuwarstwowych, fundament najczęściej wykonuje się jako dwuwarstwowy z ociepleniem od zewnątrz lub trójwarstwowy ze ścianką osłaniającą izolację. W każdym przypadku ściany fundamentowe należy odpowiednio przygotować – podłoże powinno być suche, nośne i pozbawione nalotów organicznych. Powierzchnie wysoce chłonne gruntujemy, a mało chłonne zabezpieczamy środkiem zwiększającym przyczepność.

    Podczas układania izolacji zwracamy szczególną uwagę na zewnętrzne narożniki łączące płytę fundamentową i ścianę piwnicy. Płyty z wełny kamiennej układamy na mijankę, zaczynając od dołu i od krawędzi. Aby zwiększyć wytrzymałość ocieplenia w newralgicznych strefach narożnikowych, co druga płyta, jaką mocujemy, powinna wystawać poza ich obrys na odległość równą grubości swojej oraz kleju, którym jest przyklejana, „zazębiając” się w ten sposób z płytami klejonymi po drugiej stronie narożnika. Izolację termiczną ścian fundamentowych układamy na głębokość 100 mm poniżej przewidywanej powierzchni gruntu. Po ułożeniu, płyty zabezpieczamy łącznikami mechanicznymi. – Na górnej powierzchni płyt nakładamy warstwę zaprawy cementowej, zachowując spadek skierowany na zewnątrz budynku. Po instalacji rur drenażowych zasypujemy wykop, zachowując kąt nachylenia ułożonej ziemi względem budynku co najmniej 1:20. Rury drenażowe łączymy na koniec z rurami odprowadzającymi do wód powierzchniowych – podsumowuje Adam Buszko.

  • Montaż prosty jak rurociąg. Jak wykonać izolację w systemach HVAC?

    Montaż prosty jak rurociąg. Jak wykonać izolację w systemach HVAC?

    Podstawą funkcjonowania każdego systemu grzewczego są rurociągi, które transportują gorące medium w obrębie budynku. Od dokładnego montażu instalacji oraz jej izolacji zależy wiele, w tym zużycie energii i bieżące koszty operacyjne, dlatego warto korzystać z instrukcji producentów. Wraz z ekspertem Paroc podpowiadamy, jak poprawnie wykonać izolację przewodów HVAC przy pomocy otulin z wełny mineralnej.

    Montaż otulin izolacyjnych na przewodach grzewczych w gruncie rzeczy nie jest zadaniem skomplikowanym, niemniej wymaga odpowiedniej precyzji oraz dopilnowania kilku podstawowych zasad. Po pierwsze, w czasie instalacji temperatura izolowanego obiektu powinna wynosić co najmniej 5°C. Po drugie, temperatura materiału izolacyjnego musi być dostosowana do temperatury otoczenia. Powierzchnie otulin, które będziemy ze sobą łączyć za pomocą taśm, należy w razie potrzeby odpylić i odtłuścić – tak, aby zapewnić odpowiednie działanie kleju. Ponadto wszelkie złącza, elementy zawiesi i wsporników powinny ściśle do siebie przylegać, aby nie tworzyć niepotrzebnych mostków termicznych. W przypadku otulin o większych średnicach i grubościach zaleca się, żeby połączenie wzdłużne otulin umiejscawiać w dole rurociągu.

    Izolacje szyte na miarę

    Dostępne na rynku rozwiązania izolacyjne dla rurociągów nie wymagają specjalistycznych narzędzi. Do docinania i łączenia poszczególnych odcinków izolacji wystarczy zazwyczaj ostry nóż, dzięki któremu uda nam się zachować równą powierzchnię cięcia. Aby jednak ograniczyć liczbę cięć, czyli potencjalnych nieszczelności w warstwie izolacji, można skorzystać z produktów o większych wymiarach. Paroc, jako jedyny aktualnie producent na rynku, oferuje otuliny z wełny mineralnej o długości 1200 mm, zgodnie z normą EN13467.

    Montaż otuliny tradycyjnej

    Montaż standardowych otulin, bez względu na izolowany element czy średnicę wewnętrzną, ułatwiają specjalne nacięcia na całej długości materiału. Dzięki nim otulinę można rozchylić i nałożyć na rurociąg. Kluczem do poprawnego wykonania izolacji jest dokładne wykonanie wszystkich połączeń materiału. W przypadku otulin tradycyjnych, pozbawionych zakładki samoprzylepnej, łączenie złączy podłużnych można wykonać za pomocą taśmy lub metodą na gorąco.

    W pierwszym wypadku podłużne powierzchnie mocno do siebie dociskamy, a następnie po usunięciu z taśmy powłoki papierowej, zginamy tę zakładkę, która ma być przyklejona do złącza. Pamiętajmy, by dociskając złącze, nie naciągać samej taśmy. Alternatywnie zakładkę pokrycia możemy docisnąć do przeciwległej powierzchni przy pomocy żelazka zgrzewającego – tak, aby pokrycie z klejem po podgrzaniu przylgnęło do przeciwległej powierzchni. Następnie unosimy żelazko, by pozwolić na schłodzenie kleju, jednocześnie nie puszczając przylegających powierzchni. Przez cały czas sprawdzamy, czy zakładka pokrycia na przeciwległej powierzchni nie marszczy się.

    Montaż otuliny z zakładką samoprzylepną

    Na rynku izolacji dostępne są także takie rozwiązania, jak PAROC Hvac Section AluCoat T czy PAROC Hvac Section GreyCoat T, które dodatkowo posiadają specjalne zakładki samoprzylepne ułatwiające montaż i zapewniające ciągłość i szczelność izolacji. W ich przypadku montaż zaczynamy od odgięcia zakładki samoprzylepnej, rozgięcia otuliny wzdłuż podłużnego rozcięcia i nałożenia otuliny na rurociąg. Należy upewnić się, że miejsce przyklejenia zakładki jest czyste i suche – w innym wypadku może dojść do odspojenia się kleju. Następnie dociskamy mocno do siebie powierzchnie wzdłuż rozcięcia, usuwamy z zakładki papierową taśmę zabezpieczającą, a następnie nie naciągając taśmy, dociskamy mocno jej końcówkę. W przypadku, gdy istnieje uzasadnione ryzyko skraplania się pary wodnej, dodatkowo należy zakleić połączenie wzdłużne taśmą.

    Zaleca się, by otulinę dodatkowo zabezpieczyć na dowolny z czterech sposobów. W metodzie zwanej „tapelock” przyklejamy taśmę klejącą dookoła otuliny tak, żeby same jej końcówki pozostały nieprzyklejone. Następnie końcówki sklejamy w taki sposób, by pozostał jeden dłuższy koniec, który na koniec przyklejamy do taśmy. Alternatywnie można wykorzystać drut wiązałkowy, który zawijamy dookoła otuliny w pętlach (3 pętle na całą długość) lub spiralnie. Czasem stosuje się też opaski plastikowe lub stalowe. Należy jednak pamiętać, by nie ściągać ich zbyt mocno, bo może to spowodować uszkodzenie powierzchni pokrycia otuliny. Niezależnie od wybranej opcji zabezpieczenia, końce dwóch otulin zawsze łączymy ze sobą metodą „tapelock”.

    Jak izolować zgięcia i elementy armatury?

    Łączenia prostopadłe rurociągów izoluje się relatywnie prosto. W przypadku trójników przycinamy otuliny na odpowiedni wymiar, zwracając uwagę na ciągłość izolacji, a następnie zaklejamy połączenie otulin taśmą. Do wykończenia końcówki otuliny można użyć manszet lub taśmy aluminiowej. Ewentualne wyzwanie może się pojawić w momencie, gdy przewody formują się w kolana rurociągowe. Takie elementy także da się zabezpieczyć, docinając ręcznie izolacje przeznaczone do rurociągów prostych.

    Metoda ta ma jednak swoje wady, ponieważ generuje ryzyko powstawania nieszczelności. Aby z problemem się uporać, a jednocześnie zaoszczędzić czas potrzebny do ręcznego przygotowania materiału izolacyjnego, eksperci zalecają wykorzystywanie gotowych elementów do zabezpieczania kolan rurociągowych.

    – Rozwiązaniem, które opracowaliśmy z myślą o spokoju i wygodzie wykonawców, jest PAROC Hvac Bend AluCoat T i PAROC Hvac Bend GreyCoat T – otuliny z wełny kamiennej pokryte zbrojoną folią aluminiową z zakładką samoprzylepną, wykonane fabrycznie w kształcie kolana – podpowiada Michał Nękanowicz, Doradca techniczny ds. współpracy z biurami projektowymi w firmie Paroc. – Elastyczny materiał pozwala na dokładne dopasowanie do rurociągów o zróżnicowanym kącie zagięcia, co znacznie usprawnia prace izolacyjne i pomaga łatwiej zapobiec formowaniu się mostków termicznych – podsumowuje.

  • Poradnik inżyniera. Ochrona przeciwpożarowa konstrukcji stalowych

    Poradnik inżyniera. Ochrona przeciwpożarowa konstrukcji stalowych

    Projektując izolację chroniącą konstrukcje stalowe przed ogniem, należy opierać się na trzech kluczowych czynnikach: określonej w przepisach klasie odporności ogniowej, krytycznej temperaturze i współczynniku masywności kształtu oraz wykorzystanej metody ochrony. Z pomocą eksperta Paroc podpowiadamy, jak optymalnie zabezpieczyć belki nośne i kolumny.

    Po pierwsze: określić wymaganą nośność ogniową

    Informacje na temat okresu odporności ogniowej, jakie możemy znaleźć w lokalnych przepisach budowlanych, podawane są dla konkretnej wysokości budynku, a także jego docelowego sposobu użytkowania. Inaczej będziemy projektować zabezpieczenia przeciwpożarowe w obiekcie mieszkaniowym, a inaczej – w magazynowym. Konstruktor odpowiada za to, by z wykorzystaniem kodeksu budowlanego (np. normy ENV1993-1-2) określić odpowiednie ograniczenia lub temperaturę, której dana sekcja nie wytrzyma.

    Różne materiały nośne mają różny okres odporności na działanie ognia. Materiały są zwykle testowane z wykorzystaniem standardowej krzywej ogniowej, która pokazuje rozprzestrzenianie się prawdziwego ognia. Wyniki testów na odporność ogniową wyrażane są pod względem czasu, jaki konstrukcja wytrzyma, biorąc pod uwagę jedne z trzech poniższych kryteriów: nośność (R), integralność (E) oraz izolacyjność ogniową (I). W praktyce izolacja stalowych elementów konstrukcyjnych sprowadza się jedynie do uzyskania wymaganej nośności ogniowej w czasie pożaru.

    Po drugie: określić temperaturę krytyczną i współczynnik masywności kształtu

    Pożary w budynkach przekraczają 1000°C zazwyczaj w relatywnie krótkim czasie – od 30 do 60 minut. W takich warunkach stal stosunkowo szybko traci swój margines bezpieczeństwa, niezależnie od jakości czy gatunku materiału. Dla tego typu elementów nośnych tradycyjnie przyjmuje się, że granica bezpieczeństwa znajduje się przy temperaturze 450°. Za tym punktem utrata wytrzymałości postępuje dość gwałtownie. W pełni obciążona belka stalowa poddana oddziaływaniu z 4 stron traci wytrzymałość przy 550°C, z trzech stron – przy 620°C.

    Celem inżyniera powinno więc być utrzymanie temperatury stali poniżej temperatury krytycznej, także w warunkach oddziaływania ognia z 4 stron. Istotną wielkością przy obliczeniach będzie współczynnik masywności kształtu, który stanowi stosunek wielkości rozgrzanej powierzchni (Am) do objętości elementu (V). Współczynnik masywności kształtu jest miarą wskaźnika, przy którym przekrój rozgrzeje się od pożaru. Jak to działa w praktyce?

    – Przekrój stalowy o dużej powierzchni (A) przyjmie więcej energii, niż przekrój o mniejszej powierzchni. Jednocześnie im większa objętość (V) przekroju, tym lepiej rozproszy on ciepło – wyjaśnia Adam Buszko, Szef Wsparcia Sprzedaży Izolacji Budowlanych w firmie Paroc Polska. – W efekcie zatem mały i gruby przekrój stalowy będzie zwiększał swoją temperaturę wolniej, niż element duży i cienki. Im wyższa wartość współczynnika masywności kształtu, tym grubszej izolacji będzie wymagać dany element – dodaje.

    Po trzecie: określić metodę ochrony przeciwogniowej i materiał izolacji

    Przy rozważaniu systemu ochrony przeciwpożarowej należy wziąć pod uwagę sposób izolacji profilu stalowego. Do dyspozycji inżynierów dostępne są różne rozwiązania. Powierzchnie profilów mogą być bezpośrednio pokryte materiałem izolacyjnym nakładanym natryskowo. Alternatywnie profil zabudowuje się specjalnym betonem izolacyjnym. Najczęściej spotykaną i najbardziej sprawdzoną metodą są jednak płyty izolacyjne, które można montować skrzynkowo, tworząc obudowę wokół przekroju, tudzież montując zgodnie z profilem – zwłaszcza gdy charakteryzuje się on dużą wysokością.

    Izolacja również przewodzi ciepło, dlatego przy projektowaniu konstrukcji stalowych pod uwagę należy brać także rodzaj i materiał izolacji. W tym miejscu warto postawić na rozwiązania o najwyższej klasie reakcji na ogień A1. Takie właściwości posiada wełna mineralna.

    – Do zabezpieczania konstrukcji stalowych inżynierom szczególnie polecamy wykorzystanie płyt ognioochronnych o dużej gęstości. Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa gęstość materiału, tym dłuższy czas ochrony przeciwpożarowej – podpowiada Adam Buszko. – W przypadku płyt PAROC FPS 17 udało się uzyskać gęstość na poziomie około 170 kg/m3. System z tym produktem objęty jest Aprobatą ETA w zakresie ochrony przeciwpożarowej konstrukcji stalowych – dodaje.

    Po czwarte: dobrać odpowiednią grubość izolacji

    Dobierając grubość powłok izolacyjnych, współczynnik masywności Ap/V należy przemnożyć przez wartość, jaką otrzymamy dzieląc współczynnik przewodzenia ciepła materiału (λp) przez jego grubość (dp). Wzór wygląda następująco: (Ap /V) × (λp /dp) gdzie:

    Ap = wewnętrzny kontur obudowy
    V = przekrój poprzeczny profilu stalowego

    Alternatywnie skorzystać można z gotowych obliczeń producentów konstrukcji stalowych i izolacji przeciwogniowych. Jeżeli znana jest szczególna wartość A/V, wymaganą grubość w milimetrach płyty PAROC FPS 17 przy określonej ochronie przeciwpożarowej można odczytać z poniższej tabeli, która prezentuje dane w odniesieniu do temperatury krytycznej stali = 450°C.

  • Jak poprawnie projektować dach skośny? Izolacja akustyczna

    Jak poprawnie projektować dach skośny? Izolacja akustyczna

    Poddasze pod dachem skośnym daje spore możliwości adaptacji do celów użytkowych, zarówno w momencie budowy domu, jak i w przypadku przestrzeni już istniejących. Oprócz spełnienia wymagań związanych z poprawną wentylacją, szczelnością powietrzną oraz izolacyjnością termiczną, poddasze wymaga od projektanta zadbania o odpowiednie właściwości akustyczne.

    W Polsce kwestię akustyki w budynkach regulują normy przywołane w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które określają wymagania w stosunku do parametrów akustycznych budynku oraz metody pomiarowe sprawdzania spełnienia tych wymagań. Mowa tu o normach PN-EN 12354 Akustyka budowlana – Określenie właściwości akustycznych budynków na podstawie właściwości elementów oraz PN-B-02151-3 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Izolacyjność akustyczna w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych – Wymagania.

    Zgodnie z powyższymi normami, w zależności od źródła dźwięku oraz dróg jego przenoszenia, wyróżniamy dwa typy dźwięków:

    – powietrzne – dźwięk, którego przyczyną są drgania konstrukcji pod wpływem powietrza. Ten rodzaj obejmuje też przechodzenie dźwięku do innych pomieszczeń oraz pogłos, czyli odbijanie się dźwięku w jednym pomieszczeniu. W przypadku dachów poddaszy pod dachem skośnym będą to przede wszystkim dźwięki przenoszone pomiędzy pomieszczeniami oddzielonymi przez lekkie konstrukcje działowe, a także dźwięki pochodzące z zewnątrz, szczególnie uciążliwe przy większym natężeniu komunikacyjnym.

    – uderzeniowe (udarowe) – źródłem dźwięku jest siła oddziaływająca bezpośrednio na konstrukcję: w przypadku dachów skośnych będą to przede wszystkim opady atmosferyczne, takie jak deszcz czy grad, a także inne dźwięki pochodzenia naturalnego – np. spadające z drzew kasztany.

    Izolacyjność akustyczna od dźwięków powietrznych

    Ponieważ hałas ruchu ulicznego czy lotniczego oraz inne hałasy o niskiej częstotliwości stale wzrastają, warto zadbać o odpowiednią ochronę dachu skośnego przed dźwiękami powietrznymi. Wymagania w zakresie izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych określa norma PN-B02151-73:1999.

    Za podstawę do obliczeń należy przyjąć wymagania dla obiektów mieszkalnych oraz miarodajny poziom dźwięku na zewnątrz budynku. Miarodajny poziom dźwięku A na zewnątrz budynku określają przepisy przedstawione w Dz. U. nr 178/2004. Skorygowana wielkość A dla przyjętej zabudowy mieszkaniowej będzie wynosić w dzień 58 dB i w nocy 48 dB.

    Minimalny wskaźnik oceny wypadkowej izolacyjności akustycznej właściwej przybliżonej R’A2 w rozpatrywanym przypadku wynosi 23 dB, a wymagany wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej dla dachu – 30 dB. Wskaźnik oceny przybliżonej izolacyjności akustycznej właściwej R’A2 oblicza się ze wzoru:

    R’A2 = RA2 – K – 2

    w którym:
    • RA2 – wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej właściwej,
    • K – poprawka określająca wpływ bocznego przenoszenia dźwięku (przyjęto wielkość równą 0),
    • 2 – korekta określona w pkt. 8 normy.

    Wartość RA2 dla dachów ocieplanych wełną kamienną w dużej mierze zależy od grubości izolacji termicznej. Jak wynika z literatury technicznej, wynosi ona na ogół około 50 dB dla najczęściej spotykanych grubości izolacji termicznej. – Możliwe jest znaczne zwiększenie redukcji hałasu dzięki izolacji z wełny kamiennej w układzie dwuwarstwowym, gdzie pierwszą warstwę z płyt PAROC WAS 25t układa się pomiędzy elementami więźby dachowej, a drugą, z płyt PAROC UNS 34 lub PAROC UNS 37z, poniżej krokwi – podpowiada Adam Buszko, ekspert techniczny firmy Paroc.

    Izolacyjność akustyczna od dźwięków uderzeniowych

    Ponieważ dźwięk generowany przez krople deszczu uderzające o połać dachową posiada odmienną charakterystykę i sposoby rozchodzenia się, skuteczność izolacji akustycznej mierzy się w sposób inny, niż w przypadku dźwięków typu powietrznego. Podczas oceny wyrobów i konstrukcji wykorzystuje się deszczownicę wykonaną zgodnie z normą PN-EN ISO 140-81:2006 w celu uzyskania tzw. efektu „ciężkiego deszczu”. Aby zapobiec przenoszeniu tego typu dźwięków, należy zakłócić fale dźwiękowe poprzez wypełnienie przestrzeni w konstrukcji dachowej tak, aby nie przyczyniać się do rezonansu. Parametrem kluczowym staje się tu dźwiękochłonność materiału izolacyjnego.

    Zdolność materiału do pochłaniania dźwięku zazwyczaj przedstawia się za pomocą współczynników pochłaniania dźwięków mierzonych w różnych częstotliwościach. W praktyce oznacza to, że jeden materiał ma wiele różnych współczynników pochłaniania w zależności od częstotliwości dźwięku. Ważony współczynnik pochłaniania dźwięku αw jest wynikiem porównania wartości współczynnika pochłaniania dźwięku przy standardowych częstotliwościach i krzywej odniesienia, zgodnie z ISO 11654.

    Przykładem materiału dobrze pochłaniającego dźwięk są wyroby porowate, takie jak wełna kamienna, która składa się ze spójnego materiału oraz pustych przestrzeni. Kiedy fala dźwiękowa wnika w wełnę, energia dźwięku, poprzez następujące w jej wnętrzu tarcie, zamieniana jest na energię cieplną. Na właściwości dźwiękochłonne materiału w dużej mierze wpływa też jego grubość.

    – Wysokie częstotliwości, czyli powyżej 500 Hz, są łatwiejsze w kontroli za pomocą wełny mineralnej o grubości 30-50 mm – wyjaśnia Adam Buszko. – Większym wyzwaniem są dźwięki w częstotliwościach poniżej 500 Hz. W tym przypadku potrzeba grubszych płyt wełny mineralnej, aby osiągnąć lepsze pochłanianie dźwięku. Grubość materiału może być kompensowana przestrzenią powietrzną za stropem akustycznym lub panelem ściennym, w celu poprawy wydajności przy niskich częstotliwościach – dodaje ekspert Paroc.

  • Garaż estetyczny i w pełni zabezpieczony

    Garaż estetyczny i w pełni zabezpieczony

    Garaże podziemne lub wpisane w bryłę danego obiektu odgrywają istotną rolę w kontekście efektywności energetycznej całego budynku. W przypadku tego typu pomieszczeń, stropy oddzielające przestrzeń ogrzewaną od nieogrzewanej należy traktować jak przegrodę zewnętrzną, która wymaga odpowiedniej izolacji termicznej i akustycznej. Oba warunki można spełnić, stosując płytę sufitową PAROC CGL 20cy.

    PAROC CGL 20cy to niepalna płyta lamelowa z wełny kamiennej, którą można stosować w charakterze izolacji termicznej i akustycznej istniejących oraz nowych stropów piwnicznych i garażowych. Dzięki niskiemu współczynnikowi przewodzenia ciepła (λD = 0,037 W/mK), produkt skutecznie zapobiega ucieczce energii cieplnej z pomieszczeń ogrzewanych, dbając przy tym o niskie koszty eksploatacyjne, bezpieczeństwo oraz komfort akustyczny osób znajdujących się po obu stronach stropu. Wykorzystując naturalną elastyczność materiału, płyta skutecznie absorbuje dźwięki powietrzne i uderzeniowe, a paroprzepuszczalna i odporna na wilgoć wełna kamienna pozwala na swobodnie odprowadzenie pary wodnej z przegrody na zewnątrz budynku, chroniąc konstrukcje przed zawilgoceniem i rozwojem pleśni i grzybów. Płyta posiada klasę reakcji na ogień A1, odpowiadającą klasyfikacji „wyrób niepalny”, dzięki czemu zwiększa bezpieczeństwo pożarowe między piętrami i spełnia wymagania stawiane w Warunkach Technicznych, jakim powinny podlegać budynki i ich usytuowanie.

    Dzięki lamelowemu układowi włókien, płyty PAROC CGL 20cy nie wymagają mechanicznego kotwienia do stropu. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża sufitowego, płyty są gotowe do przyklejenia metodą grzebieniową, w dwóch etapach. Fabrycznie zagruntowana powłoką krzemianową warstwa wierzchnia ze ściętymi krawędziami ułatwia i przyspiesza montaż, gdyż nie wymaga obróbki, przycinania i szlifowania wełny. Płyty stanowią idealną warstwę podkładową dla końcowego wykończenia sufitu – fazowane krawędzie, po końcowym natryśnięciu farby dekoracyjnej, pozwalają na osiągnięcie równego i estetycznego wyglądu zaizolowanej powierzchni sufitu.

    Rada eksperta:

    Podłoże betonowe od dolnej strony stropu powinno charakteryzować się odpowiednią przyczepnością. W przypadku podłoża problematycznego, przed montażem izolacji należy je zabezpieczyć odpowiednim preparatem gruntującym. Płyty izolacyjne przyklejamy „na mijankę”, nanosząc zaprawę klejową na płytę w dwóch krokach: najpierw przez przeszpachlowanie gładką stroną pacy, a następnie naniesienie i rozprowadzenie kolejnej warstwy pacą zębatą. W celu optymalnego wykończenia wierzchniej warstwy stropu izolowanego płytami PAROC CGL 20cy, zaleca się używanie farb o strukturze porowej, które podwyższają właściwości dźwiękochłonne konstrukcji. Dla równomiernego pokrycia farbą, natrysk wykonujemy z odległości ok. 30 cm.

    Adam Buszko
    Szef Wsparcia Sprzedaży Izolacji Budowlanych
    Paroc Polska

    Właściwości techniczne:

    Norma zharmonizowana: EN 13162:2012
    Deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła λD: 0,037 W/mK
    Klasa reakcji na ogień: A1
    Wytrzymałość na ściskanie CS(Y), σm: 20 kPa
    Wytrzymałość na rozciąganie prostopadle do powierzchni TR, σmt: 20 kPa
    Krótkotrwała nasiąkliwość wodą WS: ≤ 1 kg/m²
    Długotrwała nasiąkliwość wodą WL(P): ≤ 3 kg/m²
    Opór dyfuzyjny pary wodnej MU, µ: 1
    Klasa tolerancji grubości: T5

    Dostępne wymiary:

    długość: 1200 mm
    szerokość: 200 mm
    grubość: 50-200 mm

  • Paroc na warszawskich targach Forum Wentylacja – Salon Klimatyzacja 2016

    Paroc na warszawskich targach Forum Wentylacja – Salon Klimatyzacja 2016

    W przyszły wtorek i środę (1-2 marca) warszawskie Centrum Targowo-Kongresowe MT Polska gościć będzie fachowców z szeroko pojętego sektora instalacyjnego. Na tegorocznych targach Forum Wentylacja – Salon Klimatyzacja, czyli największej tego typu imprezie branżowej w Polsce, będzie można zapoznać się z najnowszymi technologiami z zakresu techniki wentylacyjnej, klimatyzacyjnej i chłodniczej. Wśród prezentowanych rozwiązań nie zabraknie innowacyjnych propozycji Paroc, który przedstawi system izolacji technicznych PAROC Hvac GreyCoat.

    Jak podkreślają organizatorzy ze Stowarzyszenia Polska Wentylacja, tegoroczną edycję targów czeka rekordowa frekwencja. Goście będą mieli okazję zapoznać się z ofertą aż 170 wystawców, sama impreza skupi zaś tysiące specjalistów z branży techniki wentylacyjnej, klimatyzacyjnej i chłodniczej, w tym przedstawicieli producentów, dystrybutorów, biur architektonicznych i projektowych, firm wykonawczych, inżynierów i instalatorów, a także samych inwestorów oraz użytkowników instalacji. Nowością na tegorocznych targach będą dwie odrębne Areny Technologii, które w całości poświęcone zostaną pompom ciepła oraz sekcyjnym centralom wentylacyjnym. Oprócz tradycyjnej strefy targowej, na uczestników czeka także szereg dodatkowych atrakcji – m.in. specjalna strefa pokazowo-konkursowa, w której przez 2 dni prezentowane będą praktyczne aspekty montażu, uruchamiania, regulacji i serwisu instalacji, czy cykl wykładów, podczas których eksperci branżowi omówią zmiany w przepisach budowlanych oraz przedstawią zagadnienia z warunków technicznych, dyrektyw i norm europejskich w zakresie wentylacji, klimatyzacji i bezpieczeństwa pożarowego. – Skala takich wydarzeń branżowych, jak Forum Wentylacja – Salon Klimatyzacja, bardzo wyraźnie pokazuje, jak istotną rolę w funkcjonowaniu budynków odgrywają sprawne instalacje HVAC – zauważa Robert Kotwas, Szef Wsparcia Sprzedaży Izolacji Technicznych w Paroc Polska. – Poprzez prawidłowe projektowanie, dobór odpowiednich rozwiązań oraz poprawne wykonawstwo, możemy nie tylko podwyższyć bezpieczeństwo instalacji przed ogniem czy korozją, ale też np. znacząco zmniejszyć zapotrzebowanie danego obiektu na energię. To tematy, na które warto rozmawiać – dodaje.

    Izolacje wkraczają na salony

    Swoje produkty i najnowsze technologie zaprezentują liderzy rynku – dostawcy i dystrybutorzy sprzętu i rozwiązań technicznych zarówno z kraju, jak i z zagranicy. Paroc, wiodący producent izolacji technicznych z wełny kamiennej, przedstawi na targach kompleksową ofertę, w tym nową odsłonę systemu PAROC Hvac GreyCoat. Wchodzące w skład systemu płyty, maty, otuliny, bendy, manszety i taśmy aluminiowe zaprojektowane zostały tak, aby spełniać wszelkie wymagania dla izolacji kanałów i urządzeń ogrzewczych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Produkty na bazie wełny kamiennej posiadają klasyfikację A2-s1,d0, co oznacza, że nie przyczyniają się do rozprzestrzeniania ognia, wytwarzają bardzo ograniczoną ilość dymu oraz nie wytwarzają palących się kropli. Zgodnie z załącznikiem 3 do warunków technicznych, jakim powinny podlegać budynki i ich usytuowanie, klasa ta odpowiada określeniu „nierozprzestrzeniające ognia”. – Wyroby z serii PAROC Hvac GreyCoat pokryte zostały zbrojoną, malowaną na szaro folią aluminiową, co z jednej strony zabezpiecza przed kondensacją pary wodnej na powierzchni zewnętrznej izolowanego obiektu, a z drugiej – zapewnia łatwy i szybki montaż – wyjaśnia Robert Kotwas. – Dodatkowe pokrycie warstwą lakieru w kolorze szarym pozwala utrzymać atrakcyjny wygląd bez potrzeby malowania bądź stosowania dodatkowych materiałów okładzinowych, dlatego rozwiązanie to sprawdza się zwłaszcza tam, gdzie instalacja jest widoczna i wymaga estetycznego wykończenia powierzchni – np. w centrach handlowych, halach sportowych czy innych obiektach użytku publicznego – dodaje ekspert Paroc.

    Podczas obu dni targów, z najnowszymi rozwiązaniami Paroc w zakresie izolacji technicznych będzie można się zapoznać na stanowisku 114.

  • Paroc przedstawia otulinę z wełny mineralnej PAROC HVAC Section AluCoat T

    Paroc przedstawia otulinę z wełny mineralnej PAROC HVAC Section AluCoat T

    Poprawnie zaprojektowana i wykonana izolacja rurociągów w instalacjach HVAC stanowi jedną z podstaw zdrowego i energooszczędnego budynku. Otulina PAROC HVAC Section AluCoat T to niezawodny produkt, który spełnia cały szereg wymogów i funkcji ochronnych dla prawidłowo działającej instalacji, oferując przy tym wysoką trwałość oraz prosty i szybki montaż.

    AROC HVAC Section AluCoat T to otuliny z niepalnej wełny kamiennej, pokryte dodatkową warstwą zbrojonej folii aluminiowej, przeznaczone do izolacji termicznej i akustycznej rurociągów grzewczych, ciepłej i zimnej wody użytkowej, parowych, kanałów klimatyzacyjnych oraz przewodów kominowych. Dzięki niskiemu współczynnikowi przewodzenia ciepła, wyrób pozwala minimalizować straty energii i zwiększać sprawność obiegu medium w instalacjach przez cały okres ich użytkowania.

    Oprócz wysokich właściwości termoizolacyjnych, pokryta warstwą folii aluminiowej otulina skutecznie zabezpiecza metalowe powierzchnie przewodów przed ryzykiem wykraplania się wilgoci na izolowanej powierzchni, a co za tym idzie – występowania korozji pod izolacją. Ze względu na niską zawartość chlorków i fluorków, wełna kamienna Paroc jest materiałem hydrofobowym i niehigroskopijnym, a w połączeniu z dodatkowym pokryciem z folii aluminiowej posiada wysoki współczynnik oporu przeciw dyfuzji pary wodnej, dzięki czemu chroni stalowe elementy przed działaniem wilgoci i innych szkodliwych substancji, a w konsekwencji – zabezpiecza instalację przed kosztownymi naprawami i uciążliwymi przestojami w pracy. Otulina posiada ponadto klasę reakcji na ogień A2L-s1,d0 odpowiadającą klasyfikacji „wyrób niepalny”, dzięki czemu spełnia wymagania stawiane w Warunkach Technicznych, jakim powinny podlegać budynki i ich usytuowanie dla izolacji technicznych instalacji.

    Otulina PAROC HVAC Section AluCoat T charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną – wełna pokryta zbrojoną warstwą aluminium nie osiada wraz z upływem czasu, nawet w przypadku intensywnej eksploatacji czy stosowania na przewodach o dużej średnicy. Dzięki wysokiej jakości materiałów i wykonania, produkt zachowuje swoją grubość oraz parametry użytkowe przez cały okres eksploatacyjny.

    Właściwości techniczne

    Norma zharmonizowana: EN 14303:2009+A1:2013
    Deklarowana Przewodność Cieplna w 10°C, λ10: 0,034 W/mK
    Deklarowana Przewodność Cieplna w 50°C, λ50: 0,037 W/mK
    Deklarowana Przewodność Cieplna w 100°C, λ100: 0,044 W/mK
    Klasa reakcji na ogień: A2L-s1, d0
    Opór dyfuzyjny pary wodnej: MV2
    Krótkotrwała nasiąkliwość wodą WS, Wp: ≤1 kg/m²

    Dostępne wymiary

    Grubość: 20-100 mm w standardzie, inne grubości na zamówienie.
    Średnica wewnętrzna: 12-612 mm
    Długość: 1200 mm

  • Doświadczenie firmy Paroc w zakresie modernizacji domów jednorodzinnych w Finlandii i Szwecji

    Doświadczenie firmy Paroc w zakresie modernizacji domów jednorodzinnych w Finlandii i Szwecji

    W ramach rozwoju technologii budowy budynków efektywnych energetycznie, firma Paroc, specjalizująca się w branży rozwiązań izolacyjnych, zrealizowała wraz z partnerami próbne projekty renowacji domów jednorodzinnych w Szwecji oraz Finlandii.

    Projekty otrzymały ogólną nazwę renZeroTM, ponieważ miały na celu zbliżenie domów jednorodzinnych starego budownictwa do typu budynków efektywnych energetycznie oraz stworzenie modelu racjonalnej, optymalnej renowacji. – Z badań szwedzkiego Instytutu Technologii w Lund wynika, że 80 proc. domów, w których mamy zamiar mieszkać, już jest zbudowanych ­– opowiada dr Audronė Endriukaitytė, szef ds. marketingu i komunikacji Paroc na Europę Środkowowschodnią.

    Organizatorom i wykonawcom projektu renZeroTM stawiano za zadanie stworzenie metodyki, za pomocą której stare indywidualne domy mieszkalne zostałyby zmodernizowane w taki sposób, by stały się efektywne energetycznie lub nawet zbliżone do budynków o klasie energetycznej bliskiej zeru Postawiono również cel, żeby opracowany sposób renowacji nie wymagał specjalistycznej wiedzy, wyjątkowych umiejętności lub instrumentów, nadawał się do masowego stosowania, był skuteczny, długowieczny i szybko się zwrócił. Co więcej, dzięki temu projektowi starano się stworzyć wygodniejsze, zdrowsze, bezpieczniejsze i bardziej komfortowe warunki mieszkaniowe dla osób, które nie chcą zmieniać miejsca zamieszkania.

    Koncepcję renZeroTM tworzono jako rozwiązanie kompleksowe, obejmujące rozwiązania w zakresie izolacji przegród, szczelności przegród i ich połączeń, wymiany okien i drzwi na bardziej efektywne, wykonania nowego systemu wentylacyjnego oraz modernizacji systemu grzewczego, integracji odnawialnych źródeł energii w systemach inżynieryjnych domu. Należy wspomnieć, że modernizację domu organizowano w taki sposób, żeby mieszkańcy nie musieli tymczasowo wyprowadzać się ze swojego mieszkania.

    W przygotowaniu oraz realizacji projektów renowacyjnych renZeroTM w Szwecji i Finlandii aktywnie uczestniczyli architekci, konstruktorzy, naukowcy, inżynierowie, a także specjaliści ds. wentylacji.

    – W krajach skandynawskich bardzo popularne było budownictwo szkieletowe. Oczywiście jest bardzo dużo różnic między technologiami budowlanymi, które przeważały w latach 50.-70. w krajach bałtyckich oraz w Skandynawii –­ mówi dr A.Endriukaitytė. ­– W krajach bardziej wysuniętych na północ dominowało budownictwo drewniane. Jednak koncepcja optymalnej renowacji może być stosowana również na Litwie, po zaadaptowaniu, przystosowaniu rozwiązań do dominujących u nas konstrukcji. Idea koncepcji renZeroTM oraz kompleksowy pogląd na modernizację budynków byłyby bardzo pożądane w naszym kraju.

    Efektywne energetycznie metodyki i technologie modernizacji budynków specjaliści Paroc tworzą już przez szereg lat. Firma Paroc realizuje wieloletni program, zorientowany na obniżanie zużycia energii w budynkach. W ubiegłej dekadzie Paroc zainicjowało i zrealizowało efektywną energetycznie budowę domów pasywnych w Finlandii, Szwecji i na Litwie. Wraz z partnerami wykonywali oni projekt efektywnej energetycznie renowacji budynku wielorodzinnego w Finlandii, któremu nadano nazwę Innova.

    – Naszym celem jest tworzenie rozwiązań w zakresie efektywnej energetycznie budowy i renowacji, które zapewniłyby komfortowe i przyjemne życie, bezpieczne i zdrowe otoczenie, zmniejszyłyby rachunki za ogrzewanie oraz zanieczyszczenie środowiska. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że nawet 90 proc. swojego czasu spędzamy w budynkach, więc właśnie bezpieczeństwo oraz poziom komfortu budynków warunkują również jakość naszego życia –­ twierdzi dr A. Endriukaitytė.

    Szwedzki projekt renZeroTM

    W Szwecji do wykonania eksperymentalnej modernizacji domu jednorodzinnego wybrano tradycyjny dom o drewnianej konstrukcji szkieletowej, wykończony okładziną, znajdujący się na przedmieściu Sztokholmu. Jest to parterowy dom zbudowany w 1945 roku, zaraz po II wojnie światowej, o ogólnej powierzchni 125 m², który dodatkowo został nieco rozbudowany w latach 60. XX wieku. Przed rekonstrukcją, całkowite zapotrzebowanie na energię tego domu wynosiło 128kWh/m² rocznie, po renowacji zmniejszyło się ono nawet pięciokrotnie, do 25 kWh/m² rocznie. W jaki sposób zostało to osiągnięte?

    Ściany domu oraz cokół ocieplono płytami lamellowymi z wełny kamiennej PAROC FAL 1, z włóknami zorientowanymi pionowo, o grubości 300 mm (teraz zastąpiono je PAROC Linio 80). Z elewacji usunięto drewnianą okładzinę oraz zastosowano paroizolację z folii polietylenowej, która jednocześnie pełniła rolę bariery powietrznej.

    Następnie ściany domu ocieplono przy pomocy prefabrykowanych elementów z wełny kamiennej PAROC renERGIA™ o grubości 300 mm. Poddasze dodatkowo ocieplono stosując płyty uniwersalne z wełny mineralnej PAROC eXtra (grubość 360 mm). W warstwie izolacyjnej ścian w specjalnych „zamkach“ (ramach) zamontowano nowe, efektywne energetycznie okna i drzwi. Zainstalowano system rekuperacji oraz gruntową pompę ciepła. Budynek, rury wodociągowe oraz kanały wentylacyjne zostały również należycie uszczelnione.

    Do ocieplania ścian zastosowano specjalne, wyprodukowane w fabryce prefabrykowane elementy PAROC energia. Inicjatorzy renZeroTM dążyli do tego, żeby rozwiązania ocieplania ścian spełniały wymogi stawiane budynkom efektywnym energetycznie, wyroby przeznaczone do ocieplania ścian były łatwe w przenoszeniu i nieskomplikowane w montażu. Mogła je unieść brygada składająca się z dwóch osób, a do montażu wyrobów nie była potrzebna wiedza, umiejętności ani specjalistyczne narzędzia. Ważne jest również to, by nowy wyrób był wyprodukowany z naturalnych i ekologicznych materiałów (drewno, kamień).

    W Finlandii do realizacji eksperymentalnego projektu renZeroTM wybrano tak zwany typowy dom fińskiego weterana wojny w Luumäki ­ miejscowości położonej na finlandzkiej wsi we wschodniej części kraju. Jest to parterowy dom z mansardą i piwnicą o ścianach wykonanych na zasadzie drewnianej konstrukcji szkieletowej, z drewnianym wykończeniem elewacji i blaszanym dachem. Konstrukcja budynku pozostała niezmieniona od momentu ukończenia budowy, czyli od 1948 roku. Powierzchnia ogólna domu to 182 m².

    W Finlandii, podobnie jak w Szwecji, do izolacji ścian zastosowano nowy produkt Paroc, stworzony właśnie na potrzeby projektów renZeroTM ­ płyty „energia”. Są to naklejone na sklejkę płyty o włóknach zorientowanych pionowo (lamellowe) z rowkami wentylacyjnymi, zapewniające szybkie usuwanie wilgoci z konstrukcji. Za pomocą połączeń rowków ukształtowanych na krawędziach sklejki i języczka oraz z użyciem kleju zapewnia się szczelne połączenie elementów oraz nieprzepuszczalną izolację konstrukcji budynku. Przy stosowaniu tych specjalnych płyt mostki termiczne były minimalne, przy ich pomocy wzmocniono drewniane konstrukcje nośne budynku oraz ukształtowano niepalną, bezszwową powłokę budynku. Używając takich samych elementów, po usunięciu starego pokrycia dachu, ocieplono również konstrukcję spadzistego dachu, następnie wykonano wykończenie przy użyciu nowego pokrycia dachowego z blachy.

    Podczas tworzenia rozwiązań projektu renZeroTM stawiano zadanie stworzenia takich wyrobów i sposobów renowacji domów jednorodzinnych, które pozwoliłyby spełnić wymogi stawiane wobec budynków o energii bliskiej zeru oraz które można by było zastosować w projektach renowacji domów o drewnianej konstrukcji, budowanych w latach 1940-1980 w Szwecji i Finlandii.

    W Finlandii modernizacja domu indywidualnego renZeroTM została rozpoczęta od fundamentu i dachu. Po usunięciu starego wykończenia elewacji z desek oraz pokrycia dachowego ocieplono cokół domu, a na całej długości dachu ułożono specjalne panele izolacyjne.

  • Izolacja cieplna domu – ekologiczna i ekonomiczna

    Izolacja cieplna domu – ekologiczna i ekonomiczna

    Właściwa izolacja cieplna to podstawa, aby dom był przyjazny dla środowiska i energooszczędny. Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom możemy zmniejszyć zużycie energii, ograniczyć wydatki oraz pozytywnie wpłynąć na środowisko.

    Jednym z najistotniejszych aspektów w ekologicznym budownictwie jest optymalna izolacja budynku, która bezpośrednio wpływa na komfort mieszkańców. Dobrze zaizolowany dom wolniej nagrzewa się latem i wychładza zimą. Właściwa izolacja cieplna pozwala też na ograniczenie zużycia energii w budynku, a więc wpływa na obniżenie emisji CO2 do atmosfery.

    Ekologiczne podejście do tematu termoizolacji jest nie tylko dobre dla środowiska, ale po prostu się opłaca. Eksperci twierdzą, że dzięki przemyślanym decyzjom w doborze materiałów można zaoszczędzić na ogrzewaniu nawet do 80 procent kosztów. Kiedy zastosujemy termoizolację skorzysta na tym zarówno środowisko, jak i nasz domowy budżet

    Jaką izolację wybrać?

    Ekologicznie izolowany dom to znaczy przemyślany projekt i odpowiednie materiały izolacyjne. Jednym ze sposobów na zmniejszenie zapotrzebowania domu na energię cieplną, na etapie projektowania, jest zwiększenie grubości izolacji. Na rynku dostępnych jest obecnie wiele przyjaznych dla środowiska materiałów izolacyjnych. Do wyboru mamy zarówno kilka metod, jak również cały szereg rozwiązań izolacyjnych. Praktycznie każdy element budynku – ściany, dach, podłogi – powinien być w odpowiedni sposób zabezpieczony termicznie. Każdy z tych elementów izoluje się w inny sposób tak, aby spełniał wyznaczone prawem normy.

    Ile można zaoszczędzić?

    Prawo budowlane stanowi, że budynki muszą być zaprojektowane tak, aby ilość energii cieplnej potrzebnej do ogrzania budynku była utrzymana na racjonalnie niskim poziomie. Na zastosowaniu izolacji możemy bardzo dużo zyskać. Przy zabezpieczeniu ścian i dachu – oszczędność ciepła może wynieść 20%-30%, modernizacja instalacji przyniesie nam 10-20%, odpowiednie okna – 10-15%, a usprawnienia w węźle cieplnym dadzą oszczędność ciepła rzędu 10-15%.

    Energooszczędny budynek bez wentylacji mechanicznej ma zapotrzebowanie na energię cieplną rzędu 70 kWh/(m2a), co odpowiada 7 litrom oleju opałowego na m2 ogrzewanej powierzchni rocznie. Średnio współczynnik ten wynosi w Polsce aż 120-150 kWh/(m2/rok), a więc na ogrzanie 1 m2 powierzchni domu statystyczny Polak zużywa rocznie od 12 do 15 litrów oleju opałowego. Tymczasem, dzięki odpowiedniemu ociepleniu budynku, zużycie może spaść nawet dziesięciokrotnie!

    Ekologiczne materiały

    Do wyboru mamy wiele przyjaznych dla środowiska materiałów. Powszechnie używanym produktem jest wełna mineralna kamienna wytwarzana w procesie topienia skał i poddana procesowi rozwłókniania. Materiał ten może być stosowany do wypełnień ścian szkieletowych oraz izolacji takich elementów budynku jak stropy, dachy, podłogi. Wełna kamienna jest paroprzepuszczalna, co oznacza, że materiał może „oddychać”, jest całkowicie bezpieczna dla wszystkich domowników, a dodatkowo niepalna.

    Wybierając materiał izolacyjny dokonujemy jednocześnie wyboru, jaki wpływ na środowisko będą miały zastosowane przez nas materiały. Warto przy ich zakupie zwrócić uwagę czy, tak jak produkty firmy Paroc, posiadają certyfikaty środowiskowe, tzw. Environmental Product Declaration.

    Dzięki szerokiej gamie produktów, rozwiązań i konfiguracji stosowania, Paroc pomaga znaleźć klientom właściwą i bezpieczną termoizolację dla każdego budynku – od fundamentów aż po dach. Wełny kamienne są wykonane z bezpiecznych materiałów, pochodzenia naturalnego, nie zawierają toksycznych substancji i świetnie radzą sobie z wilgocią – mówi Adam Buszko z firmy Paroc Polska sp. z o.o. – Wykazują się także dużą izolacyjnością cieplną, co pomaga utrzymywać właściwą temperaturę na poddaszach, nawet w upały.

    Technologie ścian zewnętrznych

    W przypadku izolacji wełną kamienną ścian do wyboru mamy dwie metody: lekką suchą i lekką mokrą. W tej pierwszej, do ocieplania ścian zewnętrznych niskich, stosowane są płyty PAROC WAS 35 lub PAROC WAS 50tb. Wypełniają one przestrzenie między rusztem drewnianym lub metalowym, do którego mocowana jest warstwa elewacyjna w postaci oblicówki winylowej lub stalowej, płyt ceramicznych lub szklanych. Natomiast do ocieplania elewacji budynków wysokich metodą lekką suchą stosowane są PAROC WAS 25t lub PAROC Cortex One. Charakteryzują się mniejszym współczynnikiem przepuszczalności powietrza oraz wysoką izolacyjnością cieplną (λD = 0,033 W/mK). Dzięki ich naturalnej elastyczności, nawet pod wpływem silnego zawilgocenia, wiatrów i zmiennych temperatur, na styku płyty z elementami rusztów nie powstają mostki termiczne. Płyty mogą być osłaniane elewacją z kamienia, płyt ceramicznych, szkła lub blachy, montowanych na ruszcie stalowym lub drewnianym.

    Można też wybrać bezspoinowy system ociepleń (BSO), czyli metodę lekką mokrą. W metodzie tej płyty PAROC są mocowane do ściany zewnętrznej przy użyciu specjalnych zapraw klejowych i łączników mechanicznych. Do ocieplenia ścian zewnętrznych budynków metodą lekką mokrą stosowane są płyty PAROC Linio 10, PAROC Linio 15 oraz płyta lamellowa PAROC Linio 80. Wełna pokrywana jest od zewnątrz tynkiem cienkowarstwowym.

    Ważne jest, aby ocieplenie ścian budynków było wykonane starannie, gdyż nawet niewielkie szczeliny będą powodowały znaczne utraty ciepła. – Warto wybrać doświadczonego fachowca, a po zamontowaniu ocieplenia – wykonać zdjęcie kamerą termowizyjną, aby upewnić się co do jakości i dokładności wykonania – radzi Adam Buszko.