Tag: mg projekt

  • Wymiana dachu: remont pokrycia dachowego zgodnie z przepisami

    Wymiana dachu: remont pokrycia dachowego zgodnie z przepisami

    Wymiana starego pokrycia dachowego na nowe w świetle przepisów zalicza się do robót remontowych. Z poniższego artykułu dowiesz się jakie kroki należy podjąć, aby wymiana dachu odbyła się zgodnie z przepisami.

    Wymiana dachu

    Wymianę starego pokrycia dachu należy zgłosić do wydziału architektoniczno-budowlanego.
    Należy zrobić to przynajmniej na 30 dni przed terminem rozpoczęcia przewidywanych robót budowlanych.

    W tym celu, Inwestor na właściwym formularzu zgłoszenia opisuje:
    • zakres i rodzaj prac,
    • zastosowane materiały,
    • sposób przeprowadzenia planowanych prac remontowych, związanych z wymianą istniejącego pokrycia dachowego.

    Dodatkowo w formularzu należy określić termin rozpoczęcia tych prac, a jako załącznik przedkłada się także oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

    Jeżeli w okresie do 30 dni, organ nie wniesie sprzeciwu w formie decyzji administracyjnej, czy postanowienia o uzupełnieniu braków w zgłoszeniu, można rozpocząć remont dachu.

    Trzeba pamiętać, że zgłoszone prace należy rozpocząć w ciągu dwóch lat od podanej w zgłoszeniu daty rozpoczęcia prac, bowiem po upływie tego terminu zgłoszenie wygaśnie i straci swoją ważność. Do zgłoszenia nie jest wymagane przedłożenie projektu.
    Ważnym czynnikiem jest to, czy po zdjęciu warstwy starego pokrycia dachu, elementy konstrukcji więźby dachowej są w dobrym stanie, czyli czy można bez problemu wykonać wymianę i ułożyć nowe pokrycie.

    Często niestety zdarza się, że właśnie po rozebraniu starego pokrycia dachowego więźba jest w niedostatecznym stanie i najpierw należy wykonać wymianę części elementów, czy nawet wymienić całą konstrukcję dachu.

    W tym przypadku niestety trzeba wykonać projekt i uzyskać pozwolenie na budowę.
    Pozwolenie na budowę dotyczy także przypadku, gdy Inwestor będzie chciał zmienić kształt dachu, podnieść lub obniżyć poziom dachu, wstawić okna połaciowe, zrobić nadbudowę z nowymi pomieszczeniami użytkowymi, czy zaadaptować stary nieużytkowy strych na pomieszczenia mieszkalne.
    Tutaj przeprowadza się tak zwaną zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń poddasza nieużytkowego na pomieszczenia użytkowe.
    Prace te ogólnie wychodzą poza zakres prac remontowych i są już zakwalifikowane jako przebudowa, czy wspomniana już zmiana sposobu użytkowania.
    Po zdjęciu pokrycia na więźbie mogą pojawić się wcześniej zakryte i niewidoczne naloty z grzybów, czy pleśni.

    W przypadku pleśni nie jest to tak niebezpieczne dla drewna, bowiem pleśń choć szkodliwa dla ludzi nie osłabia jego właściwości nośnych.
    Przy grzybach, które podobnie jak pleśń są wynikiem zawilgocenia więźby, powstaje ogromny problem, gdyż grzyby znacząco niszczą drewno oraz jego strukturę komórkową.

    W efekcie wieloletniej destrukcyjnej działalności grzyba, drewno po prostu butwieje. Jeśli stan elementów nośnych jest bardzo zły, trzeba niestety je wymienić.
    Przy niewielkim zagrzybieniu można próbować te elementy oczyścić, a następnie poddać odgrzybieniu i odpowiednio zaimpregnować.
    Takich prac jednak nie należy wykonywać we własnym zakresie i najlepiej jest to zlecić fachowej firmie, specjalizującej się w takich pracach.
    Innym zagrożeniem dla drewna na więźbie są owady, które przez lata na niekonserwowanym i nieimpregnowanym odpowiednio drewnie, a i w nim „toczą kanały”, co osłabia jego konstrukcyjne właściwości.

    Na drewnie, ale i w środku po jego miejscowym nacięciu widać charakterystycznie wydrążone ścieżki i tunele.
    Potocznie mówi się, iż to korniki i stąd często używana jest nazwa wzór kornika (np. przy tynkach elewacyjnych), ale w naszym klimacie są to owady z rodziny kołatek, czy spuszczeli.

    Jeśli zniszczenia nie są zbyt zaawansowane, to wówczas podobnie jak przy zagrzybieniu, czy pleśni wzywa się specjalistyczna firmę, która wstrzykuje w drewno i jego powierzchnię maluje specjalistycznymi środkami chemicznymi a elementy belek, czy słupów obwija się następnie folią.
    Pozostawia się ją do około dwóch tygodni, w zależności od rodzaju zastosowanych preparatów chemicznych, a następnie folię się odwija i jeśli są nadal spore ślady szkodników, proces się ponawia, aż do ostatecznego ich wytępienia.
    W przypadku kiedy zniszczenia są zbyt duże, to część „chorych” elementów wymienia się.
    Jeśli wymiana więźby okaże się konieczna, Inwestor niestety musi wystąpić wraz z projektem na pozwolenie na budowę.
    Do pozwolenia, oprócz wymaganych dokumentów i projektu w czterech jednobrzmiących egzemplarzach, trzeba również dołączyć:
    • oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
    • wypis i wyrys z planu zagospodarowania przestrzennego lub warunki zabudowy (jeśli planu w gminie nie ma) dla inwestycji polegającej na przebudowie dachu.
    Takie prace jak wymiana rynien, docieplenie dachu, czy ogólna naprawa więźby podlegają zgłoszeniu.
    Przy budynkach wpisanych do rejestru zabytków, na wszelkie roboty budowlane zawsze wymagane jest pozwolenie na budowę.
    Nowe pokrycie należy montować zgodnie ze sztuką budowlaną, ale przede wszystkim wedle podanych w zapisach z planu zagospodarowania przestrzennego, czy warunków zabudowy wytycznych.

    Dotyczy to w szczególności rodzaju dachów, materiałów na pokrycia, czy kolorystyki.
    Dlatego też przed wyborem, czy zakupem pokrycia dachowego dobrze jest najpierw sprawdzić warunki zabudowy.
    Nie stosowanie się do tych zaleceń i wytycznych może spowodować odmowną decyzję, czy nie przyjęcie przez organ zgłoszenia.

    Dlatego też w przypadku, gdy w gminie jest plan zagospodarowania przestrzennego, przed ubieganiem się o pozwolenie na budowę np. przy zmianie konstrukcji dachu, czy innych podobnych pracach wychodzących poza zakres remontu, warto wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie zaświadczenia o zgodności zapisów planu zagospodarowania przestrzennego z przewidywaną inwestycją.
    Ciekawą pod względem finansowym propozycją jest kwestia wymiany starego dachu z azbestu.

    Do 2032 roku, wszyscy Inwestorzy są zobowiązani do wymiany takich szkodliwych i niebezpiecznych dla środowiska i ludzi pokryć, a gminy na te cele przeznaczają spore środki z dofinansowań unijnych.
    Warto w swojej gminie zorientować się czy taki program dofinansowania działa lub czy jest w planach.

    Można w ten sposób otrzymać dofinansowanie na wywóz z działki płyt azbestowych z dachu, nawet do 100% kosztów wywozu i ich utylizacji, które wahają się na poziomie kilku tysięcy złotych.

    Płyty azbestowe trzeba we własnym zakresie usunąć z dachu, w sposób taki, aby nie uległy zniszczeniu i je fachowo za foliować oraz właściwie składować w celu przygotowania do wywozu przez firmę specjalizującą się w utylizacji materiałów azbestowych, pracującą na zlecenie gminy.

    Inne, nieszkodliwe pokrycia dachowe, przeznaczone do wymiany wywożą odpowiednie firmy komunalne na koszt Inwestora.

    Tekst: MG Projekt Pracownia Architektonicza, www.mgprojekt.com.pl

    Zdjęcie otwierające: Designed By Freepik

    Współpraca reklamowa

  • Budowa domu w granicy działki: przepisy i zalecenia architektów

    Budowa domu w granicy działki: przepisy i zalecenia architektów

    Budowa domu w granicy działki to kolejny, dość problematyczny temat, który często powoduje konflikty i niezgodę pomiędzy sąsiadami. Dotyczy on zarówno budowy domu, jak i budynku gospodarczego.

    Pamiętajmy, że odległości od granicy działki sąsiedniej dla zabudowy to 3m dla ściany bez otworów oraz 4m dla ściany z otworami.
    Mówi o tym ustawa o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
    Przy budowie trzeba też rozpatrywać czy na danym terenie nie mają zastosowania inne przepisy.

    Mogą być to regulacje dotyczące:
    • zagospodarowania przestrzennego,
    • ogólnych przepisów techniczno-budowlanych,
    • związane z ochroną przeciwpożarową,
    • związane z zacienianiem i przesłanianiem.

    Trzeba w tym miejscu podkreślić, że przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym są nadrzędne w stosunku do innych przepisów.
    Dotyczy to zwłaszcza przypadku, gdy na sąsiedniej działce znajduje się już istniejąca zabudowa.
    W planach zagospodarowania przestrzennego (jeśli dla danej gminy planu nie ma to w wystawionych dla działki warunkach zabudowy), mogą pojawić się dodatkowe ograniczenia w lokalizacji projektowanej zabudowy.

    Ograniczenia te mogą być związane z:
    • linią zabudowy,
    • nieprzekraczalną linią zabudowy,
    • obowiązująca linia zabudowy.

    Co więcej, nie zawsze dotyczą one wyłącznie frontowej granicy działki, ale mogą też być wskazane dla innych granic.
    Od strony dróg publicznych często występują linie rozgraniczające, a wraz z nimi określone są wymagane minimalne odległości dla zabudowy na działce.
    Ważne jest, iż przy drogach wewnętrznych, czyli nie publicznych, nie ma określonych odległości i wtedy zabudowę stawia się od granicy zgodnie z warunkami techniczno-budowlanymi.

    Jeśli zabudowa spełnia wymagane odległości, oznacza to, że nie wychodzi poza obszar oddziaływania na tereny sąsiednie i przy spełnieniu warunków można budowę zgłosić lub wybrać ścieżkę postępowania dla pozwolenia na budowę.

    Jeśli jednak chcemy zrealizować budowę domu 1,5 m od granicy działki, czy wręcz dom ma stanąć w granicy to wówczas taka inwestycja będzie podlegała pozwoleniu na budowę, ponieważ wykracza swoim oddziaływaniem poza obszar działki i ma wpływ swoim zasięgiem na tereny sąsiednie.

    Tekst: Mg Projekt Pracownia Architektoniczna, www.mgprojekt.com.pl

    Zdjęcie otwierające: Designed By Freepik

    Współpraca reklamowa

  • Budowa domu w granicy działki: przepisy i zalecenia architektów

    Budowa domu w granicy działki: przepisy i zalecenia architektów

    Budowa domu w granicy działki to kolejny, dość problematyczny temat, który często powoduje konflikty i niezgodę pomiędzy sąsiadami. Dotyczy on zarówno budowy domu, jak i budynku gospodarczego.

    Pamiętajmy, że odległości od granicy działki sąsiedniej dla zabudowy to 3m dla ściany bez otworów oraz 4m dla ściany z otworami. Mówi o tym ustawa o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przy budowie trzeba też rozpatrywać czy na danym terenie nie mają zastosowania inne przepisy.
    Mogą być to regulacje dotyczące:

    • zagospodarowania przestrzennego,
    • ogólnych przepisów techniczno-budowlanych,
    • związane z ochroną przeciwpożarową,
    • związane z zacienianiem i przesłanianiem.

    Trzeba w tym miejscu podkreślić, że przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym są nadrzędne w stosunku do innych przepisów. Dotyczy to zwłaszcza przypadku, gdy na sąsiedniej działce znajduje się już istniejąca zabudowa. W planach zagospodarowania przestrzennego (jeśli dla danej gminy planu nie ma to w wystawionych dla działki warunkach zabudowy), mogą pojawić się dodatkowe ograniczenia w lokalizacji projektowanej zabudowy.

    Ograniczenia te mogą być związane z:

    • linią zabudowy,
    • nieprzekraczalną linią zabudowy,
    • obowiązująca linia zabudowy.

    Co więcej, nie zawsze dotyczą one wyłącznie frontowej granicy działki, ale mogą też być wskazane dla innych granic. Od strony dróg publicznych często występują linie rozgraniczające, a wraz z nimi określone są wymagane minimalne odległości dla zabudowy na działce. Ważne jest, iż przy drogach wewnętrznych, czyli nie publicznych, nie ma określonych odległości i wtedy zabudowę stawia się od granicy zgodnie z warunkami techniczno-budowlanymi. Jeśli zabudowa spełnia wymagane odległości, oznacza to, że nie wychodzi poza obszar oddziaływania na tereny sąsiednie i przy spełnieniu warunków można budowę zgłosić lub wybrać ścieżkę postępowania dla pozwolenia na budowę.

    Jeśli jednak chcemy zrealizować budowę domu 1,5 m od granicy działki, czy wręcz dom ma stanąć w granicy to wówczas taka inwestycja będzie podlegała pozwoleniu na budowę, ponieważ wykracza swoim oddziaływaniem poza obszar działki i ma wpływ swoim zasięgiem na tereny sąsiednie.

    Tekst: Mg Projekt Pracownia Architektoniczna, www.mgprojekt.com.pl

    Zdjęcie: Designed By Freepik

    Współpraca reklamowa

  • Klimatyzacja do domu: rodzaje i montaż klimatyzatora

    Klimatyzacja do domu: rodzaje i montaż klimatyzatora

    Klimatyzacja w domu jest coraz powszechniej stosowanym rozwiązaniem, nie tylko w domach jednorodzinnych, ale nawet w mieszkaniach. Specyfika działania urządzenia bardzo przypomina pracę lodówki domowej. Klimatyzatory tego typu składają się z dwóch wymienników ciepła. W części wewnętrznej będzie to parownik, a w zewnętrznej skraplacz. Ponadto mamy sprężarkę, zawór rozprężny oraz wentylatory rozprowadzenia powietrza do transportu ciepła wokół wymienników ciepła, co gwarantuje skuteczną i bezpieczną pracę całego systemu domowej klimatyzacji.

    Klimatyzator przenośny monoblokowy

    Klimatyzacja taka najbardziej sprawdza się w dość niewielkich pomieszczeniach. Klimatyzator przenośny umieszcza się bezpośrednio przy oknie, a rurę odprowadzającą ciepłe powietrze przeciąga na zewnątrz. To właśnie stanowi największą wadę tego rozwiązania. Stale uchylone okno sprawia, że klimatyzator przenośny nie zapewnia dobrej wydajności. Ponadto najtańsze modele pracują głośno, mają spore gabaryty i są wyposażone tylko w pojedynczą rurę odprowadzającą do ciepłego powietrza, co skutkuje wytworzeniem się w trybie chłodzenia podciśnienia wewnątrz klimatyzowanego pomieszczenia domu. Trochę lepsze modele mają dwie rury, które nie tylko gwarantują wydajniejsze funkcjonowanie urządzenia, ale także nie wytwarza się podciśnienie.

    Klimatyzatory przenośne typu split

    Klimatyzatory przenośne typu split w zasadzie niewiele różnią się od klimatyzatora stacjonarnego. Jedynie mają mniejsze wymiary, więc swobodnie można je przenosić. Na urządzenie składa się jednostka wewnętrzna i jednostka zewnętrzna. Charakteryzuje je cicha praca w przeciwieństwie do modelu monoblokowego. W tym przypadku także musimy pozostawić uchylone okno, aczkolwiek średnica rury stanowiącej połączenie jednostki zewnętrznej z wewnętrzną jest na tyle mała, że wydajność klimatyzacji powinna bardziej satysfakcjonować.

    Klimatyzator stacjonarny monoblokowy

    Klimatyzator składa się tylko z jednej części, więc trzeba go umieścić we wnęce okiennej albo specjalnym otworze ściennym. Parownik znajduje się po stronie wewnętrznej pomieszczenia, a skraplacz na zewnątrz. Klimatyzator ścienny raczej rzadko stosuje się w domach jednorodzinnych i mieszkaniach, zresztą ta klimatyzacja domowa nie nadaje się do małych pomieszczeń.

    Klimatyzator stacjonarny typu split

    Klimatyzatory typu split to typ montowanego urządzenia do klimatyzacji domowej, które w ostatnich latach jest wybierane zdecydowanie najczęściej. Klimatyzatory typu split są doceniane ze względu na komfort użytkowania, wydajność, niski poziom hałasu jednostki zewnętrznej i niewielkie wymiary jednostki wewnętrznej. Ta klimatyzacja domowa wymaga jednak instalacji jednostki zewnętrznej i wewnętrznej.

    Gdzie zamontować klimatyzator?

    Jednostki wewnętrzne montuje się zazwyczaj na ścianie, pod parapetem okiennym, o ile nie ma tam grzejnika, lub pod sufitem. W przypadku sufitu podwieszanego, można w przestrzeni nad nim zamontować klimatyzator kanałowy bądź odpowiedni klimatyzator kasetonowy. Ten pierwszy da się umieścić nie tylko w pomieszczeniu klimatyzowanym, ale nawet poza nim, np. na strychu w swoim domu czy też w pomieszczeniu technicznym. Łącznikiem będzie rura transportująca gorące powietrze z pomieszczenia. Przy montażu jednostek wewnętrznych trzeba zadbać o to, aby pozostawić swobodny obieg powietrza. Oznacza to, że klimatyzator nie może być zasłonięty ciężkimi zasłonami lub meblami. Druga ważna kwestia dotyczy kierunku strumienia powietrza. Nigdy nie powinien zostać skierowany bezpośrednio na osoby przebywające wewnątrz pokoju.

    Tekst: MG Projekt, www.mgprojekt.com.pl

    Zdjęcie otwierające: Adobe Stock

    Współpraca reklamowa