ED

Tag: komin

  • Montaż paneli Karo na kominie

    Montaż paneli Karo na kominie

    Komin – przynajmniej jeden w każdym domu – jest jednym z najbardziej widocznych elementów dachu. Zamiast więc starać się go ukryć, warto wykończyć go w oryginalny sposób, aby stał się ozdobą dachu. Taki efekt zapewnią panele Karo.

    Po sposobie wykończenia komina można poznać kunszt dekarza. Warto więc nie tylko właściwie wykonać pokrycie wokół przejścia komina przez dach, lecz starannie dopracować każdy najmniejszy detal, nawet kierunek zagięcia blachy przy twardej obróbce. Do obłożenia ścianek komina – szczególnie spalinowego – należy wybierać nieprzypadkowe materiały, pamiętając że pracuje on w szczególnych warunkach. Od wewnątrz działa na niego wysoka temperatura spalin, od zewnątrz z kolei narażony jest na szkodliwe działanie niskiej i wysokiej temperatury (i jej zmian), deszczu, śniegu, słońca i wiatru. Sprawiają one, że ta wystająca ponad połać część niszczy się szybciej niż inne elementy budynku. Dlatego warto zastosować produkty trwałe, a jednocześnie niepalne i nietopliwe. Wszystkie te wymagania spełniają wykonane z blachy stalowej powlekanej panele Karo firmy Blachy Pruszyński. Ich dodatkowym atutem jest ponadczasowy wygląd, który idealnie wpisuje się w obowiązujące trendy w architekturze – prostą bryłę budynków z dachem krytym tradycyjnym pokryciem, jakim jest blacha płaska łączona na rąbek stojący. Nie jest to jednak jedyna możliwość. Panele są na tyle uniwersalne, że łatwo je dopasować do niemal każdego innego pokrycia.

    Panele Karo są dostępne jako całe w trzech rozmiarach – 555 x 555 mm, 345 x 345 mm, 245 x 245 mm (najbardziej odpowiedni do wykończenia ścian komina) oraz startowe, które ograniczają przycinanie elementów. Dla ułatwienia montażu każdy z paneli ma wykonane na dwóch bokach zagięcia o szerokości 2 cm i specjalne nacięcia do zaczepiania haftr.

    Przygotowanie konstrukcji wsporczej

    Sam montaż paneli nie jest skomplikowany, ale tylko pod warunkiem, że zostanie odpowiednio przygotowany stelaż do ich mocowania. To rozwiązanie wymaga ingerencji w konstrukcję komina.
    Pracę zaczyna się jeszcze zanim zostanie ułożone na dachu pokrycie, czyli na etapie wykonywania warstwy wstępnego krycia. Do każdej ze ścian komina mocuje się metalowe profile – kątowniki 10 x 10 mm – odsuwając je od komina na jednakową odległość co najmniej 3 cm. Do mocowania profili używa się kołków rozporowych o długości 60 mm, w rozstawie co 150-200 mm. Jeśli komin jest szeroki, konieczne jest usztywnienie stelaża w połowie jego wysokości. Stosuje się do tego płaskowniki, które montuje się do kątowników za pomocą wkrętów do blachy.

    Przestrzeń między kominem a stelażem wypełnia się odpowiednio przyciętą skalną wełną mineralną. Przy starych remontowanych kominach warto zastosować wełnę przeznaczoną do kominków o grubości 3-4 cm. Nie wolno stosować zwykłej budowlanej wełny do ocieplania ścian zewnętrznych budynków, ponieważ nie ma odpowiednich właściwości. Wełna do izolacji komina to najczęściej płyty, do których przyklejona jest (klejem wysokotemperaturowym) folia aluminiowa. Płyty docina się dopasowując do kształtu i wymiarów ścian komina. Następnie układa się je folią aluminiową na zewnątrz (to ogranicza nagrzewanie się kolejno układanych warstw) i montuje przy użyciu kołków ze stali nierdzewnej lub przykleja za pomocą wysokotemperaturowej zaprawy klejącej. By uniknąć szczelin, przez które zanieczyszczenia mogą się przedostawać na zewnątrz, należy dobrze spasować płyty i szczelnie je ze sobą połączyć. Na każdej z krawędzi przykleja się wysokotemperaturową samoprzylepną taśmę aluminiową tak, by zachować ciągłość łączeń folii aluminiowej, pokrywającej płyty.

    Następnym etapem jest montaż sztywnego poszycia. Do stelaża mocuje się płyty OSB o grubości 12 mm (przy kominach o większych rozmiarach odpowiednio grubszych). Ze względu na wymagania przeciwpożarowe nie powinno stosować się zwykłych ogólnodostępnych płyt, lecz ich specjalnej niezapalnej odmiany, która uzyskała klasyfikację ogniową B, S2, D0 i jest zaliczona do grupy materiałów NRO (nie rozprzestrzeniających ognia). Płyty docina się dopasowując ich wymiary do stelaża. Następnie mocuje się je wkrętami montażowymi o średnicy 30 mm i długości 40 mm.

    Obudowę z płyt osłania się od zewnątrz membraną dachową. Jej pasy mocuje się zszywkami do sztywnego poszycia. Ważne jest, aby membrana sięgała do warstwy wstępnego krycia. Dolną jej część układa się tak, aby od góry zakrywała membranę lub papę wstępnego krycia wywiniętą do góry na ściany komina (z wodą) i mocuje się do niej taśmą stosowaną do zaklejania zakładów.

    Następnie układa się pokrycie dachowe z przodu komina i wykonuje obróbkę komina – kolejno z przodu, obydwu boków i na końcu – z tyłu. Dopiero wtedy można zacząć wykańczanie konstrukcji panelami Karo.

    Mocowanie paneli

    Wykańczanie komina zaczyna się przedniej jego ścianki. Panele montuje się od dołu do góry. W pierwszym rzędzie stosuje się panele startowe, w następnych – całe. Elementy w kolejnych rzędach przesuwa się względem siebie o połowę szerokości.

    Każdy z paneli mocuje się do sztywnego poszycia systemowymi haftrami. Z jednej strony mają one odpowiednio uformowane zagięcie, które zahacza o zagięcie panelu, a z drugiej – 5 fabrycznie wykonanych otworów, przez które przykręca się je do sztywnego poszycia za pomocą wkrętów samowiercących typu torx. Każda haftra musi być mocowana co najmniej 2 wkrętami – najbardziej zewnętrznym i środkowym.

    Po wykonaniu pierwszego rzędu przechodzi się na ścianki boczne. Panele u dołu i przy narożach wymagają docięcia. Najpierw trzeba zaznaczyć miejsca cięcia. Następnie przycina się je ręcznie nożycami do blachy.

    Panele w kolejnych rzędach zahacza się o górną część tych położonych niżej. Dzięki temu zachodzą na siebie z każdej strony na 2 cm, tworząc efekt łuski.

    Najwyższy rząd wykonuje się z paneli odpowiednio dopasowanych (dociętych lub zagiętych). Element przeznaczony do cięcia przygotowuje się podobnie jak te układane przy narożach. Blachę wymagającą zagięcia najpierw wstępnie formuje się na giętarce, a później nadaje jej ostateczny kształt (załamanie do potrzebnego kąta) ręcznie przy użyciu cęgów dekarskich lub kleszczy do gięcia blach.

    Ostatnim etapem jest wykończenie naroży i górnych krawędzi listwami. Ich kształt dobiera się dowolnie. Najefektowniej wyglądają listwy ścięte pod kątem 45° i przechodzące do kąta prostego. Mocuje się je do sztywnego poszycia przez ułożone już panele Karo stosując wkręty samowiercące do blachy.

    Firma Blachy Pruszyński wykonuje panele KARO w każdej powłoce i kolorze dostępnych w ofercie.

  • Kominiarze i instalatorzy biją na alarm

    Kominiarze i instalatorzy biją na alarm

    Do kampanii „Nie dla niebezpiecznych kominów z tworzywa sztucznego” włączają się kominiarze i instalatorzy z całego kraju. Ich niepokój wzbudza pojawiająca się praktyka stosowania wyrobów kominowych z materiałów palnych. Tomasz Zabawa – kominiarz z Krakowa apeluje – komin musi być przede wszystkim bezpieczny. Tymczasem plastiki zagrażają naszemu zdrowiu, a nawet życiu. Zapytaliśmy Pana Tomasza, skąd więc w ostatnich latach taki wzrost popularności rozwiązań z polipropylenu.

    Z naszego doświadczenia wynika, że inwestorzy bardzo ufają montażystom. Niejednokrotnie ten sam instalator przyłącza piec i komin, który w dodatku sam polecił. Coraz częściej decydują się na przewody plastikowe, tłumacząc się przy tym bezpieczeństwem ich stosowania, co potwierdza ich dopuszczenie do sprzedaży w krajach członkowskich UE. Musimy jednak pamiętać, że w Polsce ich używanie jest nielegalne, ponieważ są sprzeczne z przepisami krajowymi wyższego rzędu. Przypominam, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w paragrafie 266, ustawodawca jednoznacznie wymaga stosowania elementów niepalnych na przewody spalinowe.

    Okazuje się jednak, że wątpliwa legalność kominów z plastiku nie jest główną motywacją „fachowców” do ich stosowania. Tak naprawdę za plastikiem przemawia prosty montaż, który nie wymaga od instalatorów specjalistycznych narzędzi i umiejętności. Do przycięcia rury z PP wystarczy bowiem zwykły brzeszczot. I tak jak grzyby po deszczu, w kolizji z prawem powstają kominowe składaki, które mają niewiele wspólnego z bezpieczeństwem. Jednak z tym problemem pozostaje już sam inwestor. Łamanie prawa może bowiem skutkować poważnymi problemami z odbiorami nadzoru budowlanego i kominiarskiego. Niestety także wśród przedstawicieli mojego środowiska, znajdują się osoby, które nie tylko nie zwracają uwagi na zagrożenia płynące ze stosowania plastikowych przewodów dymowo-spalinowych, ale także podpisują niezbędne dokumenty odbioru.

    W gorących dyskusjach na temat polipropylenu pada często argument niskiej temperatury spalin w nowoczesnych kotłach kondensacyjnych. Pamiętajmy jednak, że piec to urządzenie, w którym występuje płomień, a więc i ryzyko pożaru. O ile, na szczęście nie zawsze do niego dochodzi, polipropylen ma po prostu ograniczoną wytrzymałość i jeśli nie są to przewody licencjonowane przez producentów kotłów, po prostu nie powinno się ich stosować. Wielokrotnie w mojej praktyce zawodowej podczas przeglądu czy czyszczenia kominów, widziałem pokruszony lub stopiony plastik. Taki niesprawny przewód w najlepszym wypadku doprowadzi do konieczności wymiany kotła. Awarie kominów są niestety rokrocznie przyczyną wielu zgonów.

  • Jak prawidłowo wybrać komin do domu?

    Jak prawidłowo wybrać komin do domu?

    Komin jest jednym z ważniejszych elementów domu. Odpowiada przede wszystkim za odprowadzanie produktów spalania ze wszystkich kotłów, piecyków i kominków. Podstawowymi cechami kominów, na które zwraca się szczególną uwagę przy ich wyborze, są kwasoodporność, ognioodporność, trwałość i bezpieczeństwo. Związane jest to z doborem odpowiedniego typu komina dla kotłów na różne paliwa. Czym zatem kierować się przy wyborze komina do domu?

    Jeszcze kilka lat temu wybór komina był prosty i klarowny – stawiało się wyłącznie na te murowane. Obecnie, gdy konsument ma do wyboru kilka jego rodzajów, warto wziąć pod uwagę kwestie związane m.in. z przeznaczeniem komina, rodzajem pokrycia dachu czy materiałem, z jakiego wybudowany jest dom.

    Komin kojarzy się przede wszystkim ze spalinami i dymem – w ten sposób odprowadza się na zewnątrz domu zbędne produkty spalania z palenisk tj. kotłów, piecyków czy kominków. Może on jednak służyć również do odpowietrzania kanalizacji, przeprowadzenia wielu instalacji, takich jak alarmowa, antenowa czy solarna, ale również do wentylowania, a nawet doprowadzania powietrza do palenisk z zamkniętą komorą spalania. Świadczy to o jego funkcjonalności dlatego w większości domów kominy budowane są w sposób wielokanałowy (wielomodułowy).

    Do kanałów dymowych podłącza się kominki i paliwa stałe. Do ich budowy konieczne jest wykorzystanie materiałów odpornych na wysoką temperaturę, która zwykle oscyluje na poziomie 400-600°C, a w czasie pożaru dochodzi nawet do 1200°C. Kanały spalinowe doprowadzane są do urządzeń grzewczych na gaz i olej. Zazwyczaj budowane są z cegieł pełnych, w niektórych rejonach Polski z silikatowych lub z gotowych pustaków. Ważne jest jednak wstawienie do ich środka elementów kwasoodpornych tj. kamionki lub wkładu ze stali. Wynika to z faktu, że spaliny z gazu czy oleju mają na tyle niską temperaturę, że zawarta w nich para wodna skrapla się w kominie i wchodzi w reakcję z siarką, przez co wytwarza się niebezpieczny związek chemiczny, mogący szybko niszczyć tradycyjne materiały budowlane. Ostatni rodzaj kanału – wentylacyjny, odprowadza na zewnątrz domu zużyte powietrze. Wyjątkowo ten rodzaj kanału nie jest podatny na wysoką i niską temperaturę, ale musi być wykonany z materiałów niepalnych i gwarantować dobry ciąg kominowy, dlatego w tym wypadku wybór materiałów do jego budowy jest niezwykle istotny.

    Kominy murowane z cegły

    Najczęściej używanym materiałem do budowy komina jest cegła czerwona wypalana zwana – ceramiczną. Takie rozwiązanie jest najtańsze i wystarczające do odprowadzania dymu z kotłów na węgiel, koks czy z kominków. Jest to urządzenie działające pod dużym obciążeniem spowodowanym dużą ilością spalin o wysokiej temperaturze. Dzięki murowanej obudowie przewody nie wychładzają się szybko. W tym wypadku istotna jest odporność na działanie wysokiej temperatury, zwłaszcza na pożar sadzy.

    Kominy prefabrykowane ceramiczne

    Coraz częściej kominy murowane zastępowane są kominami ceramicznymi prefabrykowanymi. Charakteryzują się one trwałością i niewielkimi wymiarami, przez co zajmują mniej miejsca niż te murowane. Istnieje kilka rodzajów kominów ceramicznych – mogą być przeznaczone wyłącznie do odprowadzania spalin lub dymu, bądź takie, które oprócz kanału spalinowego posiadają również kanał wentylacyjny i nawiewny. Kotły z zamkniętą komorą spalania, w tym także kondensacyjne, współpracują z systemem wyposażonym w specjalny przewód powietrzno-spalinowy, dzięki czemu odprowadzane są nie tylko spaliny, ale również doprowadzane jest powietrze do kotła. – Przykładem komina powietrzno-spalinowego jest czterowarstwowy system kominowy Nord, który nie powoduje wychładzania mieszkania, tak jak w przypadku doprowadzenia powietrza z zewnątrz, a co więcej – jest bezpieczny dla użytkowników, gdyż zapewnia stały, nieprzerwany dopływ tlenu do komory spalania – mówi Dariusz Pilitowski, dyrektor techniczno-produkcyjny i ds. rozwoju w firmie Jawar, lider w zakresie nowoczesnych systemów kominowych. – Sercem systemu Jawar Nord jest rura ceramiczna produkowana w technologii prasowania izostatycznego, charakteryzująca się niską nasiąkliwością, a także wytrzymałością na wysokie temperatury i częste ich zmiany – dodaje.

    Kominy stalowe

    Do odprowadzania spalin z piecyków (kotłów) gazowych lub olejowych, a także z nowoczesnych urządzeń grzewczych, wyposażonych w zbiornik na paliwo, takie jak np.: ekogroszek czy pellet drzewny, wymagane jest zastosowanie kominów szczególnie odpornych na działanie kwasów. Wykonuje się je z blaszanych rur w formie wewnętrznych wkładów o wysokiej kwasoodporności. Umieszcza się je w środku obudowy z bloczków – cegieł albo pustaków – lub montuje się w gotowych kominach murowanych. Stanowią one również samodzielne systemy kominowe, stosowane wewnątrz i na zewnątrz domu – W przypadku kotłów opalanych gazem lub olejem ważna jest ochrona komina murowanego przed działaniem agresywnego kondensatu. Dlatego tak istotne jest dobranie odpowiedniego wkładu kominowego, który zapewni idealną szczelność układu i niezakłócony przepływ spalin wewnątrz przewodu – komentuje Dariusz Pilitowski. Jednymi z najbardziej polecanych przez ekspertów są wkłady dwuścienne, które składają się z rury wewnętrznej wykonanej ze stali kwasoodpornej, osłoniętej izolacją termiczną, która dodatkowo zabezpieczona jest z zewnątrz płaszczem np. ze stalowej blachy, co chroni przed poparzeniem i pożarem, ale również przed oddziaływaniem atmosferycznym. Ten rodzaj komina jest bardzo lekki, nie potrzebuje fundamentu, dzięki czemu można go zamontować nawet na wyższej kondygnacji domu. To duża zaleta, ponieważ w tym wypadku nie są wymagane prace murarskie – wystarczy wsunąć jeden element w drugi i zacisnąć stalową obejmą.

  • Dlaczego warto postawić komin z klinkieru?

    Dlaczego warto postawić komin z klinkieru?

    Komin musi być wykonany z materiału najwyższej jakości. Ten element, wystający ponad dach, szczególnie narażony jest na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Dlatego, mrozoodporny i nienasiąkliwy klinkier świetnie sprawdza się, zarówno jako materiał konstrukcyjny, jak i wykończeniowy komina.

    Trwałość

    Cegły klinkierowe stosuje się do budowy przewodów kominowych, obudowy wkładów kominowych oraz kominów systemowych. Wypalana w wysokich temperaturach, specjalnie przygotowana glina zamienia się w bardzo twardy (odporny na ściskanie), trwały (odporny na uszkodzenia) i niepalny (zapewniający bezpieczeństwo) budulec. Przy budowie komina, te cechy są niezbędne, gdyż jako wystający element dachu narażony jest na niekorzystne działanie opadów, promieni słonecznych oraz wahań temperatury, w tym wielokrotne zamarzanie i odmarzanie. Dużą zaletą kominów ceramicznych jest również odporność na zabrudzenia, które na powierzchni cegieł klinkierowych trudniej się osadzają, a w trakcie opadów ewentualny kurz czy sadza są zmywane.

    Wykonanie

    Przy konstrukcji komina z klinkieru ważnym elementem jest prawidłowe wykonanie spoin. Dobrym rozwiązaniem jest wybranie do murowania gotowej zaprawy przeznaczonej do murowania klinkieru, którą wystarczy rozrobić z wodą. Dzięki, temu zniwelowane jest ryzyko zastosowania niewłaściwych proporcji. Optymalnie zaprawa powinna być też uzupełniona o dodatek trasu, jak np. Terca Klinkier z trasem, który przyspiesza wiązanie wapna i tym samym zabezpiecza przed pojawieniem się białych plam na gotowym już kominie. Podczas murowania należy także zadbać o to, by spoiny szczelnie wypełniały przestrzeń między cegłami ceramicznymi, tak aby w miejsca połączeń nie wdzierała się woda. Jednocześnie, ze względu na to, że ten element najbardziej jest narażony na niekorzystne działanie odpadów deszczu i śniegu, wymagane jest stosowanie do jego budowy wyłącznie cegieł klinkierowych pełnych lub 7-szczelinowych, w których całkowita objętość otworów nie przekracza 10%, tak by wykluczyć ryzyko wciekania wody do wnętrza cegły.

    Estetyka

    Poza aspektami technicznymi nie mniej istotne są walory estetyczne. Duży wybór kolorów i faktur cegieł klinkierowych sprawia, że można je bez problemu dobrać do dachówki, a także stylistyki całego domu. Wybraną barwę cegły można jeszcze podkreślić lub lekko stonować odpowiednią spoiną, która też jest dostępna w różnych odcieniach. Co najważniejsze, klinkier jest odporny na działanie promieni UV, przez co jego kolor nie zmienia się, nie blaknie nawet po wielu latach. Natomiast, faktura lica pozwala ciekawie wkomponować komin w połać dachową. Do dachówek postarzanych lub takich o tradycyjnym kształcie, jak esówki czy renesansowe, dobrze będzie prezentować się komin z cegieł strukturyzowanych – na przykład Marono czy Naria z oferty cegieł Terca. Dach z bardzo nowoczesnych, płaskich dachówek dobrze będzie prezentować się z kominem wykonanym z cegieł raczej o gładkiej powierzchni i utrzymanych w ciemnej tonacji, jak na przykład grafitowy Stratus czy antracytowo-brązowy Dresden.