ED

Tag: kalkulatory budowlane

  • Membrana dachowa – rodzaje, zalety, wady i najważniejsze parametry

    Membrana dachowa – rodzaje, zalety, wady i najważniejsze parametry

    Zadaniem membrany dachowej jest odpowiednie odprowadzanie wilgoci. Sama nazwa membrana paroprzepuszczalna, wskazuje na to, że gromadząca się w warstwie izolacyjnej para wodna, za pośrednictwem folii dachowej jest przepuszczana na zewnątrz. Poniżej dowiemy się, jakie są rodzaje membran dachowych, a także na jakie parametry powinniśmy skupiać uwagę.

    Membrana dachowa – rodzaje

    Pokrycia dachowe w większości przypadków wymagają założenia pod więźbą dachową membrany dachowej. Takie zalecenia występują szczególnie przy budynkach mieszkalnych, na których układamy blachodachówkę, blachę trapezową, dachówkę lub ondulinę. W zależności od naszych wymagań, a także właściwości, folie paraizolacyjne (czyli membrany dachowe) możemy podzielić na kilka typów.

    Membrana na dach może występować jako:
    • Membrana paroprzepuszczalna trójwarstwowa – jest to jedna z najbardziej popularnych folii dachowych, którą można stosować zarówno na więźbie dachowej, jak i również na deskowaniu.
    • Membrana dachowa o bardzo wysokiej przepuszczalności – również może być stosowana na deskowaniu, a także więźbie dachowej. Jej wyróżnikiem jest to, że się ją kładzie bezpośrednio na izolacji termicznej. Chociaż jest dwuwarstwowa, to jedna z warstw jest o wzmocnionej wytrzymałości.
    • Membrana na dach czterowarstwowa – jej zaletą jest wysoka wytrzymałość na czynniki mechaniczne. W jej składzie znajdziemy między innymi siatki polipropylenową.
    • Membrana na dach odbijająca promienie słoneczne – ze względu na swoje właściwości, doskonale sprawdza się na poddaszach, w których chcemy uniknąć wysokich temperatur. Ze względu na optymalne ciśnienie hydrostatyczne, a także inne parametry folia dachowa tego typu, wprowadza oszczędności nawet w przypadku nieocieplonego dachu.

    Dach membranowy – na jakie parametry zwracać uwagę?

    Folia dachowa spełniająca wszystkie nasze wymagania powinna posiadać odpowiednie właściwości. Dzięki temu pokrycie dachowe, będzie właściwie spełniało swoje zadanie. Często producenci zalecają również inną folię izolacyjną pod blachę, inną pod gonty, czy też blachodachówkę.

    Wybierając folie paroizolacyjne, należy zwrócić uwagę na:
    Paroprzepuszczalność – optymalny wskaźnik powinien utrzymywać się na poziomie od 1000 do 2000 g/m2/24h
    • Wytrzymałość na czynniki mechaniczne – jest to bardzo ważny element, ponieważ wpływa na długą żywotność folii, a także zwiększa wytrzymałość na uszkodzenia. Dodatkowo podczas montażu, nie istnieje ryzyko jej pozrywania.
    • Odporność na promienie UV – tego typu folia dachowa, jest w stanie odbić nawet do 80% promieni słonecznych, dlatego zaleca się ją stosować pod blachę, która bardzo mocno nagrzewa poddasze.
    • Skład – niektóre z nich są dwuwarstwowe, inne znowu czterowarstwowe. Jednak powinniśmy zwracać uwagę nie na ich ilość, ale z jakiego materiału zostały wykonane. Świetnie sprawdza się poliuretan, a także włóknina.

    Membrana na dach – szerokie zastosowanie

    Zastosowanie folii paroprzepuszczalnej wydaje się być oczywiste. Stosuje się je pod pokrycia dachowe wykonane z różnych materiałów. Powinniśmy pamiętać, że nie przy każdej połaci dachowej, potrzebna jest najlepsza folia, ponieważ odprowadzanie pary wodnej na budynkach gospodarczych nie jest takie ważne, jak w przypadku budynków mieszkalnych. Zatem folia znajduje swoje zastosowanie pod pokrycia dachowe wykonane m.in. z blachodachówki, dachówki ceramicznej, dachówki cementowej, czy też blachy trapezowej. Montuje się ją również pod rzadziej wybierane pokrycia dachowe, takie jak gonty lub ondulina.Membrana paroprzepuszczalna – zalety i wady.

    Stosowanie membrany dachowej niesie ze sobą sporo zalet. Do nich zalicza się:
    • Wiatroszczelność – dach membranowy jest dodatkowym zabezpieczeniem przed wiatrem. Dzięki temu jesteśmy w stanie zniwelować rachunki za ogrzewanie.
    • Wodoszczelność – jeżeli podczas montażu folii, zastosowane zostaną odpowiednie zakładki, to poddasze będzie zabezpieczone przez wodą. Również skraplanie się pary wodnej pod dachówką lub blachodachówką, nie spowoduje przeniknięcia wilgoci w głąb izolacji.
    • Paroprzepuszczalność – mimo że folia jest odporna na działanie wody z zewnątrz, to jednocześnie umożliwia ona sprawne odprowadzanie wilgoci gromadzącej się wewnątrz budynku.
    Jeżeli chodzi o wady, to raczej nie znajdziemy ich wiele. Mogą to jedynie okazać się zbyt słabe parametry, dotyczące konkretnej folii paroprzepuszczalnej o niskiej jakości, dlatego zaleca się zakup naprawdę dobrego produktu, który pozwoli uniknąć remontu dachu przez długie lata. Montaż membrany dachowej na dachu to dobra inwestycja.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Zdjęcie otwierające: Adobe Stock

    Współpraca reklamowa

  • Projekt wentylacji mechanicznej dla domu jednorodzinnego

    Projekt wentylacji mechanicznej dla domu jednorodzinnego

    Właściwie wykonany projekt wentylacji mechanicznej staje się podstawą do wykonania poprawnie działającej instalacji. Jakie informacje zawiera tego typu dokumentacja i na co warto zwrócić szczególną uwagę? Ile kosztuje projekt wentylacji mechanicznej, a także komu warto go zlecić? Odpowiadamy na często zadawane pytania dotyczące instalacji wentylacji mechanicznej w domu jednorodzinnym.

    Wentylacja nawiewno wywiewna z rekuperatorem – podstawowe informacje o instalacji

    Zanim opiszemy projekt wentylacji mechanicznej do domu jednorodzinnego, powinniśmy wyszczególnić najważniejsze informacje dotyczące działania całej instalacji. Wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła stanowi alternatywę dla tradycyjnej wentylacji grawitacyjnej. W instalacji wykorzystuje się wymuszony przez wentylatory ruch powietrza, a wydajność działania wentylacji nie jest uzależniona od warunków panujących na zewnątrz budynku.

    Każdy projekt wentylacji mechanicznej powinien zawierać przynajmniej uproszczone schematy instalacji. Wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła pobiera powietrze z zewnętrznej czerpni, a następnie dystrybuuje je przez główny kanał nawiewny. Powietrze zostaje oczyszczone przez filtry i wstępnie ogrzane przez rekuperator (zwany wymiennikiem ciepła). Projekt rekuperacji może także uwzględniać montaż klimatyzatora w kanale nawiewnym.

    W instalacji wentylacyjnej domu jednorodzinnego znajdują się też rozdzielone, mniejsze kanały nawiewne, dystrybuujące powietrze do konkretnych pomieszczeń. Kanał kończy się na ścianie lub suficie, a powietrze zostaje rozprowadzone przy wykorzystaniu anemostatu nawiewnego. Wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła posiada także osobne kanały wywiewne, które usuwają zużyte powietrze z pomieszczeń. Kanał nawiewny zostaje wyposażony w filtr i wentylator, a następnie rekuperator. Droga kanałów nawiewnych i wywiewnych przecina się w rekuperatorze. To tutaj dochodzi do wymiany energii grzewczej i przekazania jej do zimnego powietrza pobranego z zewnątrz budynku. Po „oddaniu” części energii cieplnej, powietrze z kanałów wywiewnych zostaje usunięte z układu za pomocą zewnętrznej wyrzutni.

    Wentylacja nawiewno wywiewna – wymagana wydajność instalacji

    Montowana w domu jednorodzinnym wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła powinna zapewniać odpowiednią wydajność. Projekt rekuperacji musi spełniać normy, a w szczególności PN-83/B-03430 Az-3, dotyczącą minimalnych wydajności wentylacji instalowanej w budynkach mieszkalnych. Norma dotyczy zarówno wydajności wentylacji mechanicznej, jak i grawitacyjnej. Za określone w normie, niezbędne minimum wydajności instalacji przyjmuje się:

    • 15 m3/h – przeliczane dla pomieszczeń pomocniczych, bez okien zewnętrznych.
    • 30 m3/h – minimalna wydajność wentylacji w kuchniach z oknem zewnętrznym i kuchenką elektryczną. W tym przypadku przyjmuje się maksymalnie 3 mieszkańców. Minimalna wydajność 30 m3/h jest także wykazana w przypadku pomieszczeń z wydzielonym WC oraz pokoi mieszkalnych oddzielonych od kuchni, łazienki i WC jednym niż dwojgiem drzwi bądź dla pokoju usytuowanego na wyższej kondygnacji wielopoziomowego budynku mieszkalnego.
    • 50 m3/h – to minimalna wydajność wentylacji w łazienkach i wyposażonych w kuchenkę elektryczną kuchniach pozbawionych okna zewnętrznego. Ta sama norma dotyczy kuchni z oknem zewnętrznym wyposażonej w kuchenkę elektryczną i użytkowanej przez więcej niż trzech mieszkańców.
    • 70 m3/h – minimalna wydajność wentylacji w kuchniach z oknem zewnętrznym, wyposażonych w kuchenkę gazową lub węglową. Ta sama norma została przyjęta dla kuchni bez okna zewnętrznego, wyposażonych w kuchenkę gazową z obowiązkowym systemem wywiewnej wentylacji mechanicznej.
      Zaleca się, by wentylacja nawiewno wywiewna z odzyskiem ciepła umożliwiała czasowe zwiększenie wydajności. Zaleca się możliwość zwiększenia wydajności do około 120 m3/h. Jest to szczególnie istotne w kuchniach i łazienkach, a zwiększenie wydajności wentylacji ma na celu usprawnienie szybkiego usunięcia wilgoci lub zanieczyszczonego powietrza z pomieszczenia.

    Projekt rekuperacji – podstawowa zawartość dokumentacji

    Co zawiera projekt wentylacji mechanicznej z rekuperatorem? Wentylacja nawiewno wywiewna składa się z szeregu elementów i musi być odpowiednio rozplanowana. Projekt wentylacji mechanicznej musi zostać dopasowany do specyfiki budynku mieszkalnego, rozkładu pomieszczeń, ich wielkości, a także do liczby domowników.
    Prawidłowo sporządzony projekt rekuperacji musi zawierać obliczenia bilansu powietrza. Wśród niezbędnych elementów dokumentacji znajduje się także sposób położenia przewodów wentylacyjnych, ich umiejscowienie oraz średnica kanałów wentylacyjnych. Projekt wentylacji mechanicznej obowiązkowo zawiera informacje dotyczące lokalizacji centrali wentylacyjnej, czerpni, wyrzutni, anemostatów i wszystkich innych elementów nawiewnych i wywiewnych. W dokumentacji wskazuje się także lokalizację wentylatorów oraz specyfikę izolacji.
    Jakie jeszcze informacje zawiera projekt wentylacji mechanicznej? Będzie to opis techniczny, w którym znajdują się informacje dotyczące działania systemu wentylacji, wymagań dotyczących lokalizacji centrali wentylacyjnej, wykorzystywanych akcesoriów i materiałów montażowych. Ważne będą także wszystkie podstawowe dane techniczne urządzeń, które mają znajdować się w instalacji.

    Czy potrzebny jest projekt wentylacji mechanicznej z rekuperatorem?

    Cena profesjonalnie przygotowanego projektu skłania niektórych inwestorów do zadania pytania, czy dokumentacja ta jest niezbędna. Warto pamiętać, że odpowiednio przygotowany projekt wentylacji mechanicznej staje się podstawą do wykonania efektywnej, wydajnej, a jednocześnie sprawnie działającej instalacji. Możemy zatem przyjąć, że projekt rekuperacji jest niezbędną dokumentacją, która powinna pojawić się na etapie zakupu projektu budowlanego lub podczas budowy budynku.
    Projekt rekuperacji może pojawić się także na etapie remontu starszych obiektów mieszkalnych. Jednak w tym przypadku montaż instalacji będzie bardziej skomplikowana, a cena całego przedsięwzięcia okaże się odczuwalnie wyższa. Ze względu na wyższe koszty i większy poziom skomplikowania prac, montaż systemu wentylacji mechanicznej w starszych budynkach mieszkalnych nie cieszy się zbyt dużą popularnością.

    Wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła wymaga zastosowania odpowiednio dobranych materiałów. Tylko w taki sposób zapewnimy redukcję hałasu i bezproblemowe działanie całego systemu. Projekt rekuperacji warto powierzyć doświadczonemu wykonawcy. Może być to firma, która wykonuje usługi kompleksowe, od stworzenia dokumentacji projektowej poprzez dostarczenie wszystkich materiałów, aż po pełen montaż instalacji w domu jednorodzinnym.

    Ile kosztuje projekt wentylacji mechanicznej?

    Cena wykonania dokładnego projektu wentylacji mechanicznej może być mocno zróżnicowana. Na koszt z pewnością wpłynie stopień skomplikowania i zakres dokumentacji projektowej. Najniższa cena dotyczy prostych instalacji w budynkach parterowych, nieco wyższa obejmuje rekuperatory i rozciągnięcie instalacji po kilkupoziomowych domach jednorodzinnych.
    Projekt rekuperacji może kosztować kilkaset złotych, choć w niektórych przypadkach musimy wydać na niego kilka tysięcy. Cena z pewnością wzrośnie, jeśli wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła będzie bardziej rozbudowana. System wentylacyjny może zostać uzupełniony o dodatkowy klimatyzator lub nagrzewnice w kanałach nawiewnych. Dodatkową możliwością jest również zaprojektowanie gruntowego wymiennika ciepła. Im więcej opcji dodatkowych zawiera dany projekt rekuperacji, tym na ogół wyższa będzie cena jego wykonania.
    Co ważne, cena będzie uzależniona od stopnia współpracy z wykonawcą. Niektóre firmy oferują bezpłatne wykonanie dokumentacji projektowej. Dotyczy to sytuacji, w której inwestor decyduje się jednocześnie na zamówienie kompletnej usługi. W jej skład wchodzi wykonanie dokumentacji, dobór i dowóz rekuperatora, materiałów i akcesoriów montażowych, a także pełna usługa montażu instalacji wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła w domu jednorodzinnym.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Zdjęcie otwierające: Designed By Freepik

    Współpraca reklamowa

  • Płyta fundamentowa krok po kroku – etapy jej wykonania

    Płyta fundamentowa krok po kroku – etapy jej wykonania

    W polskim budownictwie jednorodzinnym coraz częściej pojawiają się domy posadowione na płycie fundamentowej. To dość nowoczesne rozwiązanie, które możemy wykorzystać w trudnych warunkach glebowych. Taki fundament zapewnia równomierne osiadanie budynku, a cena jego wykonania może być dość atrakcyjna.

    Czas wykonania płyty fundamentowej

    Budowa płyty fundamentowej jest stosunkowo prosta. Zasadniczo przebiega przez pięć niezmiennych kroków.

    Krok 1 – usunięcie humusu i wytyczenie fundamentów. Płyta fundamentowa może być wykonana jedynie na oczyszczonym oraz wyrównanym podłożu. Przed rozpoczęciem prac trzeba usunąć humus. Jest to górna warstwa gleby o grubości ok. 30 cm

    Krok 2 – budowa warstwy drenażowo-podkładowej. Podbudowę najczęściej wykonuje się z pospółki piaskowej. Jest to materiał łatwy do zagęszczenia przy pomocy zagęszczarki mechanicznej. Alternatywą dla pospółki jest kamień o drobnej granulacji. Największą zaletą kamienia pozostaje niepodciąganie wilgoci oraz zapewnienie pełnej ochrony przed szkodnikami ziemnymi. Niestety, podbudowa z kamienia jest przynajmniej o połowę droższa w porównaniu z pospółką piaskową. Dodatkową niedogodnością są także problemy w jej zagęszczeniu. Dlatego niewielu inwestorów decyduje się na to rozwiązanie. Po zagęszczeniu warstwy drenażowo-podkładowej można już wylać podkład z chudego betonu. Jego grubość jest uzależniona od specyfiki płyty fundamentowej i z reguły dochodzi do 10 – 15 cm.

    Krok 3 – zbrojenie i wylanie płyty fundamentowej. Na wstępie należy wykonać kompletne zbrojenie. Specyfika zbrojenia powinna być dokładnie opisana w dokumentacji projektowej. Zwróćmy szczególną uwagę na zbrojenie płyty fundamentowej w miejscach, w których mają stanąć ściany nośne – zbrojenie wykonujemy tu od strony dolnej. Dzięki temu zabezpieczymy konstrukcję przed zginaniem. Nieco inaczej wykonujemy zbrojenie pod ścianami nośnymi. W tym przypadku trzeba zamontować tzw. zbrojenie górne, które przeciwdziała wyporom podłoża.

    Na kompletne zbrojenie płyty fundamentowej wylewa się specjalną zaprawę betonową (klasy C 20 lub C 25). Standardowa płyta fundamentowa ma grubość 17–30 cm. Jej powierzchnia staje się od razu posadzką dolnej kondygnacji budynku. Dlatego wszystkie instalacje podziemne powinny być przez nią odpowiednio przeprowadzone. Płyta fundamentowa może być też wyposażona w ogrzewanie podłogowe. Jednak musi to być przewidziane już na etapie tworzenia projektu budowlanego.

    Krok 4 – montaż izolacji termicznej. Izolacja termiczna fundamentów jest z reguły wykonywana na górze płyty. Jednak w niektórych przypadkach można ją też wykonać bezpośrednio na podkładzie z chudego betonu (jednak w tym wypadku trzeba zastosować materiały o większej odporności na ściskanie). Do wykonania termoizolacji na górze płyty możemy zastosować styropian typu dach/podłoga (EPS 100 038). Preferowana grubość izolacji termicznej to 12–15 cm.

    Krok 5 – montaż izolacji przeciwwilgociowej. Warto też pamiętać, że każda płyta fundamentowa wymaga wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Wyjątkiem są jedynie płyty wylane z wodoszczelnego betonu. Jednak ich budowa pochłania znacznie większe koszty, co sprawia, że niewielu inwestorów decyduje się na tego typu rozwiązanie. Sama izolacja przeciwwilgociowa standardowej płyty fundamentowej jest bardzo prosta do wykonania. Wystarczy wyłożyć wierzch płyty poliestrową folią fundamentową (stosując min. 15 cm zakładki). Izolację możemy też wykonać z papy termozgrzewalnej lub specjalnych preparatów bitumicznych, które zapewniają pełną szczelność i ochronę przed podciąganiem wilgoci.

    Płyta z ogrzewaniem

    Jej budowa zasadniczo nie różni się zbytnio od montażu płyt bez ogrzewania. W wylewce betonowej trzeba pozostawić stalowe rurki oraz specjalny agregat z grzałkami elektrycznymi. Jeśli decydujemy się na ogrzewanie wodne, zamiast agregatu wystarczy zastosować nagrzewnicę wodną. Zadaniem stalowych rur będzie rozprowadzanie ciepła i ogrzewanie płyty fundamentowej. Ta z kolei będzie je akumulowała i powoli oddawała do pomieszczeń mieszkalnych. Zastosowanie nowoczesnych sterowników sprawia, że ogrzewanie oddaje tyle ciepła, ile jest potrzebne do uzyskania optymalnej temperatury w pomieszczeniach. Warto jednak zaznaczyć, że grzewcza płyta fundamentowa wymaga wykonania kompletnej termoizolacji, ułożonej bezpośrednio na podkładzie z chudego betonu. Grubość samej płyty nie powinna być mniejsza niż 25 cm, co może znacznie podnieść koszt budowy płyty za m2. Zbrojenie płyty fundamentowej i rodzaj zaprawy betonowej pozostają niezmienne.

    Jak długo trwa budowa?

    Przybliżony czas wykonania płyty fundamentowej nie powinien przekroczyć tygodnia. Jeśli prace będą powierzone doświadczonej ekipie, możemy mówić o trzech – czterech dniach (z czego większość czasu zajmie zbrojenie płyty, rozłożenie instalacji i wylanie zaprawy betonowej). Czas wstępnego schnięcia płyty wynosi kilka dni. Jednak wymagana przerwa technologiczna to pełne dwa tygodnie. Jest to czas potrzebny do całkowitego związania zaprawy betonowej i osiągnięcia jej wytrzymałości. Po upływie 14 dni od wylania płyty fundamentowej można już przystąpić do budowy pierwszej kondygnacji budynku. Jednak ostateczna decyzja o terminie rozpoczęcia kolejnych etapów budowlanych zawsze należy do kierownika budowy. W szczególnych przypadkach może on opóźnić rozpoczęcie robót o kilka kolejnych dni.

    Widzimy zatem, że płyta fundamentowa powstaje w dość szybkim tempie. Wymagane przerwy technologiczne są tu znacznie krótsze niż w przypadku tradycyjnych ław fundamentowych (ich minimalny czas schnięcia to 4 tygodnie). Dzięki stosunkowo krótkim przerwom technologicznym można dodatkowo przyspieszyć prace budowlane.

    Gdzie się sprawdzi płyta?

    Płyta fundamentowa sprawdzi się szczególnie dobrze na podłożach o słabej nośności. Czyli wszędzie tam, gdzie budowa tradycyjnej ławy byłaby trudna do wykonania i zbyt kosztowna. Płyty fundamentowe warto też stosować w budynkach odznaczających się niskim zapotrzebowaniem na energię grzewczą. Jest to niezbędny element domów pasywnych i energooszczędnych. Nowoczesne płyty eliminują mostki termiczne od strony podłoża, a jednocześnie zapewniają skuteczną termoizolację budynku. Dlatego niemal każdy projekt budynków pasywnych przewiduje budowę tego typu fundamentów. Na zakończenie warto też dodać, że płyta fundamentowa nadaje się pod budowę każdego typu budynków. Możemy wykorzystać je przy tradycyjnej technologii murowanej, podczas wznoszenia domów z drewna oraz budynków prefabrykowanych. Możliwości wykorzystania takich fundamentów zależą wyłącznie od wyobraźni projektantów.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane

    Zdjęcie: płyta fundamentowa Legalett

  • Szklana lub skalna – jak dobrać odpowiednią wełnę do różnych zastosowań?

    Szklana lub skalna – jak dobrać odpowiednią wełnę do różnych zastosowań?

    Ocieplenie budynku przy pomocy wełny jest jedną z najpopularniejszych metod, których tradycja sięga lat 90. ubiegłego wieku. Tworzywo to znajduje szerokie zastosowanie zarówno przy izolacji budynków mieszkalnych, jak i przemysłowych. Warto dowiedzieć się, jakie dokładnie zastosowanie mają konkretne materiały izolacyjne.

    Główny podział wełen izolacyjnych dotyczy materiału, z jakiego zostały one wyprodukowane. Wyróżniamy wełnę szklaną oraz skalną, zwaną również kamienną. Pod tym względem wybór materiału izolacyjnego dla inwestorów często nie jest taki oczywisty, ponieważ ocieplenie wełną mineralną cechuje się zbliżonymi parametrami. Jednak zarówno wełna szklana, jak i skalna ma swoje specjalne przeznaczenie.

    Skalna

    Wełna skalna produkowana jest ze spoiwa skalnego, a dokładniej z bazaltowego. Głównym procesem technologicznym jest obróbka termiczna w temperaturze 1400°C. Z tego względu ocieplenie wełną mineralną skalną jest mniej narażone na wszelkie odkształcenia, a także uszkodzenia mechaniczne. Wełna kamienna znajduje swoje zastosowanie jako izolacja zewnętrzna. Użycie wełny prasowanej doskonale sprawdza się w przypadku ściskania innymi materiałami. Skalna wełna sprawdzi się również przy izolacji stropodachów, a także posadzek podłogowych.

    Szklana

    Podstawowym budulcem wełny szklanej jest stłuczka szklana wraz z piaskiem kwarcowym. Wełna szklana również podlega wytapianiu, ale już w dużo niższej temperaturze, wynoszącej ok. 1000°C. Spoiwem wełny izolacyjnej szklanej może być żywica fenolowo-formaldehydowa, biożywica czy też żywice wytworzone w oparciu o poliakryle. Wełna szklana znajduje bardzo szerokie zastosowanie, ponieważ występuje zarówno w formie granulatu, jak i wełny prasowanej. W odróżnieniu od wełny skalnej, ta szklana ma o wiele mniejszy ciężar, jak i wyższą przepuszczalność pary wodnej. Dlatego zaleca się jej wykorzystanie przy lżejszych konstrukcjach, takich jak ścianki działowe, poddasze lub stropy. Oczywiście producenci proponują także wykorzystanie tego typu wełny izolacyjnej do ocieplania podłóg oraz ścian elewacyjnych.

    Ocieplenie w różnych formach

    Wełna do ocieplenia dostępna jest także w różnych formach, które znajdują swoje zastosowanie pod względem gęstości materiału. Do najpopularniejszego typu materiału izolacyjnego zalicza się maty mineralne. Ich gęstość wynosi około 26 kg/m3 lub zdecydowanie mniej. Należy pamiętać, że grubość maty nie jest wyznacznikiem izolacji cieplnej. Pod tym względem należy zwracać uwagę przede wszystkim na współczynnik przewodzenia ciepła. Im wskaźnik będzie niższy, tym ocieplenie wełną mineralną odniesie lepszy skutek. Maty świetnie sprawdzą się w przypadku ocieplenia poddaszy, stropów, ścianek działowych, jak i konstrukcji szkieletowych. W tej formie wełna do ocieplenia jest wyjątkowo sprężysta i niesprawiająca problemów podczas układania.

    Jak dobrać odpowiednią wełnę?

    Jeżeli interesuje nas izolacja zewnętrzna lub ocieplenie podłóg, to warto zdecydować się na płyty. Wełna do ocieplenia w takiej formie wyróżnia się zdecydowanie wyższą gęstością w porównaniu do mat. Gęstość wełny prasowanej może wynosić już od 60 do nawet 180 kg/m3. Co ciekawe, nawet duża gęstość izolacji, nie musi mieć wpływu na grubość płyty. Również w tym przypadku w pierwszej kolejności należy zwracać uwagę na współczynnik przewodzenia ciepła, a nie na grubość materiału izolacyjnego. Ocieplenie ścian zewnętrznych z wełny to popularne rozwiązanie.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Fotografia Petralana

  • Styropian grafitowy – dla bardzo dobrej izolacji termicznej

    Styropian grafitowy – dla bardzo dobrej izolacji termicznej

    Nowoczesne budynki mieszkalne muszą sprostać coraz to surowszym wymaganiom dotyczącym energooszczędności przegród zewnętrznych. Dlatego wielu inwestorów zaczęło poszukiwać rozwiązań o najlepszych parametrach izolacyjnych. Jednym z nich z pewnością okazał się styropian grafitowy. Poniżej omówimy zastosowanie twego materiału, podpowiemy, ile kosztuje czarny styropian, a także wskażemy, jakie ma właściwości.

    Czym właściwie jest styropian grafitowy?

    Styropian grafitowy czy innymi słowy styropian szary (bądź czarny) ma domieszkę spienionego grafitu, któremu zawdzięcza swoją nietypową barwę. Proces produkcji tego materiału izolacyjnego jest taki sam, jak w przypadku tradycyjnego, białego styropianu do ociepleń. Domieszka grafitu poprawia właściwości termoizolacyjne materiału. Warto wiedzieć, że styropian szary ma najniższy współczynnik lambda. Dzięki temu świetnie sprawdzi się do ociepleń przegród zewnętrznych, od których wymagamy najlepszej termoizolacji. W ofertach sprzedaży znajdziemy różne rodzaje grafitowego styropianu fasadowego i styroduru. Dużą popularnością cieszą się grubości styropianu 10 cm, 15 cm oraz 20 cm. Styropian XPS i EPS może mieć także mniejszą grubość, jednak mniejsze grubości styropianu nie cieszą się już tak dużym uznaniem i mają gorsze opinie.

    Deklarowana lambda

    Największą zaletą grafitowego styropianu fasadowego są dobre parametry izolacji termicznej. Stopień izolacji określamy współczynnikiem lambda, czyli deklarowanym przez producenta współczynnikiem przewodzenia ciepła. Im mniejszy jest współczynnik lambda styropianu czy styroduru, tym lepsze są jego właściwości termoizolacyjne. Większość rodzajów styroduru i styropianu fasadowego ma deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła lambda w zakresie 0,034–0,036 W/mK. Jest to dość dobry wynik, który nadaje materiałowi wiele możliwości zastosowania. Jednak we współczesnym budownictwie stawia się coraz to bardziej wyśrubowane wymagania termoizolacji. Styropian elewacyjny grafitowy ma deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła lambda w zakresie 0,031–0,033 W/mK. Jest to bardzo dobry wynik, mogący konkurować z najlepszymi materiałami izolacyjnymi z wełny mineralnej. Niski współczynnik lambda umożliwia zastosowanie mniejszej grubości styropianu do ociepleń.

    Właściwości i zastosowanie

    Styropian grafitowy oraz styropian biały wykazują dużą wytrzymałość na działanie wilgoci. Są materiałami, które świetnie sprawdzą się do ociepleń elewacji zewnętrznych. Duża wytrzymałość na działanie wilgoci to jedynie początek możliwości materiału. Styropian XPS (różne odmiany styroduru) oraz styropian EPS mają szerokie spektrum zastosowania. Jak już wspomnieliśmy, styropian szary ma niski współczynnik lambda. Niektóre, wzmocnione modele mają także zwiększoną wytrzymałość na uszkodzenia czy odkształcenia. Dobrze sprawdzą się na izolacji podłóg czy różnego rodzaju ścian zewnętrznych. Warto przy tym podkreślić, iż styropian grafitowy nie odbija tak dobrze promieni słonecznych, jak jego białe odpowiedniki. Co prawda materiał ma dużą wytrzymałość na nagrzewanie, jednak wymaga montażu przy sprzyjających warunkach pogodowych. Styropian elewacyjny grafitowy nie powinien być montowany podczas działania intensywnych, letnich promieni słonecznych. Omawiając zalety szarego styropianu fasadowego i styroduru, nie sposób pominąć grubości.

    Do ociepleń najczęściej stosuje się grubości styropianu 10 cm, 15 cm oraz 20 cm. Są to materiały mające dobre opinie i wyróżniające się wysoką skutecznością termoizolacyjną. Aby uzyskać podobne parametry termoizolacyjne, biały styropian XPS i EPS musiałby mieć większą grubość. Dla wielu inwestorów może być to dość duże utrudnienie. Większe grubości styropianu oznaczają grubą przegrodę zewnętrzną, a co za tym idzie, wymuszają montaż szerokich parapetów oraz obróbek blacharskich. We wnękach okiennych tworzy się wtedy wrażenie tunelu, co ogranicza ilość promieni słonecznych we wnętrzu. Dlatego współczesny styropian grafitowy ma lepsze opinie i może być z powodzeniem wykorzystany w miejscach, od których wymagamy najlepszych parametrów termoizolacyjnych przy zachowaniu funkcjonalności. Jedyną istotną wadą może okazać się wyższa cena styropianu. Różne rodzaje szarego styropianu fasadowego są znacznie droższe w zakupie niż tradycyjny, biały styropian EPS. Największym wydatkiem zazwyczaj okazuje się styropian XPS o podwyższonych parametrach wytrzymałościowych.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Fotografia: Termo Organika

  • Automatyczny czy nie? Wybieramy kocioł na paliwo stałe

    Automatyczny czy nie? Wybieramy kocioł na paliwo stałe

    Kocioł na paliwo stałe to stosunkowo tani i efektywny sposób na ogrzewanie domu. Nowoczesne piece CO są czyste i estetyczne, a dodatkowo coraz mniej uciążliwe w użytkowaniu. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dn. 21 lutego 2019 r. obecnie musimy zwracać uwagę na wybór kotła odpowiadającego nowym normom.

    Wybierając piec na paliwo stałe, w pierwszej kolejności należy określić rodzaj opału, jaki chcemy spalać. To ważna decyzja. Jedne paliwa można spalać w piecach z automatycznymi podajnikami, a inne nie. Istotne jest też wytwarzanie popiołu – jedne paliwa stałe wytwarzają dużo odpadów, inne mało. Jeden opał magazynuje się łatwiej, drugi trudniej. W przypadku każdego kotła producent określa, jakie paliwo stałe jest podstawowe dla niego i takie właśnie należy stosować do pełnego wykorzystania jego mocy. Jeśli użyjemy tańszego zamiennika, może to spowodować obniżenie sprawności urządzenia nawet o kilkanaście procent. Takie oszczędzanie na opale zwiększa także emisję szkodliwych związków do atmosfery.

    Jaki piec na paliwo stałe wybrać? Odpowiedź na to pytanie może dać wykonanie bilansu energetycznego naszego domu. Jeśli znamy zapotrzebowanie cieplne, możemy dobrać kocioł o optymalnej mocy grzewczej. Bilans cieplny ogrzewanych pomieszczeń należy wykonać według normy PN-EN 12831:2006 „Instalacje ogrzewcze w budynkach – Metoda obliczania projektowego obciążenia cieplnego”. Zanim wybierzemy kocioł, warto zastanowić się nad kilkoma kwestiami. Po pierwsze trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie, czy w naszej miejscowości przypadkiem nie ma przepisów zakazujących montażu kotłów na wybrane paliwa. Pomyślmy także, ile czasu możemy poświęcić na obsługę kotła i przygotowanie paliwa. Gdzie możemy składować paliwo i jak dużo nam się go zmieści?

    Piec automatyczny czy nie?

    Piece na paliwa stałe są mogą być takie, do których trzeba dosypywać paliwo kilka razy na dobę, bez regulacji intensywności spalania, mogą to też być kotły z automatyką oraz piece z podajnikiem paliwa. Warto zainwestować nieco więcej w kocioł z automatycznym podawaniem paliwa, dzięki czemu możemy zasypywać kocioł tylko raz na kilka dni i mieć spokój i ciepło w domu. Zasada jest prosta: im nowocześniejszy kocioł i im mniej paliwa zużywa, tym jest droższy.

    Co jeszcze jest istotne? Aby piec był właściwie dobrany do warunków naszej kotłowni, należy sprawdzić wymiary kotła oraz usytuowanie zasobnika opału. Ważna jest też łatwość czyszczenia pieca. Dobrze sprawdzić, jaką pojemność ma komora zasypowa kotła – powinna minimalnie mieścić jednorazowy załadunek paliwa wystarczający na 8 godzin pracy. Istotna jest też sprawność spalania – w praktyce ważniejsza jest sprawność eksploatacyjna, a nie nominalna, czyli teoretyczna, która jest podawana przez producenta (eksploatacyjna wynosi 50–70%). Warto również dopytać o warunki gwarancji oraz serwisu.

    Warto wiedzieć, że w całkowitych kosztach eksploatacji liczą się nie tylko koszty samego paliwa, ale też sprawność urządzeń. Im wyższa sprawność kotła, tym więcej ciepła można uzyskać z porcji paliwa, a zatem mniej go zużywać i mniej za nie płacić, nie zmniejszając komfortu cieplnego mieszkańców.

    Gdzie umieścić kotłownię?

    Zgodnie z przepisami nie można montować kotłów na paliwo stałe w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi – ani stały, ani czasowy. Dlatego potrzebne jest wydzielone pomieszczenie techniczne o wysokości nie mniejszej niż 2,2 m, choć dopuszcza się wysokość 1,9 m w istniejących budynkach. Trzeba wykonać wystający 5 cm ponad poziom podłogi fundament, na którym stanie kocioł, a także kratkę ściekową w podłodze. W całym pomieszczeniu podłoga musi być wykonana z materiałów niepalnych (jeśli to niemożliwe, należy obić ją w miejscu, gdzie stanie kocioł, blachą stalową grubości 0,7 mm – tak by sięgała 0,5 m od krawędzi kotła). Poza tym w pomieszczeniu kotłowni musi być zamontowane sztuczne oświetlenie i wentylacja grawitacyjna. Należy zapewnić swobodny dostęp do kotła umożliwiający jego czyszczenie i konserwację (przepisy mówią o zachowaniu minimalnych odległości kotła od ścian: 0,7 m od tyłu, 1,0 m z boków, 2,0 m od przodu kotła do przeciwległej ściany). Jeśli w kotłowni ma się znajdować skład paliwa, to odległość między nim a kotłem nie powinna wynosić mniej niż 40 cm.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Grafika: Francis Ray/ Pixabay

  • Etapy budowy domu – ława czy płyta fundamentowa?

    Etapy budowy domu – ława czy płyta fundamentowa?

    Solidny fundament stanowi podstawę każdego domu i decyduje o jego żywotności. Jeszcze kilka lat temu dominowały tradycyjne ławy fundamentowe. Jednak dziś coraz częściej decydujemy się na zastosowanie płyty fundamentowej. Przed dokonaniem ostatecznego wyboru warto zaznajomić się z podstawowymi zaletami i wadami obu tych rozwiązań. Nie bez znaczenia będzie też aspekt ekonomiczny.

    Sprawdzone rozwiązanie

    Ławy fundamentowe wylewa się bezpośrednio do gruntu bądź na deskowanie. Najczęściej wykorzystuje się do tego beton klasy C12 lub C15. Jest to tradycyjne i sprawdzone rozwiązanie, które chętnie wykorzystuje się podczas budowy domów jednorodzinnych. Szczególnie dobrze sprawdza się na zwartym i suchym gruncie.

    Wymiary ławy fundamentowej nie zależą wyłącznie od obciążenia budynku. Równie ważne są warunki glebowe. Im podłoże będzie słabsze, tym rozmiary ławy będą większe. W wyjątkowo trudnych warunkach glebowych trzeba tradycyjny beton zastąpić żelbetem. Dlatego koszt wykonania ławy fundamentowej jest dość zróżnicowany. Pewną niedogodnością tego rozwiązania może być też aspekt osiadania budynku. Jeśli rozmiar ław będzie zbyt mały, a grunt grząski, wówczas wystąpi ryzyko nierównomiernego osiadania.

    Zwrot ku nowoczesności

    Płyta fundamentowa ma znacznie większą nośność i zapewnia równomierne osiadanie budynku w gruncie. Wiąże się to ze zwiększoną odpornością całego domu. Dlatego jest już powszechnie stosowana m.in. w Skandynawii i Japonii, gdzie występują bardzo trudne warunki glebowe.

    Sposób wykonania płyty fundamentowej jest stosunkowo prosty. Na wyrównanym i utwardzonym podłożu umieszcza się warstwę drenażową, następnie montuje izolację przeciwwilgociową oraz zbrojenie. Z izolacji przeciwwilgociowej można zrezygnować, gdy płyta będzie wykonana z wodoodpornego betonu, lecz to rozwiązanie podniesie koszt wykonania fundamentu. Na przygotowanym podłożu można już wykonać płytę fundamentową. Grubość typowej płyty przeznaczonej pod dom jednorodzinny waha się pomiędzy 18 a 35 cm – w zależności od masy budynku oraz rodzaju gruntu. W miejscach ścian nośnych należy wykonać dodatkowe zbrojenie.

    Prace nad wykonaniem płyty przebiegają dość sprawnie. Nie potrzeba żadnych przerw technologicznych, dzięki czemu można wykonać fundament w zaledwie kilka dni. Po upływie tygodnia – dwóch od wylania płyty można już rozpocząć pracę nad ścianami.

    Jakie są realne korzyści?

    Wszystko mogłoby wskazywać na fakt, że wykonanie płyty fundamentowej jest znacznie tańsze niż stworzenie tradycyjnej ławy. Jednak nie musi być to do końca prawda. Wszystko tak naprawdę zależy od założeń projektowych oraz rodzaju gruntu. Tradycyjna ława fundamentowa wylewana na stabilnym i suchym gruncie nie stanowi zbyt dużego obciążenia dla budżetu całej inwestycji. Jednak już posadowienie jej na podmokłym i grząskim gruncie będzie znacznie wyższym wydatkiem.

    Koszt wykonania płyty fundamentowej czasem może być zbliżony do ławy fundamentowej. Ostatecznie zależy on od rodzaju stali użytej do zbrojenia oraz od grubości płyty. Standardowa płyta ma grubość ok. 20 cm, która sprawdzi się na suchym i stabilnym podłożu. Lecz w przypadku wilgotnych i grząskich gruntów trzeba zastosować grubszą – czyli droższą – płytę, która zapewni równomierne osiadanie budynku. Nie bez znaczenia będzie też ewentualne obniżenie poziomu wody gruntowej. Zdarza się, że cena płyty fundamentowej może nawet być wyższa niż koszt wykonania tradycyjnej ławy.

    Aby zoptymalizować koszty, bardzo ważne jest zebranie z rynku przynajmniej kilku ofert od sprawdzonych firm budowlanych. Pozwoli to na rozeznanie na lokalnym rynku, porównanie cen i większe możliwości ich negocjacji.

    Etapy i czas wykonania fundamentów:

    Przygotowanie ław fundamentowych:
    – wykonanie wykopów
    – wylanie ław fundamentowych
    – stworzenie izolacji przeciwwilgociowej
    – wykonanie ścian fundamentowych
    – stworzenie izolacji przeciwwilgociowej na ścianach fundamentowych
    – zasypanie wykopów

    Prace związane z wykonaniem ław fundamentowych mogą być dość czasochłonne. Pamiętajmy, że pełne związanie się betonu nastąpi dopiero po upływie miesiąca. W wyjątkowo sprzyjających warunkach możemy rozpocząć następny etap prac po upływie dwóch tygodni od wylania ławy.

    Przygotowanie płyt fundamentowych:
    – usunięcie humusu
    – wykonanie warstwy drenażowo-podkładowej.
    – wykonanie płyty fundamentowej
    – ułożenie izolacji termicznej i przeciwwilgociowej
    – wykonanie ewentualnej instalacji grzewczej

    Prace związane z wykonaniem płyt fundamentowych są krótsze. Nie musimy poświęcać czasu na wykopy ani późniejsze zasypywanie fundamentów. Nieraz już po upływie tygodnia od wylania płyty możemy przystąpić do kolejnych etapów prac.

    Które rozwiązanie wybrać?

    Po pierwsze warto zaznajomić się ze specyfiką gruntu oraz z najważniejszymi założeniami projektowymi. Ostateczna decyzja o wyborze rodzaju fundamentu powinna być skonsultowana z doświadczonym fachowcem. Wiele osób uważa, że średni koszt wykonania płyty fundamentowej będzie niższy niż wykonanie tradycyjnej ławy. Jednak nie zawsze jest to prawda. Warto wykonać własną wycenę opartą o warunki glebowe i projekt budynku. Dopiero takie działanie wskaże nam realną skalę wydatków.

    Pamiętajmy też, że cena nie jest jedynym wyznacznikiem wyboru. Istotny może być też czas wykonania fundamentów oraz ich właściwości nośne. Nowoczesne płyty fundamentowe warto stosować w szczególnie trudnych warunkach, w których fundament musi odznaczać się dużą nośnością. Płyta fundamentowa dobrze sprawdza się na podłożach grząskich i może od razu stanowić podłogę pierwszej kondygnacji. Co ważne, płyta sprawdza się szczególnie dobrze w domach pasywnych. Nowoczesne technologie wykorzystywane w budowie fundamentów płytowych eliminują mostki termiczne, które mogłyby przepuszczać zimno z podłoża. Dzięki temu dolna kondygnacja jest optymalnie zabezpieczona, co pozwala na późniejsze ograniczenie kosztów grzewczych.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Zdjęcie: Stefano Ferrario/ Pixabay

  • Jak pomalować pomieszczenie na dwa kolory?

    Jak pomalować pomieszczenie na dwa kolory?

    Malowanie pomieszczeń na dwa kolory to prosty i skuteczny sposób na podkreślenie walorów dekoracyjnych. Możemy w ten sposób ożywić wnętrze, wizualnie poprawić jego proporcje i nadać całej przestrzeni charakter odpowiadający naszej osobowości.

    Pomysłów na kolory ścian jest mnóstwo. Wszystko zależy od efektu dekoracyjnego, który chcemy osiągnąć. Jednak jednym wspólnym punktem dla wszystkich działań jest odpowiednie przygotowanie. Przed wybraniem wiodących barw zaplanujmy wygląd całego pomieszczenia. Kolory ścian powinny być odpowiednio dobrane do stylistyki wnętrza, mebli oraz pozostałych elementów wyposażenia. Dobrze dobrane kolory mogą rozświetlić pokój lub go przyciemnić, optycznie powiększyć przestrzeń lub pomniejszyć jej wybrane fragmenty. Dwa umiejętnie dobrane kolory mogą też wyeksponować meble i wybrane przez nas elementy wyposażenia.

    Triki kolorystyczne

    Aby dobrze zharmonizować barwy we wnętrzu i podkreślić jego atuty, warto poznać triki kolorystyczne poprawiające proporcje pomieszczeń.
    Zwiększenie długości pomieszczenia – efekt uzyskamy poprzez pomalowanie dwóch przeciwległych ścian jasnym kolorem. Ściana, którą chcemy wizualnie przedłużyć, może dodatkowo kontrastować ze ścianą boczną. Do wizualnego zwiększenia długości najlepiej nadają się zimne kolory. Możemy wykorzystać np. delikatne odcienie błękitu.
    Zmniejszenie długości pomieszczenia – do tego zabiegu posłużą barwy ciemniejsze. Najlepiej sprawdzą się odcienie czerwieni, pomarańczowy i żółty. Ściany w ciepłym kolorze będą wizualnie pomniejszone. Dlatego warto stosować je w dobrze doświetlonych, przestronnych aranżacjach.
    Zwiększenie wysokości pomieszczenia – efekt jest szczególnie wskazany w niewielkich pomieszczeniach z niskim sufitem. Wizualne zwiększenie wysokości pomieszczenia uzyskamy poprzez pomalowanie sufitu białą farbą. Kolory ścian mogą być dowolne, jednak pamiętajmy, by nie przedłużać ich na całej wysokości. Efekt osiągniemy poprzez naklejenie taśmy malarskiej na górnym fragmencie ściany. Dzięki temu uzyskamy odcięcie białego koloru na linii ściany, co wizualnie zwiększy wysokość pomieszczenia.
    Zmniejszenie wysokości pomieszczenia – aby uzyskać taki efekt, należy pomalować całą ścianę na wybrany kolor. W tym wypadku trzeba nakleić zabezpieczającą taśmę malarską bezpośrednio na suficie. Brak białego odcięcia na górnym fragmencie ścian wizualnie zmniejsza wysokość pomieszczenia.

    Jakie barwy do pokoju?

    Wybierając kolory ścian, możemy wspomóc się kołem barw. To prosty sposób na porównanie odcieni i wyodrębnienie pasujących do siebie farb. Kolory na rozłożonym kole barw można podzielić na trzy grupy. Pierwsza z nich to barwy monochromiczne, które stanowią różne odcienie tego samego koloru. Dwa kolory monochromiczne mogą wprowadzić do wnętrza wrażenie uporządkowania i spokoju – pozwoli nam to uzyskać przytulną, jednolitą aranżację. Barwy spójnie się połączą, potęgując nastrój uporządkowania.
    W drugiej grupie znajdziemy pokrewne kolory ścian. Ich odcienie są dość podobne, co sprawia, że barwy sąsiadują ze sobą na kole kolorów. Wybierając kolory pokrewne, możemy połączyć np. wiodącą barwę pomarańczową i dopełniającą ją żółtą. Zastosowanie tych dwóch odcieni wizualnie zwiększy ich intensywność. Owe dwa kolory będą się harmonijnie łączyć i ożywiać przestrzeń. Dzięki temu możemy uzyskać wyrazisty, a jednocześnie spójny efekt dekoracyjny, typowy dla aranżacji zainspirowanych stylem nowoczesnym.
    Trzecia kategoria to kolory dopełniające, czyli te położone naprzeciwko siebie. Używając barw dopełniających, stworzymy tak zwaną harmonię komplementarną. Malowanie ścian kontrastującymi farbami może dać bardzo ciekawy efekt dekoracyjny, odcienie staną się bardziej wyraziste. Dlatego kolory dopełniające możemy łączyć w dużych salonach, przestronnych kuchniach, na korytarzach, holach, a nawet w pokojach dziecięcych.

    Wybór farby

    Warto także zaznajomić się z zasadami wyboru farby. Oglądając kolory farb w sklepie, często dysponujemy tylko niewielkim próbnikiem. Na nasze postrzeganie barwy wpłynie sklepowe oświetlenie, obecność wielu kolorów na półkach oraz stopień oświetlenia światłem naturalnym. Dlatego kolor widoczny w sklepie może wyglądać zupełnie inaczej na ścianie. Najlepiej więc byłoby przynieść próbnik do domu i ocenić go przy każdej ścianie z osobna. Im większa wielkość próbnika, tym lepiej. Jeszcze lepszym pomysłem będzie pomalowanie fragmentu ściany interesującą nas farbą. Dzięki temu upewnimy się, że dany odcień dobrze sprawdzi się w pomieszczeniu. Zyskamy też możliwość przeanalizowania barwy przy oświetleniu dziennym oraz nocnym.

    Łączenie barw

    Dwa kolory ścian w salonie czy kuchni nie muszą być odcinane w narożach ścian. Ciekawy efekt dekoracyjny uzyskamy także poprzez zastosowanie dwóch barw na jednej ścianie. Możemy tworzyć wzory geometryczne, odcinać barwy po skosie pomieszczeń bądź po liniach pionowych. Przy odrobinie wprawy możemy też tworzyć bardziej wymyślne wzory. Do prac z pewnością przyda nam się wałek, taśma malarska, metrówka oraz poziomnica. Przed rozpoczęciem malowania przemyślmy dokładnie lokalizację kolorów i ułożenie ewentualnych wzorów. Ściany w kolorze ciemniejszym będą wizualnie zmniejszone. Efekt możemy wykorzystać przy wezgłowiu łóżka czy za telewizorem. Dobrym pomysłem będzie także kolorystyczne podkreślenie elementów wyposażenia. Możemy zaakcentować ciemniejszym kolorem ścianę za półką, uwidocznić elementy ozdobne z płyty kartonowo-gipsowej lub wykonać ozdobne obramowanie obrazów. Wybór zależy wyłącznie od naszych indywidualnych preferencji, stylistyki aranżacyjnej i poziomu nasłonecznienia pomieszczeń.

    Zastosowanie dwóch kolorów nie ogranicza się wyłącznie do dobrze doświetlonych pomieszczeń o większych rozmiarach. Niewielki pokój sprawia co prawda większe problemy aranżacyjne, jednak możemy z powodzeniem zastosować w nim dwa kolory ścian. W niewielkich wnętrzach najlepiej sprawdzają się farby pastelowe. Jasne odcienie wizualnie powiększają przestrzeń i odbijają naturalne promienie słoneczne. Ciemniejsze kolory nie powinny zdominować niewielkiej aranżacji. Możemy je jednak zastosować do podkreślenia fragmentów pomieszczenia lub do dekoracyjnego ożywienia przestrzeni. Fragment dobrze doświetlonej ściany można pomalować odcieniem o intensywnym zabarwieniu. Warto dobrać go kolorystycznie do elementów wyposażenia. Dzięki temu ożywimy małą aranżację, przełamiemy schematyczny design i podniesiemy walory dekoracyjne.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, kb.pl

    Zdjęcie: Pixabay

  • Zanim ułożysz pokrycie – etapy wykonania dachu

    Zanim ułożysz pokrycie – etapy wykonania dachu

    Dach stanowi zwieńczenie każdego budynku. Zarówno kształt, jak i materiał pokryciowy dachu powinny zostać przewidziane na etapie tworzenia projektu budowlanego. Podpowiadamy, na co zwrócić szczególną uwagę.

    Projekt

    Wybór projektu to pierwsza rzecz, o której musimy zdecydować. To od dokumentacji zależeć będą późniejsze koszty inwestycji oraz wygląd całego budynku. W projekcie odnajdziemy informacje na temat kształtu dachu. Najtańszy w wykonaniu okazuje się prosty dach dwuspadowy. Można wzbogacić go o dodatkowe lukarny bądź okna dachowe, co wiąże się ze zwiększeniem wydatków. Dachy o bardziej skomplikowanej konstrukcji również będą droższe do wykonania. Dach czterospadowy z pewnością okaże się bardziej kosztowny niż prosty dwuspadowy. Jest to związane zarówno z większym stopniem skomplikowania prac, jak i zwiększonym zapotrzebowaniem na materiały potrzebne do budowy.
    Zwróćmy szczególną uwagę na rodzaj materiałów potrzebnych do wykonania więźby dachowej – wszystkie te informacje powinny być zawarte w projekcie. Inwestor może wybrać materiał przygotowany w tartaku lub zakupić elementy prefabrykowane. W obu przypadkach należy zwrócić szczególną uwagę na jakość. Pamiętajmy również, że drewno przeznaczone na więźbę dachową musi być odpowiednio wysuszone. Zbyt wysoki poziom wilgoci wiązałby się z ryzykiem popękania i wypaczania głównych elementów konstrukcyjnych. To z kolei przełożyłoby się na zmniejszenie żywotności oraz odporności całego dachu.

    Kąt nachylenia

    Kąt nachylenia dachu decyduje o wielu ważnych kwestiach, w tym o wyborze materiału pokryciowego. Domy jednorodzinne zazwyczaj mają dwuspadowy dach o kącie nachylenia pomiędzy 30° a 45°. Jest to uniwersalne rozwiązanie, które umożliwia wykorzystanie dowolnego pokrycia dachowego. W niektórych projektach pojawiają się dachy o większym kącie nachylenia. Większy kąt nachylenia wymaga zastosowania dodatkowych wzmocnień, a to z kolei zwiększa koszty budowy dachu i ogranicza wybór dostępnych materiałów pokryciowych.
    Do łask wracają także domy z płaskim dachem. Można wykonać je w tak zwanym systemie odwróconym, co daje możliwość zaaranżowania przestrzeni roślinnych – zielonych dachów.

    Liczba spadów

    W domach jednorodzinnych przeważnie spotyka się dachy dwuspadowe. Są one łatwe do wykonania i nie generują nadmiernych wydatków, a przestrzeń pod pokryciem dachowym można zaaranżować na potrzeby mieszkalne. Taki dach jest też odporny na działanie niekorzystnych warunków pogodowych i zapewnia estetykę budynku.
    Niektóre projekty przewidują budowę dachu wielospadowego, który wygląda bardziej elegancko i luksusowo. Dodatkowo umożliwia osiągnięcie większej powierzchni użytkowej na poddaszu. Jednak większa liczba spadów oznacza zwiększenie kosztów. Wybór wielu spadów z reguły oznacza o kilkanaście procent wyższy koszt wykonania dachu – więźby, poszycia oraz pokrycia.
    Nieliczne domy mają też dachy jednospadowe. Budynek zwieńczony dachem jednospadowym nie spełnia jednak wymogów estetycznych większości inwestorów. Trudno też zaaranżować poddasze na cele mieszkalne. Dlatego nie jest to zbyt popularne rozwiązanie. Wyjątek stanowią wspomniane wcześniej domy z płaskim dachem. W tym miejscu warto podkreślić, że określenie „dach płaski” nie oznacza, że powierzchnia połaci została idealnie wypoziomowana. Minimalny kąt nachylenia połaci wynosi 3°. Bez odpowiedniego spadku wystąpiłaby trudność w odprowadzaniu wody opadowej, która zalegałaby na pokryciu i obciążała całą konstrukcję.

    Budowa więźby dachowej

    Więźba dachowa stanowi pierwszy element całego dachu. To ona przenosi ciężar pokrycia i odpowiada za trwałość. Przed rozpoczęciem działań praktycznych warto wybrać najlepszą ekipę dekarską, a wybór nie powinien być dyktowany jedynie aspektami ekonomicznymi. Najniższa cena to często również gorsza jakość wykonania. Po wyborze dekarzy warto skonsultować z nimi projekt budowy dachu. Fachowiec powinien przejrzeć listę materiałów i potwierdzić liczbę elementów drewnianych. Po akceptacji możemy zamówić materiał w tartaku.
    Budowa więźby dachowej rozpoczyna się od montażu murłat, które zazwyczaj zostają osadzone na szczycie ścian bocznych. W ścianach osadza się pionowo tak zwane szpile. W niektórych projektach przewiduje się też montaż dodatkowych belek więzarowych. Po zamontowaniu murłat ekipa dekarska przystępuje do montażu krokwi. Ich rozmieszczenie i wymiary muszą być zgodne z wytycznymi zawartymi w projekcie. W niektórych przypadkach zachodzi konieczność zastosowania dodatkowych wzmocnień w postaci poziomych belek łączących krokwie.

    Elementy konstrukcji więźby dachowej.
    – Krokwie – masywne belki stanowiące podporę więźby.
    – Murłaty – inaczej więzary; to na nich opierają się wszystkie łaty więźby.
    – Łaty – długie deski montowane w poprzek krokwi; do nich przytwierdza się pokrycie dachowe. Standardowy przekrój łat wynosi 50 x 40 mm.
    – Kontrłaty – deski montowane prostopadle do łat. Mają mniejszy przekrój i zapewniają wydajną wentylację pod pokryciem dachowym.

    Poszycie

    Przed ułożeniem głównego pokrycia należy wykonać poszycie dachowe. Do dyspozycji inwestora pozostają dwa rozwiązania.
    Pełne deskowanie z papą – cieszyło się kiedyś bardzo dużą popularnością. Pełne poszycie wykonuje się z desek lub płyt drewnopochodnych, na których umieszcza się papę. Sztywne poszycie zapewnia dużą trwałość oraz wytrzymałość więźby dachowej. Jest szczególnie polecane na dachach o bardziej skomplikowanych kształtach. Pełne deskowanie zapewnia też lepsze wygłuszenie akustyczne. Wybierając sztywne poszycie dachowe, zyskujemy możliwość pozostawienia go na dachu przez kilka miesięcy. Jego szczelność zapewni ochronę przed działaniem niekorzystnych warunków pogodowych. Montaż głównego pokrycia można zaplanować na kolejny sezon. Warto również dodać, że papa nadaje się na domy z płaskim dachem.
    Membrana dachowa – to poszycie z folii. Więźba dachowa nie ma tu pełnego, sztywnego poszycia, zabezpieczeniem jest folia paroprzepuszczalna. Głównym atutem tego rozwiązania jest niższy koszt inwestycji. Folia jest łatwa i szybka w montażu. Bez problemu pokryjemy nią dachy o prostych kształtach. Warto także dodać, że poszycie z folii zapewnia szybkie odprowadzanie wilgoci. Dzięki temu drewniana więźba dachowa oraz ocieplenie poddasza są odpowiednio zabezpieczone. Wybierając membrany, musimy pamiętać o konieczności natychmiastowego wykończenia dachu. Folia ma ograniczoną odporność na działanie promieni UV, dlatego musi być osłonięta przez pokrycia dachowe.

    Pokrycie

    Blachodachówka – jedno z najpopularniejszych rozwiązań. Łączy w sobie atrakcyjny koszt i łatwość montażu. Jej niewielka waga sprawia, że może być stosowana na lekkich więźbach. Warto dodać, że blachodachówka jest materiałem o uniwersalnym zastosowaniu. Świetnie sprawdzi się na dachach o kącie nachylenia powyżej 9°.

    Blacha trapezowa – kolejne pokrycie dachowe o wszechstronnych możliwościach zastosowania. Jest grubsza niż tradycyjna blachodachówka, dzięki czemu charakteryzuje się dużą odpornością na niekorzystne warunki pogodowe i może być stosowana w miejscach narażonych na działanie porywistych wiatrów, grad lub intensywne opady deszczu.

    Dachówka ceramiczna – wyróżnia się największą odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz działania niekorzystnych warunków pogodowych. Dachówka ceramiczna jest też odporna na obciążenia, nie grozi jej zalegający śnieg. Wytrzymuje w idealnym stanie przez dziesięciolecia. Ceramiczne pokrycia dachowe zapewniają bardzo dobry poziom izolacji akustycznej. Niestety pełne pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej będzie stanowiło duże obciążenie dla więźby, dlatego zastosowanie tego materiału musi zostać przewidziane już na etapie tworzenia projektu.

    Dachówka betonowa – może imitować wyglądem tradycyjne dachówki ceramiczne, pozostaje przy tym tańsza. Dodatkowo pokrycie betonowe jest nieco lżejsze, a również zapewnia dużą trwałość oraz odporność na działanie zmiennych warunków pogodowych. Dobrze znosi obciążenia i zapewnia dobrą izolację akustyczną. Przy dachówce betonowej zachodzi jednak konieczność regularnej konserwacji.

    Gonty bitumiczne – charakteryzują się niewielką wagą. Dużym atutem tego pokrycia dachowego jest również optymalna szczelność. Dużym atutem tego materiału jest plastyczność. Dzięki temu gonty bitumiczne są chętnie wybierane przy dachach o nietypowych kształtach.

    Systemy rynnowe i podbitka

    W skład systemów rynnowych wchodzą także pasy nadrynnowe, okapy dachowe. Wybór konkretnych materiałów zależy od specyfiki dachu oraz materiału pokryciowego. Nieodłącznym elementem kompletnego dachu jest również podbitka okapu. Zwiększa ona walory dekoracyjne, a poza tym zabezpiecza okap przed ptakami i gryzoniami. Podbitka okapu będzie również chronić górną część termoizolacji budynku.
    Po zakończeniu robót dekarskich trzeba jeszcze wykonać próbę szczelności rynien i pokrycia dachowego.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Zdjęcie: Pixabay

  • 10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć przed budową domu

    10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć przed budową domu

    Budowa własnego domu to dość skomplikowany i wieloetapowy proces. Z pewnością warto się do niego precyzyjnie przygotować. Im lepiej zaplanujemy całe przedsięwzięcie, tym większe szanse na to, że budowa nie przyniesie nam przykrych niespodzianek. Dlatego poniżej opiszemy 10 rzeczy, które warto wiedzieć jeszcze przed rozpoczęciem prac – czy to budowy, czy rozbudowy domu. Prześledzimy etapy od znalezienia właściwego kierownika budowy aż do odpowiedniego zorganizowania placu budowy. Sprawdzimy zarówno system gospodarczy, jak i system zlecony.

    1. Zakup działki budowlanej

    To pierwszy etap, który przybliża nas do budowy własnego domu. Przed zakupem warto przeanalizować jego stan prawny. Sprawdźmy status posesji, ustalmy możliwość wykonania przyłączy mediów oraz ich orientacyjną cenę. Czasem zdarza się, że koszty uzbrojenia działki znacząco podnoszą koszty związane z jej zakupem.

    2. Analiza planów zagospodarowania przestrzennego

    Przyjmijmy, że mamy już działkę budowlaną. Przed zakupem projektu musimy jeszcze przeanalizować plan zagospodarowania przestrzennego. To od jego wytycznych zależy specyfika budynków, które mogą powstać na danym terenie. Projekt zagospodarowania przestrzennego może zawierać tylko ogólne wytyczne. Jednak w niektórych przypadkach narzuca na inwestora wiele zobowiązań (od maksymalnej liczby pięter aż po kształt i rodzaj dachu). Jeśli nasza działka nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, musimy wystąpić o wydanie warunków zabudowy. Możemy potraktować je jako dokument zamienny, który narzuca na inwestora parametry budynku.

    3. Wybór projektu budowlanego

    Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac musimy wykupić projekt budowlany. Będzie to podstawa do dopełnienia wszystkich spraw formalnych. W ofertach architektów znajdziemy zarówno gotowe, jak i indywidualne projekty domów jednorodzinnych. Pierwsza opcja będzie dla inwestora nieco tańsza. Zwróćmy też szczególną uwagę na kubaturę budynku i kształt dachu. Im prostszy będzie nasz budynek, tym niższe koszty jego wykonania.

    4. Kosztorys inwestorski

    To kolejna rzecz, o której warto pamiętać przed rozpoczęciem prac budowlanych. Kosztorysy dołączone do projektów budowlanych często wskazują niedoszacowane wartości. Dlatego warto wykonać własne wyliczenia, które pomogą nam określić realną skalę wydatków. Własny kosztorys inwestorski wraz z harmonogramem prac będzie wręcz niezbędny, jeśli ubiegamy się o przyznanie kredytu na budowę.

    5. Formalności przed budową

    Warto pamiętać, że od czerwca 2015 roku zmieniły się zapisy prawa budowlanego. Od tego czasu budowa domu jednorodzinnego nie musi wiązać się z koniecznością uzyskania pozwolenia budowlanego. Według aktualnych zapisów prawa budowa budynku jednorodzinnego, którego obszar działania mieści się w całości na działce, nie wymaga pozwolenia budowlanego. Innymi słowy, jeśli nasz dom nie będzie stanowił uciążliwości dla sąsiadów, możemy go wybudować w oparciu o tak zwane zgłoszenie
    zamiaru budowy z projektem.

    6. Wymagana dokumentacja projektowa

    Wniosek zgłoszenia zamiaru budowy z projektem powinien być uzupełniony o dokumentacje dodatkowe. Będą to:
    ■ projekt budowlany,
    ■ oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
    ■ kopia aktualnej mapy geodezyjnej,
    ■ opis sposobu wykonywania robót budowlanych,
    ■ uzgodnienia i opinie wynikające z przepisów prawa lokalnego.
    Według aktualnych zapisów prawnych inwestor nie musi już dołączać oświadczeń o możliwości przyłączenia mediów oraz dostępu do drogi. Zamiast tego trzeba przedłożyć całkowicie nowy dokument, który określa obszar oddziaływania budynku. Powyższy dokument jest podstawowym uzupełnieniem nowych projektów budowlanych i musi być wykonany przez osobę uprawnioną.

    7. Terminy oczekiwania na zgodę i pozwolenie

    Po złożeniu dokumentacji musimy jeszcze odczekać na udzielenie zgody lub pozwolenia budowlanego. Budynki wykonywane w oparciu o zgłoszenie z projektem nie wymagają terminowego zgłoszenia rozpoczęcia robót. Wystarczy, że inwestor poczeka 30 dni od daty przedłożenia dokumentów. Jeśli przez ten czas nie otrzyma żadnej odpowiedzi, oznacza to, że dostał milczącą zgodę na budowę i może rozpocząć prace. W przypadku inwestycji budowanych w oparciu o pozwolenie sprawa jest już bardziej skomplikowana. Inwestor musi odczekać do 65 dni na uzyskanie pozwolenia budowlanego. Co więcej, na tydzień przed planowanym rozpoczęciem prac musi przedłożyć specjalne zgłoszenie dotyczące zamiaru rozpoczęcia robót budowlanych.

    8. wybór systemu prac budowlanych

    To kolejna kwestia, na którą warto zwrócić uwagę przed rozpoczęciem prac budowlanych. Nasz dom może zostać wykonany systemem gospodarczym (najpopularniejsza opcja) bądź systemem zleconym. System gospodarczy przewiduje, że to inwestor wykonuje proste czynności budowlane, dba o zakup materiałów i wynajęcie wyspecjalizowanych fachowców. Jego zaangażowanie może przynieść dość odczuwalne oszczędności, jednak wiąże się z dużym nakładem własnego czasu oraz pracy. Dlatego niektórzy inwestorzy skłaniają się ku budowie systemem zleconym. W tym wypadku wystarczy podpisać stosowną umowę z firmą, która wykona wszystkie etapy budowy. Zadaniem inwestora jest jedynie terminowe wpłacanie transz wynagrodzenia.

    9. Kierownik budowy

    Każda budowa domu jednorodzinnego wiąże się z koniecznością zatrudnienia kierownika budowy. Jest to doświadczony fachowiec, który posiada niezbędne uprawnienia. Będzie obecny na placu budowy od momentu wykonywania fundamentów, aż do czasu odbioru budynku. Zadaniem kierownika budowy będzie czuwanie nad bezpieczeństwem prac i wykonywaniem ich zgodnie z projektem budowlanym. Warto wybrać doświadczonego fachowca, który cieszy się już dobrą renomą.

    10. Sami musimy zadbać o swoje

    Wspomniany wcześniej kierownik budowy czuwa nad prawidłowym przebiegiem prac budowlanych. Ważne jest jednak również podpisywanie umów ze wszystkimi wykonawcami. Pamiętajmy, że umowa ustna nie jest w żaden sposób wiążąca. Na jej podstawie nie dokonamy reklamacji źle wykonanych prac budowlanych. Istnieje duże ryzyko, że za naprawę wszystkich fuszerek będziemy musieli zapłacić z własnej kieszeni. Dlatego podpisywanie umów z podwykonawcami będzie dla nas znacznie bezpieczniejszym rozwiązaniem. Co więcej, w umowie powinny znajdować się terminy planowanego rozpoczęcia i zakończenia prac. Dzięki temu inwestor będzie miał większe szanse na ich wyegzekwowanie.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Zdjęcie: Pixabay