ED

Kategoria: Materiały budowlane i wykończeniowe

  • Łazienka w pełnych barwach

    Łazienka w pełnych barwach

    Współczesne łazienki to nie tylko miejsce, w którym prym wiedzie funkcjonalność. To również przemyślane aranżacje i perfekcyjne zestawienia kolorystyczne. Idealnie dobranych barw kafli nie mogą psuć jednak rzucające się w oczy uszczelnienia w innym kolorze. Marka Den Braven oferuje więc Silikon Extra Sanitarny, który zabezpieczy łazienkę przed wilgocią, a jednocześnie dzięki szerokiej palecie kolorów, pozwoli odpowiednio dopasować silikonową fugę do całej kompozycji.

    Kolorów moc

    Silikon Extra Sanitarny marki Den Braven to jednoskładnikowy, trwale elastyczny silikonowy kit uszczelniający dedykowany do łazienek, toalet, pryszniców, pralni czy kuchni. Charakteryzuje się on cechami niezbędnymi do wykonywania solidnych uszczelnień w miejscach narażonych na częsty kontakt z wodą. Stworzony został na bazie polisiloksanów z octanowym systemem utwardzania. Wpływa to na jego wysoką przyczepność do różnych gładkich podłoży w tym szkła, ceramiki, porcelany, lakierowanego drewna, czy powierzchni szkliwionych, glazurowanych i emaliowanych, czyli materiałów, które z których najczęściej wykonywane jest wyposażenie pomieszczeń sanitarnych. Dodatkowo, wzbogacony on został o zaawansowany środek grzybobójczy, dzięki czemu doskonale zabezpiecza przed rozwojem pleśni i grzybów. Nie straszne mu również mydło i detergenty, których stosowanie w łazienkach jest dość intensywne. Silikon marki Den Braven posiada więc cechy pozwalające stworzyć szczelną i trwałą fugę, perfekcyjnie spełniając swoje podstawowe zadanie.

    Silikon Extra Sanitarny wyróżnia się jednak na tle tradycyjnych uszczelniaczy tym, że oprócz klasycznego, białego koloru dostępny jest jeszcze w dodatkowych 11 wersjach kolorystycznych. Oprócz podstawowego transparentnego, czarnego i szarego, w palecie oferowanych barw znaleźć można również jasnobrązowy, beżowy, jasnobeżowy, jasnoszary, ciemnoszary, jaśmin, brązowy, grafitowy czy Manhatan. Wykonana przy ich pomocy fuga jest połyskliwa, nie traci koloru i nie żółknie z czasem. Silikon Extra Sanitarny marki Den Braven pozwala więc właściwie zabezpieczyć łazienkę przed szkodliwym działaniem wody w taki sposób, by nie zaburzyć aranżacji kolorystycznej pomieszczenia. Uszczelnienia będą trwałe i dyskretne.

    Coraz częściej zwracamy uwagę na to, by łazienka czy toaleta były zarówno funkcjonalne, jak i odpowiednio zaaranżowane pod względem wystroju. Z Silikonem Extra Sanitarnym marki Den Braven oba zadania zostaną zrealizowane na najwyższym poziomie.

    SILIKON EXTRA SANITARNY marki Den Braven

    Pojemność: 300 ml
    www.denbraven.pl

  • Na co zwrócić uwagę przy wznoszeniu przegród zewnętrznych?

    Na co zwrócić uwagę przy wznoszeniu przegród zewnętrznych?

    Coraz wyższe wymagania dotyczące energooszczędności budynków wynikają nie tylko ze względów finansowych czy ekologicznych, ale są także efektem zaostrzania przepisów prawa. Jest to więc kwestia, którą bez wątpienia należy dokładnie przeanalizować. Na jakie aspekty należy zwrócić szczególną uwagę, aby wzniesiony obiekt nie był narażony na nadmierną ucieczkę ciepła radzi Joanna Nowaczyk, Doradca Techniczny Grupy SILIKATY.

    Joanna Nowaczyk

    Wznoszenie budynków energooszczędnych to zadanie niełatwe i wieloaspektowe. Finalne parametry zrealizowanego obiektu i rzeczywisty komfort cieplny panujący w jego wnętrzach zależą bowiem zarówno od decyzji projektowych, jak też wyboru materiałów. W dużej mierze wpływ na to ma również poprawność wykonania poszczególnych elementów na budowie. Kluczową rolę odgrywają tu przegrody zewnętrzne, które z założenia mają chronić przed warunkami atmosferycznymi oraz ucieczką na zewnątrz energii pozyskiwanej ze źródeł ciepła. Aby ściany mogły właściwie spełniać swoją rolę, powinny nie tylko charakteryzować się odpowiednią termoizolacyjnością użytych materiałów, ale też być pozbawione tzw. mostków termicznych, czyli miejsc, przez które ucieka znacznie więcej ciepła niż przez pozostałą powierzchnię przegrody.

    Już na etapie projektu architekt musi zadbać o właściwe zaprojektowanie wszystkich detali architektoniczno-budowlanych i rozrysowanie przewidywanych rozwiązań, tak by nie pozostawiały wątpliwości i możliwości wprowadzania przez wykonawcę niekonsultowanych zmian. Jest to szczególnie ważne w przypadku miejsc najbardziej narażonych na powstanie nieszczelności. Należą do nich np. połączenia płyty balkonowej ze stropem, nadproża, wieńce, miejsca montażu drzwi i okien, ściany piwnic i fundamenty oraz narożniki ścian zewnętrznych. Pamiętać też należy, że ogólna zasada budownictwa energooszczędnego brzmi – im bardziej zwarta i prostsza bryła, tym lepiej.

    Nie ma wątpliwości, że dla energooszczędności budynku ważny jest także wybór materiału ściennego. Nie wystarczy jednak porównać współczynnika przewodzenia ciepła (λ) poszczególnych produktów murowych. W przypadku ścian warstwowych wpływ na parametry termiczne przegrody będzie mieć przede wszystkim odpowiednia warstwa izolacyjna. Co więcej, często omawiany współczynnik U ściany to nie wszystko. Istotnym parametrem z punktu widzenia zapotrzebowania budynku na energię pierwotną (EP) jest również akumulacyjność cieplna materiału. Ściany wzniesione z bloczków silikatowych mają zdolność do magazynowania ciepła, dzięki czemu wnętrze wolniej się wychładza. Znaczenie ma też dokładność wymiarowa elementów murowych. Dzięki dużej powtarzalności wymiarowej wyrobów wapienno-piaskowych można je łączyć na tzw. zaprawę cienkowarstwową, co znacznie ogranicza ryzyko błędów wykonawczych i powstawania liniowych mostków termicznych, które mogą pojawić się przy spoinach tradycyjnych o dużej grubości. Ułatwienie stanowią też rozwiązania systemowe, takie jak np. łączenie na pióro-wpust czy specjalne uchwyty montażowe.

    Poprawność i precyzyjność prac budowlanych to bowiem kolejny wymóg, bez którego powstanie budynku energooszczędnego jest niemożliwe. Szczególnej uwagi wymagają wszystkie miejsca łączenia materiałów o różnych właściwościach termoizolacyjnych, np. bloczków ściennych z elementami żelbetowymi. Mostki termiczne pojawiają się często w przypadku braku ciągłości lub zmiany grubości izolacji, a także jej przebicia przez łączniki, np. pręt stalowy. To właśnie fachowe wykonawstwo, zgodne ze sztuką budowlaną i wykorzystujące nowoczesne rozwiązania, pozwoli uniknąć takich pułapek. I choć mostków termicznych nie da się wyeliminować w stu procentach, świadome dążenie do ich ograniczenia jest jedyną metodą na spełnienie restrykcyjnych wymagań budownictwa energooszczędnego.

    Więcej informacji na temat produktów Grupy SILIKATY można znaleźć na stronie internetowej www.grupasilikaty.pl

  • Produkty uzupełniające Libet

    Produkty uzupełniające Libet

    Stworzenie trwałej i atrakcyjnej przestrzeni ogrodu czy tarasu wymaga zastosowania wysokiej jakości materiałów oraz odpowiedniego ich montażu. Z myślą o zapewnieniu maksymalnej wygody i ułatwieniu prac wykonawczych powstały specjalne produkty uzupełniające Libet, zebrane w kolekcji Libet Plus. Wśród nich znajdziemy m.in. profesjonalną fugę, impregnat oraz klej do betonu

    Libet Fuga – sposób na prawidłowo wykonane spoiny

    Chcąc maksymalnie ułatwić sobie fugowanie, tworząc trwałą i estetyczną warstwę między płytami, warto sięgnąć po nowoczesny preparat Libet Fuga. Jest to wodoprzepuszczalny materiał żywiczny doskonale sprawdzający się podczas wypełniania szczelin w nawierzchniach układanych metodą na sucho oraz na podłożach ze znacznym spadkiem, na których przewidywane jest lekkie obciążenie ruchem (tarasy, ścieżki ogrodowe). Libet Fuga wykazuje odporność na wysokie i niskie temperatury oraz wilgoć. Tworzy wodoprzepuszczalną warstwę, która jednak nie ulega wypłukiwaniu przez wodę, jest łatwa w czyszczeniu, a dodatkowo nie zarasta chwastami. Preparat wyróżnia się bardzo prostą aplikacją – jest gotowy do użycia, samozagęszczalny, nie wymaga mieszania, a szlamowanie wodą nie wpływa na utratę wytrzymałości. Libet Fuga nie pozostawia na powierzchni resztek żywicy i nie roznosi na podeszwach. Produkt dostępny jest w poręcznych opakowaniach o wadze 12,5 lub 25 kilogramów oraz w trzech uniwersalnych kolorach (piaskowy, bazaltowy, srebrnoszary), dzięki czemu z jego pomocą jesteśmy w stanie efektownie zaaranżować teren posesji.

    Libet Impregnat – gwarancja ochrony nawierzchni

    Jednym z kluczowych kryteriów wyboru preparatu do impregnacji powinny być zalecenia producenta użytego materiału nawierzchniowego oraz uwzględnienie jego specyfiki i przeznaczenia. Stworzony na bazie związków fluorowych Libet Impregnat to doskonałe rozwiązanie m.in. dla płyt wykonanych w technologii wet-cast czy wibroprasowanych. Wnikając w pory betonowych elementów, zabezpiecza je i ogranicza wchłanianie wody oraz powstawanie plam. Wydajność Libet Impregnat uzależniona jest od struktury i nasiąkliwości podłoża oraz metody nanoszenia i wykosi ok. 150-300 g/mkw. Preparat, dostępny w pojemnikach 2 i 5 kilogramowych, może być nanoszony za pomocą wałka, pędzla, pojemnika ze spryskiwaczem wyposażonego w ręczną pompkę lub poprzez natrysk niskociśnieniowy. Impregnat po wyschnięciu pozostaje niewidoczny i nie pozostawia efektu mokrej czy śliskiej nawierzchni.

    Klej do betonu 2 w 1 – klej do zadań specjalnych

    Wykańczając przestrzeń wokół domu warto pomyśleć nie tylko o tarasach, ścieżkach i podjazdach, ale też o ogrodzeniu oraz elementach małej architektury – murkach, kwietnikach, siedziskach czy nawet meblach ogrodowych. Doskonałym surowcem do ich stworzenia są elementy uzupełniające, takie jak palisady, stopnie schodowe, obrzeża, murki oraz bloczki betonowe, które znajdziemy w kolekcji Libet Completto. Samodzielny montaż takich niedużych konstrukcji betonowych ułatwi nam Libet Klej do betonu 2 w 1. Jest to bezbarwny, jednoskładnikowy klej-uszczelniacz na bazie polimeru, który utwardza się pod wpływem wilgoci występującej w powietrzu lub łączonych materiałach. Nie wymaga rozrabiania, wykazuje doskonałą przyczepność, a dzięki poręcznemu opakowaniu w formie kartusza o pojemności 310 ml jego aplikacja jest bardzo łatwa i szybka. Sięgając po Libet Klej do betonu 2 w 1 przy niewielkim nakładzie pracy będziemy w stanie stworzyć estetyczne i trwałe elementy aranżacji otoczenia domu.

  • Jak prawidłowo wykonywać ocieplenie budynków?

    Jak prawidłowo wykonywać ocieplenie budynków?

    Do ocieplania budynków nowych, jak i remontowanych, najczęściej stosowany jest system ETICS (ang. External Thermal Insulation Composite System) – czyli złożony system ociepleń ścian zewnętrznych – znany również jako metoda lekka-mokra. Obejmuje on ułożenie izolacji cieplnej (głównie na bazie płyt styropianowych) na odpowiednio przygotowanym podłożu (ściana) oraz wykonanie warstwy wykończeniowej w postaci tynku elewacyjnego.

    Systemy zewnętrznego izolowania fasad budynków, są sprawdzonym rozwiązaniem stosowanym w budownictwie od ponad 30 lat. Ich zgodność z Aprobatą Techniczną gwarantuje uzyskanie odpowiedniej ochrony cieplnej budynku, tylko wówczas, jeśli pochodzą od jednego producenta, a ich aplikacja jest wykonana zgodnie z wytycznymi poprawnego wykonania. Ma to też ogromny wpływ na zachowanie trwałości i estetyki wykonanej elewacji. Ocieplenie materiałami pochodzącymi z kompletnego systemu będzie trwałe i zapewni odpowiednią ochronę budynku przed niekorzystnym oddziaływaniem warunków atmosferycznych. Izolacja termiczna ze styropianu jest trwała i zachowuje niezmiennie swoje właściwości użytkowe przez cały okres eksploatacji budynku. Warunkiem uzyskania dużej trwałości całego ocieplenia jest jednak bezbłędne wykonawstwo i wzajemna zgodność poszczególnych elementów składowych zarówno pod względem mechanicznym jak i chemicznym. Potwierdzeniem kompatybilności poszczególnych składników jak styropian, tynki, farby, kleje, i innych materiałów tworzących system ociepleń są np. Rekomendacje Techniczne wydawane przez Instytut Techniki Budowlanej.

    Kompletne Systemy Ociepleń a sprawa ewentualnych reklamacji kwestia reklamacji.

    W przypadku ocieplania ścian zewnętrznych stosowanie kompletnego systemu ociepleń w skład którego wchodzą: płyty styropianowe, kleje, siatki zbrojące, grunty, tynki, co jest bardzo istotne dla inwestora z tytułu ewentualnych roszczeń reklamacyjnych. Kompletny system ociepleń jest objęty dokumentem jakim jest Aprobata Techniczna, co też jest jasną informacją jakie produkty tworzą system, który został przebadany pod względem kompatybilności składników i zachowania się całego układu w funkcji czasu i bezpieczeństwa pożarowego (klasyfikacja ogniowa NRO – Nie Rozprzestrzeniający Ognia). Niewiele osób wykonujących ocieplenie (inwestorzy, wykonawcy, projektanci) posiada wiedzę, że zastosowanie produktów nie objętych wspólną Aprobatą Techniczną (np. tynk lub klej , itp.), powoduję utratę roszczeń z tytułu reklamacji do producenta materiałów. Wykonanie systemu ociepleń ścian zewnętrznych przy użyciu produktów pochodzących od różnych producentów kwalifikuję taki układ jako „SKŁADAK”. Dlatego bardzo ważnym argumentem przed rozpoczęciem prac (projektowych, zakupowych czy wykonawczych) jest wybór materiałów, które objęte są Aprobatą Techniczną i mają miano kompletnego systemu ociepleń.

    W skład systemu ETICS wchodzą następujące komponenty:

    ⦁ płyty termoizolacyjne: styropian kategorii FASADA,
    ⦁ klej/zaprawa do mocowania styropianu,
    ⦁ klej/zaprawa do wykonywania warstwy zbrojonej,
    ⦁ siatka do wykonywania warstwy zbrojonej,
    ⦁ łączniki mechaniczne – opcjonalnie (jeżeli są przewidziane w projekcie),
    ⦁ tynk zewnętrzny,
    ⦁ farba elewacyjna – wersja opcjonalna,
    ⦁ materiały wykończeniowe: listwy, narożniki, materiały uszczelniające (np. piany pvc), taśmy, itp.

    Zasady wykonania ocieplenia ścian zewnętrznych:
    Prace wykonawcze można podzielić na zasadnicze IV etapy

    Etap I – Przygotowanie podłożą

    1. Powierzchnię ściany, która stanowić będzie podłoże pod warstwy izolacyjne, należy najpierw oczyścić z resztek zapraw, luźnych kawałków tynku, kurzu, plam oleju, itp. Na powierzchni podłoża nie powinno być również żadnych nalotów lub wykwitów solnych. Przy słabo związanych podłożach (istniejące warstwy tynku lub farby), należy uprzednio sprawdzić ich przyczepność do elementów konstrukcyjnych z których zbudowana jest ściana zewnętrzna i ewentualnie dokonać usunięcia lub wzmocnienia warstwy powierzchniowej stosując grunt uniwersalny lub sczepny.
    2. Jeżeli ocieplany budynek nie ma wykonanej izolacji ścian fundamentowych (brak ciągłości izolacji) wówczas przed rozpoczęciem prac ociepleniowych fasad i montażem listwy startowej, należy pamiętać o wykonaniu dylatacji, czyli kilkucentymetrowego odstępu pomiędzy gruntem, a pierwszym rzędem styropianu (grunt „pracuje“ pod wpływem temperatury, np. mrozu i czasem podnosi się; dylatacja zapobiega niszczeniu styropianu wskutek tego zjawiska).
    3. Do muru należy w pierwszej kolejności przymocować listwę startową, a następnie przykryć ją siatką zbrojeniową z włókna szklanego. Siatka powinna wystawać na ok. 10 cm ponad listwę, od dołu zaś należy ją wypuścić na ok. 20 cm. Pierwszy rząd płyt izolacyjnych, należy oprzeć na listwie startowej. W miejsce listwy można również stosować specjalne profile cokołowe, zapewniające odpowiednie zabezpieczenie przyziemnej części elewacji.

    Etap II – Montaż warstwy izolacyjnej, klejenie płyt styropianowych

    ⦁ Zaprawę klejącą, należy nanosić metodą pasmowo – punktową, pas o grubości ok. 15-20 mm na brzegach płyty styropianowej, a w części środkowej w postaci niewielkich placków (zwykle 4-6 na jedną płytę).
    Po nałożeniu kleju, płytę należy natychmiast docisnąć do ściany z zachowaniem wyznaczonego pionu i poziomu. Wystające poza obrys płyty resztki masy klejącej należy natychmiast usunąć.
    ⦁ Podczas przyklejania płyt styropianowych należy je starannie dociskać, zarówno do ściany, jak i do sąsiednich płyt, aby uniknąć powstawania szczelin w miejscach ich łączenia.
    ⦁ Kolejne rzędy płyt należy układać w sposób „mijankowy”. Tzn. wyższa płyta powinna zaczynać się w połowie długości płyty niższego rzędu. Przy narożnikach ścian płytę należy wysunąć na jej grubość, aby w ten sposób umożliwić wiązanie rzędów na obydwu ścianach.
    ⦁ Układanie trzeciego rzędu płyt rozpoczyna się ponownie od całej płyty, aby w ten sposób zapewnić mijanie spoin i dobre wiązanie między poszczególnymi rzędami.
    ⦁ Jeśli na powierzchni styku płyt styropianowych wystąpią nierówności, należy je wyrównać specjalną tarką do szlifowania styropianu lub gruboziarnistym papierem ściernym.
    ⦁ Narożniki budynku (wszystkie naroża, jak również otwory okienne, drzwiowe, itp.) należy zabezpieczyć poprzez przyklejenie metalowych profili ochronnych z siatką w celu ochrony narożników przed uszkodzeniem
    ⦁ Po dwóch-czterech dniach od zakończenia mocowania płyt styropianowych, kiedy klej mocujący płyty odpowiednio mocno zwiąże ( w zależności od warunków atmosferycznych) można przystąpić do kolejnego etapu prac, który polega na wykonaniu warstwy zbrojonej siatką.
    wskazówka:
    Zależnie od rodzaju systemu i stosowanych w nim materiałów wiążących konieczne może być, równoległe z klejeniem, mechaniczne mocowanie płyt styropianowych przy użyciu kołków kotwiących. Mocowanie tego typu niezbędne będzie wszędzie tam, gdzie występuje słabe podłoże (warstwy starego tynku lub farby elewacyjnej).

    Etap III – wykonywanie warstwy zbrojonej

    ⦁ Przed przystąpieniem do zatapiania siatki, powierzchnię jaką tworzą przyklejone płyty styropianowe należy przeszlifować w celu zniwelowania nierówności powstałych podczas klejenia oraz w celu zwiększenia przyczepności kleju do płyt styropianowych. Ewentualne szczeliny powstałe na połączeniu płyt styropianowych wypełnia się pianą montażową.
    ⦁ Na przyklejone płyty styropianowe, po wyschnięciu warstwy mocującej, nanosi się warstwę kleju do zatapiania siatki TO-KU lub TO-KUB o grubości ok. 2-3 mm i na szerokość pasa siatki zbrojącej.
    ⦁ Bezpośrednio w świeży klej wciska się, pionowo, od góry do dołu, pasy siatki zbrojącej. Siatka musi być w całości zatopiona w masie klejącej, bez fałd, na całej swojej długości.
    1. Kolejne pasy siatki z włókna szklanego są układane podobnie jak pierwszy, od góry do dołu,
    nachodząc na pas sąsiedni na ok. 10 cm. Siatka powinna zachodzić również na wszystkie narożniki, profile ochronne, itp.
    2. Warstwa zbrojąca powinna schnąć przez co najmniej 48 godzin.
    3. Na wyschnięte podłoże nanoszona jest następnie warstwa gruntująca pod tynk zewnętrzny.

    Etap IV – nakładanie tynku fasadowego

    ⦁ Tynk nanoszony jest na przygotowane wcześniej podłoże, w sposób ciągły, bez przerywania pracy. Nakładanie tynku nie może być prowadzone w czasie deszczu lub przy intensywnym promieniowaniu słonecznym. Zależnie od wymaganego efektu plastycznego, nadaje się tynkowi powierzchniową fakturę drapaną, zacieraną, zmywaną lub natryskową.

    Wskazówka: Dobierając kolor elewacji należy zwrócić uwagę, że kolor tynku wpływa w istotny sposób na występujące w nim naprężenia termiczne. Im jaśniejszy jest kolor, tym więcej promieniowania słonecznego odbija się od elewacji i tym mniejsze są naprężenia termiczne. Ciemne powierzchnie natomiast intensywniej to promieniowanie absorbują (nagrzewają się do znacznie większych temperatur), co może prowadzić do powstawania dużych naprężeń wewnątrz struktury tynku.

    Tynki cienkowarstwowe w systemach ociepleń – estetyka, kolorystyka, kreacja stylu.

    O wyglądzie elewacji budynku decyduje zewnętrzna warstwa, którą w zdecydowanej większości stanowi tynk cienkowarstwowy o określonej barwie i strukturze. Dzięki rozwojowi nauki i zastosowaniu nowoczesnych technologii produkcyjnych inwestorzy mogą dziś wybierać spośród nieograniczonej palety barw (kilkaset kolorów). Producenci chemii budowlanej w swojej ofercie posiadają produkty pozwalające spełnić różnorodne oczekiwania klientów. W kompletnym systemie ociepleń tynk stanowi zewnętrzną warstwę elewacji narażoną na niekorzystne warunki atmosferyczne. To jaki tynk zewnętrzny wybrać uzależnione jest od rodzaju podłoża oraz potrzebnych dodatkowych właściwości fizykochemicznych. Tynki są odporne na warunki atmosferyczne oraz korozje biologiczną, dodatkowo tynk akrylowy i tynk silikonowy wykazują zwiększoną odporność na promieniowanie UV, dzięki czemu kolory tynków odporne są na blaknięcie, a tynk silikonowy dzięki lepszym właściwościom mechanicznym i elastyczności od tynku mineralnego może być stosowany także na podłożach nie-mineralnych. Nie zwalnia to niestety użytkownika przed okresowym przeglądem i usuwaniem ewentualnych zabrudzeń lub porażeń biologicznych. Tynk jak każda powierzchnia elementów zewnętrznych tworzących budynek (dachówka, rynny, parapety, okna, itp.) ulega stopniowemu zabrudzeniu. Najlepszym przykładem są szyby w oknach, które mimo idealnie gładkiej powierzchni w porównaniu ze strukturą tynku, również ulegają zabrudzeniu. Ze względu na właściwości i rodzaj spoiwa tynki dzielimy na:

    Tynki mineralne

    W tynkach mineralnych głównym spoiwem jest cement lub cement i wapno. Sprzedawane są z reguły jako sucha zaprawa w workach papierowych. Przed ich nałożeniem należy je wymieszać z odpowiednią ilością wody. Zaleca się, żeby tynki mineralne po aplikacji były pokryte farbą zewnętrzną w wybranym kolorze. Najczęściej stosuje się do tego farby silikonowe lub silikatowe. Do głównych zalet tych tynków należą: odporność na warunki zewnętrzne oraz paroprzepuszczalność. Niewątpliwą zaletą jest ich stosunkowo niska cena jednak ich zastosowanie jest bardziej pracochłonne niż w przypadku innych tynków, a malowanie po nałożeniu niweluje tę zaletę.

    Tynki akrylowe

    Dostarczane są w formie gotowej do użycia w wiaderkach, w postaci masy, którą bezpośrednio nakłada się na ścianę. Tynk akrylowy może być od razu zabarwiony na wybrany przez klienta kolor. Do zalet tych tynków należy wysoka odporność na uszkodzenia mechaniczne i trwałość kolorów. Tynk akrylowy na powierzchni ściany tworzy wodoszczelną, elastyczną powłokę, dlatego aplikowany powinien być dopiero po dokładnym wyschnięciu murów. Spośród tynków organicznych jest to z reguły najtańszy produkt.

    Tynki silikonowe

    Uważane są za najlepsze spośród tynków cienkowarstwowych. Dzięki specjalnym dodatkom zapewniają efekt samooczyszczenia fasad, dzięki czemu elewacja długo jest czysta. Mogą być stosowane praktycznie na każdym podłożu i w każdym systemie ociepleń. Sprzedawane w postaci gotowej do aplikacji masy mogą być barwione praktycznie na dowolny kolor. Duża trwałość i wysoka odporność mechaniczna i biologiczna, a także długotrwały efekt czystych ścian przy zachowaniu barw na wiele lat to cechy, które zdecydowanie przemawiają na korzyść tynków silikonowych.

    Tynki polikrzemianowe

    Do ich produkcji wykorzystuje się szkło potasowe. Dzięki temu tynki silikatowe są łatwo zmywalne i odporne na brud, kurz czy algi i glony. Do ich zalet należy również duża trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. Szczególnie polecane są do stosowania w budynkach zlokalizowanych w pobliżu zbiorników wodnych lub na terenie podmokłym. Aplikacja tynku silikatowego wymaga dużego doświadczenia i rygorystycznego przestrzegania zaleceń producenta. Złe nałożenie tynku może skutkować uszkodzeniem fasady, a co za tym idzie może narazić inwestora na poważne koszty.

    Na rynku dostępne są również wersje tynków łączące w sobie cechy różnych rozwiązań:
    – tynki silikonowo-akrylowe (siloksanowe) – są bardziej paroprzepuszczalne od tynków akrylowych, ale nie posiadają wszystkich zalet tynków silikonowych
    – tynki silikonowo-silikatowe – stanowią połączenie żywicy silikonowej ze szkłem potasowym zapewniając łatwiejszą aplikację przy jednoczesnej trwałości i odporności elewacji

    Tynki mozaikowe

    Produkowane są z na bazie barwionych kruszyw mineralnych zatopionych w przeźroczystej żywicy akrylowej. Tynki mozaikowe są bardzo trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Zachowują swoje kolory przez wiele lat. Stosowane zazwyczaj są do uwypuklenia detali architektonicznych takich jak cokoły, gzymsy, podmurówki. Zalecane są szczególnie tam, gdzie ściany narażone są na zabrudzenia i uszkodzenia mechaniczne.

    Elementy dekoracyjne – imitacje drewnianych lub kamiennych okładzin mające bardzo mały ciężar i dodatkowe właściwości izolacyjne, łatwe w montażu i eksploatacji. Zyskują coraz większą popularność jako optymalne połączenie efektu wizualnego, jakości i ceny.

  • Jak przygotować dom na zimę?

    Jak przygotować dom na zimę?

    Zima to wymagający czas dla naszego domu. Wszelkiego rodzaju niedociągnięcia podczas jego budowy, bądź usterki, które wystąpiły podczas eksploatacji, potrafią wtedy zemścić się ze zdwojoną siłą. Jak zatem przygotować dom na wymagającą pogodę za oknem?

    Budownictwo energooszczędne służy nie tylko środowisku naturalnemu, ale przede wszystkim ma wpływ na nasze zdrowie i komfort użytkowania. Inwestorzy, zarówno ci, którzy planują budowę domu, jak i ci, którzy są w trakcie modernizacji domów jednorodzinnych, powinni mieć na uwadze kilka czynników.

    Mocny szkielet

    Tak jak zadaniem układu kostnego u człowieka jest przede wszystkim ochrona wrażliwych narządów, tak i w przypadku budowy domu w pierwszej kolejności powinniśmy zwrócić uwagę na to, czego nie widać. Mowa tutaj przede wszystkim o materiałach budowlanych tworzących konstrukcję domu, takich jak ściany.

    Beton komórkowy idealnie wpisuje się w obecne trendy budownictwa energooszczędnego – głównie dzięki wysokim parametrom izolacyjnym. Struktura bloczków z betonu komórkowego złożona jest z olbrzymiej liczby komórek wypełnionych powietrzem, które jest najlepszym izolatorem cieplnym. Co ciekawe, do łączenia poszczególnych bloczków z betonu komórkowego, zamiast grubej warstwy zaprawy murarskiej, wykorzystuje się cienką spoinę, co pozwala wyeliminować powstawanie mostków termicznych.

    – Wybierając bloczki z betonu komórkowego warto zwrócić uwagę na jego parametry techniczne. Najważniejszym z nich jest gęstość – im materiał ma niższą gęstość, tym ma niższą wytrzymałość na ściskanie, a jednocześnie wyższą izolacyjność termiczną – mówi Robert Janiak, ekspert kampanii Nie trać energii z firmy H+H. – System budowy H+H jest kompletnym zestawem elementów, który pozwala na wybudowanie budynku cechującego się dużą energooszczędnością, a wykorzystanie „ciepłych” elementów nadprożowych eliminuje możliwość powstawania mostków termicznych. Świadomy wybór odpowiedniego materiału do budowy domu to faktycznie pierwszy krok do przygotowania się do zimy – dodaje.

    Okrycie wierzchnie

    Dbając o komfort cieplny budynku nie powinniśmy pozostawiać „gołych” ścian, tylko ocieplić je wysokiej jakości materiałami. Z pomocą przychodzi wełna skalna – jeden z najpopularniejszych materiałów wykorzystywanych do ocieplania budynków. Wysokie parametry termiczne wełny skalnej sprawiają, że jest ona doskonałym izolatorem.

    – Wełna skalna znana jest nie tylko z doskonałej izolacyjności. To materiał wybierany do ocieplania budynków również ze względu na bezpieczeństwo – głównie dzięki wysokim właściwościom przeciwpożarowym – zauważa Piotr Pawlak, ekspert kampanii Nie trać energii z firmy ROCKWOOL. – Atutem wełny skalnej jest jej trwałość i elastyczność. Doskonale wypełnia izolowaną przestrzeń i jest odporna na inne czynniki biologiczno-chemiczne. Dzięki temu zachowuje swoje właściwości przez długie lata – dodaje.

    Jednak jak możemy przygotować dom do zimy, kiedy na termoizolację albo remont jest już za późno?

    Konserwacja i przegląd

    Przed rozpoczęciem sezonu grzewczego należy sprawdzić system ogrzewania, drożność wentylacji i, jeśli zachodzi taka potrzeba, wymienić filtry rekuperatora. Warto również pamiętać o odpowiednim ustawieniu termostatów. – Termostaty elektryczne pozwalają na zaprogramowanie optymalnej temperatury w poszczególnych pomieszczeniach. Niesie to za sobą nie tylko oszczędności, ale przede wszystkim pozwala na uzyskanie komfortowych warunków, które również wpływają na nasze zdrowie – tłumaczy Sebastian Brzoza, ekspert kampanii Nie trać energii z firmy Danfoss Poland. – Niedogrzane pomieszczenia, ale i te przegrzane negatywnie wpływają na nasze samopoczucie i odporność, tak istotną w sezonie jesienno-zimowym – dodaje.

    Jesień to także czas przeprowadzania konserwacji dachu. Przed opadami pierwszego śniegu należy usunąć wszelkiego rodzaju „przeszkody” z systemu rynnowego, a więc opadłe liście i gałęzie. W przypadku wystąpienia usterek pokrycia dachowego niezwłocznie powinno się sięgnąć po konsultacje dekarskie. Następnym krokiem jest sprawdzenie drożności przewodów kominowych.

    – Zanim temperatura spadnie poniżej zera i nadejdą naprawdę chłodne dni, powinniśmy także sprawdzić stan okien. By funkcjonowały sprawnie i zapewniały odpowiednią szczelność, konieczne jest ich okresowe czyszczenie, wymiana uszczelek, filtra powietrza oraz smarowanie zawiasów. Nie zapominajmy także o regularnym myciu, które nie tylko decyduje o estetycznym wyglądzie szyb i ilości wpadającego przez nie światła, ale jest również ważnym zabiegiem konserwacyjnym. Szczególnie ważna jest regularna kontrola uszczelek, które w głównej mierze narażone są na wpływ czynników atmosferycznych. Jeśli zauważymy, że od okna wieje, a uszczelki są popękane, powinniśmy wymienić je na nowe. Najlepiej zamówić uszczelki u producenta, podając oznaczenie techniczne okna, znajdujące się w górnej części skrzydła, na tabliczce znamionowej. Możemy wymienić uszczelki w ramie, na skrzydle okna lub tylko na klapie wentylacyjnej. Co ważne, możemy wykonać to samodzielnie, bez pomocy specjalisty – wyjaśnia Sławomir Łyskawka, ekspert kampanii Nie trać energii z firmy VELUX. – Przed rozpoczęciem sezonu zimowego warto zastanowić się nad zakupem rolet. Opuszczone w pochmurne dni stanowią dodatkową izolację chroniącą przed uciekającym ciepłem. W słoneczne dni podniesione rolety przepuszczają światło do naszego domu i naturalnie ogrzewamy pomieszczenia – tłumaczy.

    O kampanii

    Zgłębianie wiedzy na temat procesu budowy i remontu domu, nowoczesnych rozwiązań i koniecznych formalności to zadanie, które pochłania mnóstwo energii. Misją kampanii „Nie trać energii” jest przybliżenie idei domów energooszczędnych, obalenie mitów na temat ich budowy oraz edukowanie o korzyściach wynikających ze stosowania sprawdzonych i łatwo dostępnych rozwiązań w domach energooszczędnych.

    W ramach kampanii dzielimy się wiedzą i inspirujemy jak wybudować lub wyremontować dom, który będzie energooszczędny i komfortowy. Pokazujemy, że stosując sprawdzone i nowoczesne rozwiązania, zyskujemy nie tylko niższe rachunki i oszczędność energii, ale wpływamy przede wszystkim na komfort i zdrowie naszych najbliższych i sąsiadów. Podnosząc efektywność energetyczną budynków w istotny sposób walczymy też ze smogiem i zanieczyszczeniem powietrza.

    Organizatorami kampanii są firmy: Danfoss, H+H, Rockwool, VELUX.
    Więcej informacji na www.nietracenergii.pl

  • Trwały dom na lata. Wybieramy materiał na ściany nośne

    Trwały dom na lata. Wybieramy materiał na ściany nośne

    Ściany nośne zewnętrzne to jeden z najważniejszych punktów konstrukcyjnych każdego budynku. To one przenoszą obciążenia do fundamentów i zapewniają izolację termiczną. Dlatego przed rozpoczęciem budowy warto wybrać najlepszy materiał na ściany nośne.

    Ceramika poryzowana

    Tworzy się ją na bazie gliny wymieszanej ze specjalnymi dodatkami, których zadaniem jest zwiększenie porowatości produktu. Wysoki poziom porowatości wpływa na poprawę właściwości termoizolacyjnych, dzięki czemu materiał świetnie nadaje się na zewnętrzne ściany jedno- i wielowarstwowe. Ceramika poryzowana zapewnia optymalną wilgotność i mikroklimat w domu. Popularnym rozwiązaniem są pustaki z wpustami i wypustami. Dzięki temu murowanie ścian może się odbywać bez spoiny pionowej. Wystarczy zastosować suchą zaprawę w pianie bądź zaprawę klejową. Niektórzy producenci ceramiki poryzowanej wprowadzają na rynek produkty wypełnione perlitem bądź wełną mineralną. Jest to bardzo funkcjonalne rozwiązanie, które w istotny sposób polepsza współczynnik przenikania ciepła. Jednak z pewnością nie będzie to najtańszy materiał na ściany zewnętrzne.

    Ceramika tradycyjna

    Nie jest już tak popularna jak kilkanaście lat temu, jednak nadal stosuje się ją w budownictwie jednorodzinnym. Nadaje się na ściany warstwowe. Pustaki z ceramiki tradycyjnej są cięższe i grubsze niż ich poryzowane odpowiedniki. Grubość produktów pod ściany zewnętrzne wynosi 18,8 cm. Oznacza to, że ściana dwuwarstwowa będzie miała grubość przynajmniej 37 cm. Jest to znacznie więcej niż w przypadku pustaków poryzowanych. Warto jednak zaznaczyć, że ceramika to wytrzymały materiał na ściany nośne. Jest całkowicie niepalny i łatwy do murowania. Niestety, odznacza się słabszym niż poryzowana współczynnikiem przenikania ciepła, a ściany z niego wykonane wymagają dodatkowej warstwy ocieplenia. Jednym z głównych atutów ceramiki tradycyjnej jest wysoki poziom izolacji akustycznej, połączony z atrakcyjną ceną zakupu.

    Beton komórkowy

    Materiał ten powstaje ze spienionej mieszaniny piasku i cementu. Może mieć zróżnicowane rozmiary oraz wagę. Bloczki betonowe o większej masie wykorzystuje się na wewnętrzne ściany warstwowe. Ich charakterystyczną cechą jest duża wytrzymałość na uszkodzenia oraz stosunkowo niewielka termoizolacyjność. W ofertach producentów znajduje się także beton komórkowy o mniejszej masie, z porowatą strukturą o niskim przenikaniu ciepła. Można go wykorzystać do budowy jednowarstwowych ścian nośnych, murowanych na zaprawie z cienkich spoin. Dużym atutem tego rozwiązania jest eliminacja mostków termicznych.

    Bloczki silikatowe

    Silikaty to innymi słowy bloczki wapienno-piaskowe, uzyskane z mieszaniny wapna, piasku kwarcowego oraz niewielkiej ilości wody (ok. 3%). Charakterystyczną cechą bloczków silikatowych jest duża gęstość (1400–2200 kg/m3), dzięki której produkt odznacza się dużą wytrzymałością, odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz wysoką nośnością. To dobry materiał na ściany nośne, który cieszy się dużą popularnością wśród inwestorów. Ściany nośne wykonane z tego materiału mogą mieć grubość 18 cm. Duża gęstość produktu ma także swoje wady – w postaci wyższego współczynnika przenikania ciepła. Dlatego ściany zewnętrzne z silikatów wymagają dodatkowego ocieplenia. Duża dokładność wymiarowa oraz łatwa technologia gwarantuje szybkie i sprawne wykonawstwo. Duża masa produktu definiuje takie właściwości fizyczne materiału, jak akumulacyjność cieplna oraz izolacyjność akustyczna. Silikat świetnie akumuluje ciepło, dzięki czemu stanowi naturalny bufor przeciwdziałający skutkom zmian temperatur na zewnątrz obiektów. Natomiast w zakresie izolacyjności akustycznej elementy silikatowe należą do najlepiej izolujących – najwyższe parametry osiągają elementy pełne, pozbawione drążeń.

    Keramzytobeton

    To coraz popularniejszy materiał na ściany nośne. Charakteryzuje się stosunkowo niewielkim ciężarem objętościowym, a także bardzo dobrym współczynnikiem przenikania ciepła. Jest bardziej wytrzymały niż beton komórkowy i ma lepsze parametry techniczne. Keramzytobeton jest paroprzepuszczalny, w pełnym bloczku, zapewnia wysoką izolacyjność akustyczną, a jednocześnie jest odporny chemicznie i biologicznie. Nie jest to najtańszy materiał na ściany zewnętrzne, ale za to odznacza się bardzo zadowalającymi właściwościami. W ofertach handlowych znajdziemy standardowe pustaki i bloczki keramzytobetonowe łączone na wpust i wypust. Na rynku pojawiają się także bloczki wyposażone we wkładkę termoizolacyjną (ze styropianu bądź granulatu styropianowego). Grubość takiej ściany warstwowej to ok. 42 cm. Jej współczynnik przenikania ciepła może wynosić zaledwie 0,15 W/(m2K). Jest to jeden z najlepszych wyników, jaki można uzyskać podczas budowy jednowarstwowych ścian zewnętrznych.

    Jaki materiał wybrać na ściany warstwowe?

    Materiał budowlany powinien być odpowiednio dopasowany do specyfiki ścian. W tradycyjnej technologii murowanej powstają ściany jedno-, dwu- oraz trójwarstwowe. W każdym z powyższych przypadków sprawdzają się nieco inne materiały.
    Ściany jednowarstwowe – ich budowa jest prosta, bo ściana składa się z jednej warstwy nośnej oraz warstwy wykończeniowej (np. tynk). Z reguły jej grubość oscyluje wokół 35–50 cm. Do jej budowy nadają się wyłącznie materiały o dużej odporności oraz wysokiej termoizolacyjności. Można wykorzystać tu beton komórkowy, ceramikę poryzowaną, a także keramzytobeton z wkładką termiczną.

    Ściany dwuwarstwowe – grubość warstwy nośnej wynosi 24–29 cm. Może być wykonana z betonu komórkowego, bloczków keramzytobetonowych, pustaków ceramicznych, a także silikatów. Druga warstwa pełni funkcję osłonową i może być stworzona z twardej wełny mineralnej.

    Ściany trójwarstwowe – grubość warstwy nośnej wynosi 18–22 cm. Ściana trójwarstwowa może być wykonana z bloczków keramzytobetonowych, silikatów, pustaków ceramicznych, a także z betonu komórkowego. Środkową przegrodą jest warstwa ocieplenia, którą można wykonać z wełny mineralnej bądź styropianu. Ściany trójwarstwowe zapewniają najwyższy poziom izolacji termicznej, jednak są rzadko stosowane ze względu na wysokie koszty budowy.

    Tekst: Kalkulatory Budowlane, www.kb.pl

    Fot. Obraz licencjonowany przez Depositphotos.com/Drukarnia Chroma

  • Krok po kroku: poprawny montaż wyłazu dachowego

    Krok po kroku: poprawny montaż wyłazu dachowego

    Wyłazy dachowe cieszą się wśród inwestorów coraz większą popularnością. Spora w tym zasługa nowych funkcjonalności oraz estetyki, która sprawdza się nie tylko na poddaszach nieużytkowych, ale też na tych zaadaptowanych na cele mieszkalne. Wraz z ekspertem OKPOL wyjaśniamy, jak dokonać bezbłędnego doboru i montażu wyłazu dachowego.

    Zanim przystąpimy do właściwego montażu wyłazu, niezbędne jest wyznaczenie optymalnego miejsca do jego zamocowania. Najlepiej, aby kwestię tę określił architekt już na poziomie projektu domu. W praktyce nie zawsze tak się dzieje, przez co zadanie to często przypada w udziale wykonawcy. Generalnie przyjmuje się, że wyłaz powinien zapewniać łatwe i wygodne wyjście na dach, bez konieczności użycia drabiny. Jeżeli docelowe miejsce montażu znajduje się daleko od komina, to na dachu instaluje się stopnie i ławy kominiarskie.

    Montując wyłaz w pomieszczeniu nieużytkowym, należy także pamiętać o zachowaniu odpowiedniej wysokości, na jakiej przebiegać będzie dolna krawędź ramy. Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Infrastruktury Dz. U. nr 75 poz. 690: Dział VII § 301, na kondygnacjach położonych poniżej 25 m nad terenem, odległość między górną krawędzią wewnętrznego podokiennika a podłogą powinna wynosić co najmniej 85 cm. W przypadku kondygnacji powyżej 25 m nad terenem, wysokość ta powinna zaś wynosić co najmniej 110 cm. Ów dystans możemy zmniejszyć, wykonując balustradę do wymaganej wysokości.

    Dobieramy wyłaz dachowy – nie tylko na strych

    Aby wyłaz spełniał swoje funkcje w sposób właściwy, powinien zostać dobrany odpowiednio do rodzaju pomieszczenia. Na strychu lub poddaszu nieużytkowym możemy zainstalować tzw. wyłazy zimne. Modele te z zasady nie posiadają wysokich parametrów termoizolacyjnych. W ofertach producentów stolarki dachowej coraz częściej pojawiają się jednak wyłazy, które z powodzeniem można stosować w pomieszczeniach ogrzewanych.

    – Do konstrukcji wyłazów z serii INS E2 i ING E2 wykorzystujemy wypełniane argonem pakiety dwuszybowe z powłoką niskoemisyjną o współczynniku przenikania ciepła szyby Ug = 1,0 W/m2K – wyjaśnia Marcin Demski, ekspert firmy OKPOL. – Ponadto, jako jedyni producenci oferujemy wyłazy z profilami PVC wypełnianymi pianką poliuretanową, która dodatkowo zwiększa właściwości izolacyjne konstrukcji – dodaje.

    Dobre wyłazy poznamy także po wysokich walorach użytkowych, szczególnie przydatnych w pracy dekarza, kominiarza, instalatora czy konserwatora. W ofercie OKPOL znaleźć można zarówno wyłazy klapowe, których oś obrotu znajduje się w górnej krawędzi skrzydła, jak też modele otwierane na bok. Dzięki zastosowaniu zawiasów uniwersalnych, użytkownik może w dowolnej chwili zmienić kierunek otwierania wyłazu – w lewo lub w prawo. W przypadku wyłazów do poddaszy nieużytkowych OKPOL, ruch pomiędzy dachem i poddaszem dodatkowo ułatwiają dodawane w standardzie akcesoria, takie jak listwa kominiarska, wspornik dachówki, ogranicznik otwierania skrzydła czy uchwyt blokujący skrzydło w trzech pozycjach.

    Prawidłowy montaż – krok po kroku

    Wstępny montaż zaczynamy od obrysowania krawędzi montowanego wyłazu na powłoce paroprzepuszczalnej, wykonania w niej nacięć oraz usunięcia stosownego fragmentu pokrycia dachowego. Nacięcia możemy wykonać wzdłuż przekątnych obrysunku lub w inny sposób, który pozwoli na późniejsze wywinięcie fragmentów membrany na zewnątrz. Wyłaz zawsze układamy ponad całym szeregiem dachówek, a w przypadku blachy – nad zakładem poziomym.

    W istniejącym deskowaniu wycinamy otwór na szerokość wyłazu z naddatkiem 1 cm na stronę, zgodnie z założeniem x+20mm, y+20mm. Stolarkę mocujemy do łat montażowych, które przykręcamy do więźby dachowej, dbając o zachowanie poziomu. Odstęp od górnej krawędzi dolnej łaty montażowej do linii pokrycia powinien wynosić ok. 8-9 cm. Górną łatę montażową przykręcamy na wysokość wyłazu, zachowując wspomniany 1 cm naddatku. Naddatki w naciętej uprzednio membranie dachowej wywijamy na zewnątrz, a następnie przytwierdzamy do łat za pomocą tackera.

    Nad łatą górną wycinamy w kontrłatach fragmenty, w których zamocujemy biegnącą pod lekkim nachyleniem (w lewą lub prawą stronę) rynnę odwadniającą. Element ten umieszczamy tak, aby od wierzchu nachodziła na niego membrana dachowa. W tym celu nacinamy membranę na szerokość rynny. Do tak przygotowanej więźby dachowej przykręcamy wyłaz, a następnie mocujemy kołnierz paroprzepuszczalny. Zwróćmy uwagę na jego dokładne przymocowanie – zwłaszcza w okolicach rynny odwadniającej, pod którą także należy podwinąć od spodu kołnierz.

    – Szczelne połączenie wyłazu z membraną jest bardzo istotne z punktu widzenia izolacji przeciwwilgociowej całej konstrukcji, dlatego żeby ułatwić pracę wykonawcom, wyłazy dachowe do poddaszy użytkowych ING+ E2 i INS+ E2 w standardzie wyposażono w zintegrowany kołnierz paroprzepuszczalny – dodaje Marcin Demski.

    Obróbki wyłazu

    Obróbki wyłazów tworzą kołnierze uszczelniające. Części kołnierza, które wychodzą na połać dachową od strony kalenicy i z boków, zakańcza się rąbkami wywiniętymi do góry. Wyłazy OKPOL przeznaczone do pomieszczeń nieużytkowych WVM+ i WVD+ dostępne są w standardzie ze zintegrowanym kołnierzem uszczelniającym U, co dodatkowo ułatwia prawidłowy montaż.

    Od strony okapu na pokrycie dachowe nakładamy fartuch ołowiany. W przypadku wyłazów OKPOL element ten podklejany jest szerokim na 5 cm paskiem z butylu, który zapewnia doskonałą przyczepność elementu do powierzchni o zróżnicowanych fakturach i wymiarach.

    Na każdy problem można znaleźć rozwiązanie

    Dobrze dobrany i poprawnie zamontowany wyłaz to gwarancja bezpiecznego, sprawnego i wygodnego wyjścia na dach. Bez szkody dla okien dachowych i ścian we wnętrzach, a przede wszystkim – dla zdrowia dekarza, kominiarza, instalatora czy konserwatora.

    Zarówno montaż, jak i sama eksploatacja wyłazu niepozbawione są mniejszych lub większych wyzwań. Na szczęście praktycznie każdy tego typu problem da się rozwiązać, wybierając wyłazy funkcjonalne, zaprojektowane – tak jak w przypadku wyrobów OKPOL – w oparciu o liczne konsultacje z profesjonalistami.

  • Sucha ściana z keramzytobetonu. Ciepły i zdrowy dom

    Sucha ściana z keramzytobetonu. Ciepły i zdrowy dom

    Jedną z najważniejszych cech materiału, z którego zbudowana jest ściana, jest zdolność do transportowania nadmiaru wilgoci na zewnątrz budynku. Od tego zależy komfort mieszkalny oraz koszty ogrzewania obiektu. Dowiedz się, skąd w domu bierze się wilgoć oraz jak zapewnić jej szybkie i bezproblemowe usuwanie z budynku.

    Ciepła, bo sucha ściana

    Sucha i ciepła ściana to pojęcia nierozerwalnie ze sobą związane. To tak jak z ubraniem – gdy zmokniesz, będzie Ci zimno. W suchym ubraniu przy tej samej temperaturze będzie Ci zawsze znacznie cieplej. Po prostu nie musisz wówczas wydatkować większej ilości energii na wysuszenie odzieży, którą masz na sobie. Bardzo podobnie jest z przegrodami w budynku. Jeżeli ściany są suche, koszty ogrzewania budynku są optymalne. Nie ma też niebezpieczeństwa zagrzybienia.

    Skąd w domu wilgoć?

    Wilgoć występuje w budynku na co dzień. Pierwsza powstaje już na etapie budowy, szczególnie w okresie wykończeniowym. Wtedy w krótkim czasie wykonuje się prace „mokre”: tynkowanie ścian, układanie wylewki podłogowej, szpachlowanie i malowanie. Większość tych prac przypada na okres jesienno-zimowy, kiedy otwieranie okien nie służy wykonawcom ani samej pracy. W tym czasie dziesiątki litrów wody pozostają w murach. Z tego powodu w pierwszym, a czasem i drugim sezonie grzewczym nakłady na ogrzewanie są zwiększone o 40%, a nawet o 100%. Źródłem wilgoci w budynku są też ludzie. Rodzina licząca 3-4 osoby wytwarza w domu nawet do 10 l wody dziennie. Możesz się o tym przekonać w bardzo prosty sposób. Wystarczy na przykład zważyć wypraną odzież po wyjęciu z pralki i po wysuszeniu. Innym sposobem jest obserwowanie, jak ubywa wody w czasie gotowania ziemniaków. Możesz też przyjrzeć się szybom okiennym zimą, gdy na chwilę otwierasz okna, aby przewietrzyć pomieszczenia.

    Jak zapewnić w domu optymalną regulację wilgoci?

    Większość publikacji popartych materiałami technicznymi pochodzącymi z firm sprzedających instalacje wentylacyjne podaje, że sprawnie działająca wentylacja powinna usunąć 95-97% wilgoci. Przy założeniu, że wentylacja w budynku osiągnie najwyższe parametry, pozostaje problem 3-5% wilgoci, które muszą przejść przez ścianę. Innej drogi ta wilgoć nie ma. Wentylacja jej nie usunie. Również wietrzenie nie pomoże, ponieważ zimą jest sporadyczne i trwa bardzo krótko. Te 3-5% wilgoci to 300-500 ml wody, które codziennie wnikają w ściany od połowy października do połowy kwietnia, czyli średnio przez pół roku. Oznacza to, że co roku trzeba przepuścić przez ściany 55-90 l wody. Jeżeli wilgoć będzie zatrzymywana w ścianie, przegroda będzie mokra. A to grozi zwiększonymi kosztami energii i większym prawdopodobieństwem rozwoju grzybów. Zawilgoceniu ściany można zaradzić dzięki zastosowaniu w pełni paroprzepuszczalnego zestawu materiałów ściennych. Co to znaczy? Paroprzepuszczalność μ to wskaźnik określający, jak duże są opory w prze- chodzeniu pary wodnej przez materiał. I tak w wypadku powietrza tych opoów nie ma, czyli μ = 1, dla wełny mineralnej μ = 1,1, dla pustaków z keramzytobetonu μ = 1,9, dla gazobetonu, ceramiki i silikatu μ = 3-20, a dla styropianu μ = 20-60. Optymalnym rozwiązaniem pozwalającym na szybkie przechodzenie pary wodnej jest więc ściana z pustaka keramzytobetonowego ocieplona wełną mineralną. Oczywiście, trzeba też zastosować możliwie paroprzepuszczalne tynki i powłoki malarskie. A pomieszczenia „mokre”, takie jak łazienki, powinny mieć szczególnie wydajną wentylację. Natomiast na ścianach i suficie w tych pomieszczeniach powinna być zastosowana powłoka paroizolacyjna. Wówczas z tych pomieszczeń wilgoć będzie łatwiej usuwana układem wentylacyjno-grzewczym.

    Paroprzepuszczalność ściany. Test keramzytobetonu

    Aby potwierdzić właściwości keramzytobetonu, można zrobić bardzo prosty test pokazany na filmie. Wystarczy wziąć kilka materiałów przeznaczonych do budowy ścian o zbliżonej grubości (w przypadku pustaków z komorami trzeba je obrócić o 90º na bok). Przez te wszystkie materiały należy przelewać od góry wodę. Wynik testu będzie najprawdopodobniej taki, że przez wyroby z keramzytobetonu woda przeleci prawie jak przez sito, a inne elementy będą ją wchłaniać przez dłuższy czas. W drugiej części eksperymentu materiały należy pozostawić w nasłonecznionym miejscu i obserwować szybkość ich wysychania (lub nawet je ważyć w określonych odstępach czasu). Również w tym wypadku przekonamy się, że najszybciej wyschną wyroby z keramzytu.

    Większość obecnie budowanych ścian zewnętrznych to ściany warstwowe (od wewnątrz pustaki lub bloczki jako ściana konstrukcyjna, a od zewnątrz izolacja termiczna). Dobór warstwy izolacji jest również bardzo ważny dla zbudowania paroprzepuszczalnej, oddychającej ściany. Spośród materiałów izolacyjnych wskazane jest zastosowanie wełny mineralnej, która bez trudu odprowadzi wilgoć ze ściany na zewnątrz.

    Więcej informacji dostępnych jest na stronie: www.lecadom.pl

  • Budowa komina – pustaki tradycyjne a perlitowe

    Budowa komina – pustaki tradycyjne a perlitowe

    Komin jest głównym elementem w każdym domu – odpowiada za odprowadzanie produktów spalania ze wszystkich kotłów, piecyków i kominków. Podstawowymi cechami kominów, na które zwraca się szczególną uwagę są kwasoodporność, ognioodporność, trwałość i bezpieczeństwo. Dlatego wybór elementów, z których zostanie stworzony komin jest kluczowy. Na rynku dostępne są różnego rodzaju pustaki – różnią się one między sobą przeznaczeniem, ale co najważniejsze – stopniem izolacyjności i wagą. Jakie są podstawowe różnice pomiędzy tymi materiałami? Który z nich jest trwalszym izolatorem?

    Pustaki kominowe stanowią obudowę zewnętrzną komina. Stosowane są w budownictwie jednorodzinnym, wielorodzinnym, budynkach użyteczności publicznej czy budynkach przemysłowych. Na rynku dostępne są obecnie pustaki ceramiczne, wentylacyjne czy keramzytobetonowe. Ze względu na ciągle zmieniające się potrzeby Klientów i oczekiwania rynkowe, producenci z branży kominowej stoją przed wyzwaniami opracowania coraz nowszych rozwiązań.

    Pustaki keramzytobetonowe

    Ceramiczne, lekkie kuleczki – tak skrótowo można opisać keramzyt. Produkowany jest on ze specjalnych gatunków gliny, bez dodatków chemicznych, przez co jest to produkt w 100% naturalny. Granulki keramzytu są niepalne, mrozoodporne i mało nasiąkliwe, natomiast poddane działaniu wody szybko oddają wilgoć. Co istotne, są również odporne na korozje biologiczną, działanie gryzoni czy grzybów i pleśni. Dzięki temu jest on bardzo dobrym izolatorem, o dużej wytrzymałości mechanicznej, przez co idealnie sprawdza się w budownictwie. Kruszywo keramzytobetonowe można znaleźć w pustakach ściennych i stropowych czy w systemach kominowych. Jest ono wykorzystywane również coraz częściej do budowy prefabrykowanych domów z keramzytobetonu. Keramzyt został wynaleziony w 1913 roku, natomiast większą popularność zdobył po II wojnie światowej. W Polsce zaczęto go używać w latach 70. Jeszcze do niedawna był w zasadzie dominującym surowcem, z którego tworzono pustaki kominowe – właśnie dlatego w głównej mierze firmy z branży kominowej zaczęły poszukiwać alternatywnego materiału, który będzie nie tylko doskonałym izolatorem, ale również będzie charakteryzował się lekkością. W ten sposób zaczęto wykorzystywać perlit.

    Pustaki perlitowe

    Szkło wulkaniczne, z którego stworzony jest perlit, sprawia, że materiał posiada niezwykłe właściwości, tj. niską przewodność cieplną oraz odporność na wysokie temperatury. Dodatkowo jest obojętny chemicznie i wykazuje dużą stabilność fizyczną. Dzięki temu pozwala na lepszą izolacyjność systemów i zmniejszenie ciężaru komina prawie o połowę. Jest to produkt ekologiczny, wykonany na bazie naturalnych składników. Osoby, które planują budowę komina na bazie pustaków perlitowych, nie tylko nie muszą inwestować w dodatkową izolację z wełny mineralnej (perlit sam w sobie jest bardzo dobrym izolatorem), ale także nie będą musiały zmierzyć się z ciężarem tego materiału – jest on od 30% do 50% lżejszy od tradycyjnych pustaków. – Ze względu na rosnące potrzeby Klientów, a także zmieniające się trendy na rynku kominowym, zdecydowaliśmy się wykorzystać perlit ekspandowany do produkcji pustaków perlitowych. W ten sposób powstała największa w Polsce fabryka, wykorzystująca perlit do produkcji systemów kominowych. Uznaliśmy go za dobry surowiec ze względu na świetne właściwości izolacyjne oraz niepalność – komentuje dr Paweł Jarzyński, Prezes Zarządu firmy Jawar. – Chcemy wykorzystać tę nowoczesną technologię do stworzenia zupełnie nowych systemów kominowych, niedostępnych jeszcze na polskim rynku. Zastosowanie nowego materiału, jakim jest perlit ekspandowany, otwiera przed nami zupełnie nowe możliwości w technice kominowej – dodaje.

  • Ocieplamy fundamenty – jaki styropian zastosować i jak poprawnie to zrobić

    Ocieplamy fundamenty – jaki styropian zastosować i jak poprawnie to zrobić

    Fundamenty, a w zasadzie ściany fundamentowe, to elementy stanowiące o trwałości, stabilności budynku, oraz o bezpieczeństwie jego użytkowników. Prace budowlane związane z ich wykonaniem powinny być bardzo rzetelnie zrobione, gdyż ewentualne poprawki mogą okazać się niemożliwe lub bardzo drogie w wykonaniu. Na etapie prac ziemnych należy też wykonać ocieplenie ścian fundamentowych, ponieważ to najlepszy czas na termiczne zabezpieczenie części budynku zagłębionej w gruncie.

    Praktycznie wszystkie budynki powinny zostać skutecznie ocieplone w każdym miejscu, które może powodować nadmierną stratę ciepła, a w przypadku budynków uznawanych za energooszczędne wymóg ten jest bezwarunkowy. Do elementów obowiązkowego ocieplenia  zaliczyć należy ściany fundamentowe.

    Duża część ciepła „ucieka”  przez kontakt z podłożem. Rozwiązaniem tego problemu jest użycie płyt styropianowych  z grupy fundament (SILVER fundament, GOLD fundament i TERMONIUM fundament), który dzięki dużej wytrzymałości mechanicznej (obciążenie 3-4,5 tony na 1m2), posiada odpowiednie parametry  izolacyjności termicznej (lambda 0,035 – 0,036 W/mK).

    Poprawnie wykonany montaż izolacji zapewni stabilną i trwałą ochronę cieplną części budynku zagłębioną  w gruncie. Izolacja stosowana na ściany fundamentowe jest narażona na oddziaływanie ekstremalnych warunków takich jak: duże zawilgocenie, nacisk gruntu i zmienne temperatury.  Dlatego bezwzględnie należy zastosować styropian z kategorii „fundament”, którego  właściwości zostaną zachowane mimo ciężkich warunków, jakie panują poniżej poziomu gruntu. Styropian fundamentowy, cechuje się bardzo ograniczoną chłonnością wody niezmiennie w czasie eksploatacji, co zostało potwierdzone, na podstawie badań laboratoryjnych w Instytucie Techniki Budowlanej. Parametr nasiąkliwości dla najlepszych wyrobów z tej grupy charakteryzuje się wartością nasiąkliwości poniżej 3% w całym okresie użytkowania budynku. Do zakupu zachęca również cena zakupu, która jest zdecydowanie mniejsza niż polistyrenów ekstrudowanych XPS (np. Styrodur).

    Jak poprawnie wykonać prace ociepleniowe ścian fundamentowych?

    Izolację w postaci specjalnych płyt styropianowych np. TERMONIUM fundament mocuje się do ściany przy pomocy kleju poliuretanowego TO-KPS, który w krótkim czasie zaledwie kilkunastu minut tworzy stabilne połączenie pomiędzy płytą styropianową i ścianą fundamentową. Zaletą zastosowania kleju poliuretanowego TO-KPS jest przede wszystkim  szybkość wykonywanych prac, co wiąże się z mniejszymi kosztami robocizny. Należy pamiętać, że przed zamocowaniem płyt styropianowych, powierzchnia ścian fundamentów powinna zostać zabezpieczona warstwą izolacji przeciwwodnej wykonanej przy użyciu masy bitumicznej (wodorozcieńczalnej), która jest dopuszczona do kontaktu ze styropianem.  Po przyklejeniu płyt można przystąpić do kolejnego etapu prac jakim jest obłożenie ocieplonych ścian fundamentowych folią kubełkową (lub grubą folią budowlaną)  i obsypaniu otoczenia fundamentów gruntem. Powyżej poziomu gruntu na powierzchni  płyt styropianowych, które będą tworzyć tzw. cokół, można wykonać warstwę zbrojoną (siatka z włókna szklanego zatopiona w kleju uniwersalnym TO-KU) i wykończyć tynkiem mozaikowym lub inną okładziną kamienną, ceramiczną itp. W przypadku okładzin kamiennych w zależności od ciężaru zaleca się  przymocować płyty łącznikami mechanicznymi. Ocieplenie ścian fundamentowych powinno być połączone z ociepleniem ścian zewnętrznych, które należy wykonać przy użyciu Kompletnego Systemu Ociepleń, który firma Termo Organika posiada w swojej ofercie w wielu wariantach materiałowych i kolorystycznych.

    Wybierając styropian do ocieplenia domu warto dokładnie sprawdzić poszczególne parametry deklarowane przez producentów. Aby jednak być pewnym ich zgodności ze stanem faktycznym wybierajmy produkty znane, które zarówno posiadają odpowiednie, obowiązkowe dokumenty dopuszczające do sprzedaży, jak również dobrowolne Rekomendacje gwarantujące ich jakość. Ocieplenie domu to inwestycja na lata. Oszczędność kilkuset złotych wydanych na styropian nie zrekompensuje przyszłych korzyści w postaci oszczędności, wyrażonych w tysiącach złotych rocznie, na ogrzewaniu przez wiele lat.

    Najczęściej popełniane błędy przy ociepleniu ścian fundamentowych:

    • Stosowanie nieodpowiednich płyt styropianowych – do izolacji fundamentu należy stosować płyty styropianowe odporne na zawilgocenie. Zwykłe płyty styropianowe mimo dużej odporności na zawilgocenie mogą sobie nie poradzić w tak ekstremalnych warunkach.
    • Mocowanie płyt na kleju cementowym – płyty powinny być mocowane przy pomocy kleju poliuretanowego, który nie powoduje uszkodzenia warstwy hydroizolacji pionowej.
    • Wykonywanie warstwy zbrojonej siatką na styropianie w gruncie – tego się po prostu nie robi. Płyty poniżej poziomu gruntu powinno się zabezpieczyć folią kubełkową lub budowlaną. Wykonywanie warstwy zbrojonej siatką powoduje podrożenie inwestycji nie dając w zamian dodatkowych korzyści.
    • Zbyt płytkie posadowienie izolacji – mocowanie płyt styropianowych powinno być wykonane aż do posadowienia budynku (ławy fundamentowe), by zapewnić lepszą ochronę cieplną i uniknąć skutków spowodowanych wymrażaniem gruntu w okresie zimowym
    • Stosowanie łączników mechanicznych poniżej poziomu gruntu – powoduje przerwanie warstwy hydroizolacji i zawilgocenie ścian fundamentowych.

    Więcej informacji dotyczących produktów jest dostępnych na stronie firmy www.termoorganika.pl